Ντισκλέημερ: Αν είστε τέτοιος, ετοιμαστείτε να συγχυστείτε, γιατί θα πέσει πολύ βρισίδι. Συνεχίζετε με δική σας ευθύνη. Φυσικά, μέσα στα όριο της ευπρέπειας, δεν θα χρησιμοποιήσω (βαρείς) χαρακτηρισμούς, αλλά ίσως σας θυμίσω πράγματα που δεν θέλετε να θυμάστε. Τους πασόκους θα τους πιάσω σε άλλη ανάρτηση, οπότε μη νομίσετε ότι γλιτώσατε.
Δεν είναι ένας ο τυπικός νεοδημοκράτης, αλλά τρείς.
Ο πρώτος, είναι ο σχεδόν άκακος εκτός από την περίοδο των εκλογών κατά την οποία δίνει έρεισμα στους υπόλοιπους δύο, τους βλαβερούς, να αναλάβουν δράση. Αυτός, ο σχεδόν άκακος, είναι ο κλασικός συναισθηματικός έλληνας που δε σκαμπάζει και πολλά, κοιτάει τη δουλειά του και κατά σύμπτωση είναι νδ, με τον ίδιο τρόπο που άλλοι είναι πασόκ, κκε, ολυμπιακός και τα λοιπά, χωρίς στην ουσία να ξέρει τί είναι αυτό που στηρίζει. Πολλές φορές, μάλιστα, τυχαίνει να συμπαθεί κάποιον απλά κι μόνο φυσιογνωμικά, επειδή είναι σταρ του σινεμά ή γιατί έτσι ήταν πάντοτε στο σπίτι, ή για άλλους άσχετους λόγους. Δεν θα τον χαρακτήριζα τυπικό νεοδημοκράτη αλλά περισσότερο τυπικό αδιάφορο και σταρχιδιστή: η δουλειά μου να γίνεται, να βγαίνει το μεροκάματο, και στο διάτανο όλοι οι άλλοι. Θα έλεγα περισσότερο, ο τυπικός έλληνας του μέσου όρου.
Ο τρίτος, είναι ο υψηλά καθήμενος νεοδημοκράτης που είναι εξ ορισμού μεγάλο λαμόγιο όπως όλοι οι πολιτικοί, που είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση των ακροδεξιών στοιχείων από τη μεταπολίτευση και μετά, που έδωσε στέγη σε όλους τους χουντικούς και σε όλους τους πρώην βασανιστές στα σώματα και στα αξιώματα, είναι αυτός που πούλησε τη μακεδονία, είναι αυτός που χωρίς καμμία προεργασία άνοιξε τα σύνορα με την αλβανία, είναι αυτός που εισήγαγε εργάτες από αίγυπτο και άλλες χώρες, είναι αυτός που έβαλε τη χρυσή αυγή στη βουλή, είναι αυτός που δε σταματάει πουθενά. Για άλλη μία φορά, όλα αυτά είναι συμπτωματικά, γιατί όλοι οι πολιτικοί έτσι είναι, οπότε δεν θα τον χαρακτήριζα ως τυπικό νεοδημοκράτη, αλλά τυπικό πολιτικό, απλά με διαφορετικό ρεπερτόριο, αν και , μεταξύ μας, όλες τις θετικές εξελίξεις στη χώρα τις χρωστάμε στο πασόκ, από το σύστημα υγείας, το ασέπ, τα καπή, το βοήθεια στο σπίτι, τους συλλόγους των γυναικών, και το ευ ζην ενός τεράστιου πληθυσμού που πριν το 1981 φοβόταν να φταρνιστεί γιατί ακόμα έκαναν βόλτες οι ρουφιάνοι, και το ξέρω γιατί το έζησα, να περνάει ο δρούγκας (ο πατέρας αυτηνής που λέει τις ειδήσεις στο μέγκα) από τα μαγαζιά της πρέβεζας και να κρύβουν όλοι τα εμπορεύματα για να μην τους τα "επιτάξει", μερικά μόλις χρόνια πριν την εκλογή του αντρέα. Αν δεν το έβλεπα, δεν θα το πίστευα, αλλά το είδα και το ξέρω για αυτό κανείς δε μπορεί να μου πεί ότι η δεξιά είναι καλή. Από το πασόκ και μετά, δεν το ξαναείδα, οπότε λέω ότι μπορεί να μην είναι άγγελοι αλλά τουλάχιστον μπορεί να ζήσει ο άνθρωπας, χωρίς να τρέμει η ψυχή του αν θα του ρίξουν βιτριόλι στο λαρύγγι (κούνεβα) αν θα τον σπάσουν στο ξύλο στο δρόμο (ζαρντινιέρα) αν θα του δολοφονήσουν το παιδί (γρηγορόπουλος) αν θα τον κακοποιήσουν στο ατ (περίπτωση φώτοσοπ) ή αν θα του φάνε το έσπα στις επιχορηγήσεις (ένα σάητ της εκκλησίας να το πληρώσουν τρία εκατομμύρια) ή να χαρίζει τα χρέη (υποβίβαση στη γ εθνική σημαίνει διαγραφή χρεών, έτσι για να ξέρετε αν δεν το ξέρετε ήδη) και να παριστάνει ότι απέδωσε δικαιοσύνη επειδή θυσίασε δύο άτομα για μικροπταίσματα (απουσία και κλοπή 5000 ευρώ) τη στιγμή που το σύστημα στην ουσία μένει αλώβητο και συνεχίζει ως έχει, με τα τσιράκια να κλέβουν καθημερινά διπλά και τρίδιπλα στις θεσούλες τους, που είναι δήθεν οργανικές τη στιγμή που τα νοσοκομεία είναι άδεια από νοσοκόμες και υλικά, τη στιγμή που τα σχολεία είναι άδεια από δάσκαλους και πετρέλαιο θέρμανσης, που τα παιδιά των χωριών δεν έχουν πως να πάνε σχολείο...
Αλλά, αυτά τα περιμένεις από έναν πολιτικό και είναι φυσιολογικά, θα μπορούσαμε να πούμε.
Το δεύτερο είδος νεοδημοκράτη, είναι όλα τα λεφτά. Είναι ο γλίτσας-γλύφτης. Υπολείπεται του τρίτου είδους σε πονηριά και υπολείπεται του πρώτου είδους σε ανθρωπιά. Είναι ο ενδιάμεσος, είναι αυτός που είναι γραμμένος στο κόμμα αλλά χωρίς να έχει προχωρήσει στην ιεραρχία, έχει όμως σκοπό να το κάνει και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτό. Είναι ένας γλοιώδης τύπος που φορά κοστούμι και γραβάτα και έχει ζελέ στο μαλλί, επίτηδες για να δείχνει καλό παιδί. Είναι έτσι, και το έχω επιβεβαιώσει, δεν είναι εκ φύσεως κοκέτηδες, αλλά ντύνονται έτσι για να δίνουν καλή εντύπωση.
Αυτός λοιπόν είναι που, αν και θεωρεί τον εαυτό του πολύ μάγκα που μπόρεσε να γίνει τσιράκι για τα θελήματα των μεγαλο-νεοδημοκρατών, στην ουσία δεν τίποτα άλλο παρά ο παρκαδόρος, ένας αδαής με ψίχουλα αμοιβής για τις βρωμοδουλειές, που αν τον ρωτήσεις θα σου πεί ότι έχει διασυνδέσεις, ότι είναι μέσα στα κόλπα και θα σου εξιστορεί πως συνάντησε τον έναν ή τον άλλον, λες και αν βρεθείς στο ίδιο δωμάτιο με κάποιον παύεις να είσαι βλάξ. Είναι αυτός που, σε αντίθεση με τον πρώτο, ξέρει ότι τα κόλπα είναι πονηρά, αλλά θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι δεν είναι, είναι αυτός που προσπαθεί να σε πείσει ότι όταν σε κλέβει η κυβέρνηση είναι για το καλό σου, είναι αυτός που έχει μάθει κάποια από τα κόλπα αλλά δεν είναι αρκετά υψηλόβαθμος ώστε να τα εφαρμόσει. Είναι αυτός που θα κάνει δημόσιες σχέσεις, που προσπαθήσει να κάνει αστεία κερνώντας ουζάκια και που θα προσφερθεί να σε "βοηθήσει" όταν έχεις "ανάγκη". Είναι αυτός που θα σου πεί "γιατί, το πασόκ τί έκανε" χωρίς όμως να μας πεί τί έκανε η νδ. Αυτός, λοιπόν, δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι πολύ πιο ηλίθιος από τα αντίστοιχα μέλη άλλων κομμάτων και, επίσης για άγνωστο λόγο, χαρακτηρίζεται από ένα σαχλό χιούμορ, από έλλειψη τακτ και έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας. Επίσης χαρακτηρίζεται από έλλειψη επιχειρημάτων και βασίζεται αποκλειστικά στο συναισθηματικό κομμάτι της επικοινωνίας, ενώ με την παραμικρή αντίρρηση σε λέει κολλημένο, χωρίς όμως να έχει τίποτα να σου αντιτάξει, πολλές φορές μάλιστα αγνοεί σημαντικά ιστορικά γεγονότα ή τα παραποιεί και σου τα ξεφουρνίζει με μία εκδοχή που δεν ξέρεις αν είναι δική του και μόλις την εφηύρε ή αν τον έχουν δασκαλέψει από "πάνω". Σου λέει τις χοντράδες του και απορεί γιατί δεν τον πιστεύεις, σε προσβάλει με τον τρόπο που προσφέρει την "βοήθεια" και απορεί γιατί την αρνιέσαι. Αυτή την απουσία κάθε καλλιέργειας δεν ξέρω που να την αποδώσω και δεν ξέρω γιατί είναι όλοι τους έτσι. Υποθέτω ότι ίσως έχει να κάνει με τις ρουφιάνικες καταβολές τους.
Αυτό το είδος νεοδημοκράτη με κάνει και απασφαλίζω και δεν μπορώ να το ανεχτώ ούτε καν από ευγένεια. Τον νεοδημοκράτη του πρώτου είδους, τον άκακο, τον συμπαθώ, γιατί είναι όπως όλοι μας, λίγο μπερδεμένος, λίγο φοβισμένος, λίγο αγανακτισμένος, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. Το τρίτο είδος νεοδημοκράτη, αν και δεν τον χωνεύω, μπορώ να τον δικαιολογήσω γιατί το κάνει για το συμφέρον: βγάζει τρελά λεφτά.Υπάρχει κάποια λογική σε αυτό. Ο δεύτερος είναι για
πολλές σφαλιάρες, γιατί όχι μόνο προσπαθεί να σε ρίξει στο επίπεδό του, αλλά το κάνει και εντελώς απροκάλυπτα, κακόγουστα και χωρίς καμμία αίσθηση της αξιοπρέπειας. Σε αντίθεση με τους άλλους δύο, είναι ο τύπος με τον οποίο δεν μπορείς να κάνεις πολιτισμένη συζήτηση, αλλά είτε που θα ακούς τις βλακείες του (δήθεν και καλά ενδιαφέρεσαι) είτε που θα τον διαολοστείλεις και δεν θα σου ξαναμιλήσει, γιατί αν πας να του μιλήσεις λογικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί και θίγεται.
Φυσικά υπάρχει και ένα μέρος νεοδημοκρατών που είναι μια χαρά άνθρωποι. Έξυπνοι, διορατικοί, καλοί επιχειρηματίες και άξιοι άνθρωποι. Πολύ λίγους από αυτούς έχω δει να ανεβαίνουν στην ιεραρχία και, δυστυχώς, όσους έτυχε να συμπαθήσω δεν κατάφεραν τελικά να ανελιχθούν ούτε να δώσουν στην κοινωνία ότι θα μπορούσαν να είχαν δώσει, παρά μόνο σε προσωπικό επίπεδο, το οποίο δυστυχώς δεν αλλάζει το σύστημα προς το δικαιότερο, αλλά χάνεται με τον χαμό του ανθρώπου.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κουσούρι της νδ, ότι ενώ στα άλλα κόμματα, ακόμα και στο κκε, υπάρχουν μερικοί με τσαγανό που "παίρνουν στροφές", στη νδ λίγοι έχουν την δεινότητα που απαιτείται για θέσεις τόσο μεγάλης ευθύνης (βλέπε αβραμόπουλος: ένας τίποτας στο υπουργείο εξωτερικών), κι έτσι καταλήγουν να εννοούν "ανάπτυξη" το να διορίσουν έξι επιπλέον υπουργούς ή την απλή παρουσία του πρωθυπουργού σε κάποιο συνέδριο, χωρίς έργο άλλο κανένα, γιατί ως τώρα, με εξαίρεση το ξεπούλημα, άλλο τίποτα δεν άλλαξε.
Δεν είναι ένας ο τυπικός νεοδημοκράτης, αλλά τρείς.Ο πρώτος, είναι ο σχεδόν άκακος εκτός από την περίοδο των εκλογών κατά την οποία δίνει έρεισμα στους υπόλοιπους δύο, τους βλαβερούς, να αναλάβουν δράση. Αυτός, ο σχεδόν άκακος, είναι ο κλασικός συναισθηματικός έλληνας που δε σκαμπάζει και πολλά, κοιτάει τη δουλειά του και κατά σύμπτωση είναι νδ, με τον ίδιο τρόπο που άλλοι είναι πασόκ, κκε, ολυμπιακός και τα λοιπά, χωρίς στην ουσία να ξέρει τί είναι αυτό που στηρίζει. Πολλές φορές, μάλιστα, τυχαίνει να συμπαθεί κάποιον απλά κι μόνο φυσιογνωμικά, επειδή είναι σταρ του σινεμά ή γιατί έτσι ήταν πάντοτε στο σπίτι, ή για άλλους άσχετους λόγους. Δεν θα τον χαρακτήριζα τυπικό νεοδημοκράτη αλλά περισσότερο τυπικό αδιάφορο και σταρχιδιστή: η δουλειά μου να γίνεται, να βγαίνει το μεροκάματο, και στο διάτανο όλοι οι άλλοι. Θα έλεγα περισσότερο, ο τυπικός έλληνας του μέσου όρου.
Ο τρίτος, είναι ο υψηλά καθήμενος νεοδημοκράτης που είναι εξ ορισμού μεγάλο λαμόγιο όπως όλοι οι πολιτικοί, που είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση των ακροδεξιών στοιχείων από τη μεταπολίτευση και μετά, που έδωσε στέγη σε όλους τους χουντικούς και σε όλους τους πρώην βασανιστές στα σώματα και στα αξιώματα, είναι αυτός που πούλησε τη μακεδονία, είναι αυτός που χωρίς καμμία προεργασία άνοιξε τα σύνορα με την αλβανία, είναι αυτός που εισήγαγε εργάτες από αίγυπτο και άλλες χώρες, είναι αυτός που έβαλε τη χρυσή αυγή στη βουλή, είναι αυτός που δε σταματάει πουθενά. Για άλλη μία φορά, όλα αυτά είναι συμπτωματικά, γιατί όλοι οι πολιτικοί έτσι είναι, οπότε δεν θα τον χαρακτήριζα ως τυπικό νεοδημοκράτη, αλλά τυπικό πολιτικό, απλά με διαφορετικό ρεπερτόριο, αν και , μεταξύ μας, όλες τις θετικές εξελίξεις στη χώρα τις χρωστάμε στο πασόκ, από το σύστημα υγείας, το ασέπ, τα καπή, το βοήθεια στο σπίτι, τους συλλόγους των γυναικών, και το ευ ζην ενός τεράστιου πληθυσμού που πριν το 1981 φοβόταν να φταρνιστεί γιατί ακόμα έκαναν βόλτες οι ρουφιάνοι, και το ξέρω γιατί το έζησα, να περνάει ο δρούγκας (ο πατέρας αυτηνής που λέει τις ειδήσεις στο μέγκα) από τα μαγαζιά της πρέβεζας και να κρύβουν όλοι τα εμπορεύματα για να μην τους τα "επιτάξει", μερικά μόλις χρόνια πριν την εκλογή του αντρέα. Αν δεν το έβλεπα, δεν θα το πίστευα, αλλά το είδα και το ξέρω για αυτό κανείς δε μπορεί να μου πεί ότι η δεξιά είναι καλή. Από το πασόκ και μετά, δεν το ξαναείδα, οπότε λέω ότι μπορεί να μην είναι άγγελοι αλλά τουλάχιστον μπορεί να ζήσει ο άνθρωπας, χωρίς να τρέμει η ψυχή του αν θα του ρίξουν βιτριόλι στο λαρύγγι (κούνεβα) αν θα τον σπάσουν στο ξύλο στο δρόμο (ζαρντινιέρα) αν θα του δολοφονήσουν το παιδί (γρηγορόπουλος) αν θα τον κακοποιήσουν στο ατ (περίπτωση φώτοσοπ) ή αν θα του φάνε το έσπα στις επιχορηγήσεις (ένα σάητ της εκκλησίας να το πληρώσουν τρία εκατομμύρια) ή να χαρίζει τα χρέη (υποβίβαση στη γ εθνική σημαίνει διαγραφή χρεών, έτσι για να ξέρετε αν δεν το ξέρετε ήδη) και να παριστάνει ότι απέδωσε δικαιοσύνη επειδή θυσίασε δύο άτομα για μικροπταίσματα (απουσία και κλοπή 5000 ευρώ) τη στιγμή που το σύστημα στην ουσία μένει αλώβητο και συνεχίζει ως έχει, με τα τσιράκια να κλέβουν καθημερινά διπλά και τρίδιπλα στις θεσούλες τους, που είναι δήθεν οργανικές τη στιγμή που τα νοσοκομεία είναι άδεια από νοσοκόμες και υλικά, τη στιγμή που τα σχολεία είναι άδεια από δάσκαλους και πετρέλαιο θέρμανσης, που τα παιδιά των χωριών δεν έχουν πως να πάνε σχολείο...
Αλλά, αυτά τα περιμένεις από έναν πολιτικό και είναι φυσιολογικά, θα μπορούσαμε να πούμε.
Το δεύτερο είδος νεοδημοκράτη, είναι όλα τα λεφτά. Είναι ο γλίτσας-γλύφτης. Υπολείπεται του τρίτου είδους σε πονηριά και υπολείπεται του πρώτου είδους σε ανθρωπιά. Είναι ο ενδιάμεσος, είναι αυτός που είναι γραμμένος στο κόμμα αλλά χωρίς να έχει προχωρήσει στην ιεραρχία, έχει όμως σκοπό να το κάνει και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτό. Είναι ένας γλοιώδης τύπος που φορά κοστούμι και γραβάτα και έχει ζελέ στο μαλλί, επίτηδες για να δείχνει καλό παιδί. Είναι έτσι, και το έχω επιβεβαιώσει, δεν είναι εκ φύσεως κοκέτηδες, αλλά ντύνονται έτσι για να δίνουν καλή εντύπωση.
Αυτός λοιπόν είναι που, αν και θεωρεί τον εαυτό του πολύ μάγκα που μπόρεσε να γίνει τσιράκι για τα θελήματα των μεγαλο-νεοδημοκρατών, στην ουσία δεν τίποτα άλλο παρά ο παρκαδόρος, ένας αδαής με ψίχουλα αμοιβής για τις βρωμοδουλειές, που αν τον ρωτήσεις θα σου πεί ότι έχει διασυνδέσεις, ότι είναι μέσα στα κόλπα και θα σου εξιστορεί πως συνάντησε τον έναν ή τον άλλον, λες και αν βρεθείς στο ίδιο δωμάτιο με κάποιον παύεις να είσαι βλάξ. Είναι αυτός που, σε αντίθεση με τον πρώτο, ξέρει ότι τα κόλπα είναι πονηρά, αλλά θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι δεν είναι, είναι αυτός που προσπαθεί να σε πείσει ότι όταν σε κλέβει η κυβέρνηση είναι για το καλό σου, είναι αυτός που έχει μάθει κάποια από τα κόλπα αλλά δεν είναι αρκετά υψηλόβαθμος ώστε να τα εφαρμόσει. Είναι αυτός που θα κάνει δημόσιες σχέσεις, που προσπαθήσει να κάνει αστεία κερνώντας ουζάκια και που θα προσφερθεί να σε "βοηθήσει" όταν έχεις "ανάγκη". Είναι αυτός που θα σου πεί "γιατί, το πασόκ τί έκανε" χωρίς όμως να μας πεί τί έκανε η νδ. Αυτός, λοιπόν, δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι πολύ πιο ηλίθιος από τα αντίστοιχα μέλη άλλων κομμάτων και, επίσης για άγνωστο λόγο, χαρακτηρίζεται από ένα σαχλό χιούμορ, από έλλειψη τακτ και έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας. Επίσης χαρακτηρίζεται από έλλειψη επιχειρημάτων και βασίζεται αποκλειστικά στο συναισθηματικό κομμάτι της επικοινωνίας, ενώ με την παραμικρή αντίρρηση σε λέει κολλημένο, χωρίς όμως να έχει τίποτα να σου αντιτάξει, πολλές φορές μάλιστα αγνοεί σημαντικά ιστορικά γεγονότα ή τα παραποιεί και σου τα ξεφουρνίζει με μία εκδοχή που δεν ξέρεις αν είναι δική του και μόλις την εφηύρε ή αν τον έχουν δασκαλέψει από "πάνω". Σου λέει τις χοντράδες του και απορεί γιατί δεν τον πιστεύεις, σε προσβάλει με τον τρόπο που προσφέρει την "βοήθεια" και απορεί γιατί την αρνιέσαι. Αυτή την απουσία κάθε καλλιέργειας δεν ξέρω που να την αποδώσω και δεν ξέρω γιατί είναι όλοι τους έτσι. Υποθέτω ότι ίσως έχει να κάνει με τις ρουφιάνικες καταβολές τους.Αυτό το είδος νεοδημοκράτη με κάνει και απασφαλίζω και δεν μπορώ να το ανεχτώ ούτε καν από ευγένεια. Τον νεοδημοκράτη του πρώτου είδους, τον άκακο, τον συμπαθώ, γιατί είναι όπως όλοι μας, λίγο μπερδεμένος, λίγο φοβισμένος, λίγο αγανακτισμένος, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. Το τρίτο είδος νεοδημοκράτη, αν και δεν τον χωνεύω, μπορώ να τον δικαιολογήσω γιατί το κάνει για το συμφέρον: βγάζει τρελά λεφτά.Υπάρχει κάποια λογική σε αυτό. Ο δεύτερος είναι για
Φυσικά υπάρχει και ένα μέρος νεοδημοκρατών που είναι μια χαρά άνθρωποι. Έξυπνοι, διορατικοί, καλοί επιχειρηματίες και άξιοι άνθρωποι. Πολύ λίγους από αυτούς έχω δει να ανεβαίνουν στην ιεραρχία και, δυστυχώς, όσους έτυχε να συμπαθήσω δεν κατάφεραν τελικά να ανελιχθούν ούτε να δώσουν στην κοινωνία ότι θα μπορούσαν να είχαν δώσει, παρά μόνο σε προσωπικό επίπεδο, το οποίο δυστυχώς δεν αλλάζει το σύστημα προς το δικαιότερο, αλλά χάνεται με τον χαμό του ανθρώπου.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κουσούρι της νδ, ότι ενώ στα άλλα κόμματα, ακόμα και στο κκε, υπάρχουν μερικοί με τσαγανό που "παίρνουν στροφές", στη νδ λίγοι έχουν την δεινότητα που απαιτείται για θέσεις τόσο μεγάλης ευθύνης (βλέπε αβραμόπουλος: ένας τίποτας στο υπουργείο εξωτερικών), κι έτσι καταλήγουν να εννοούν "ανάπτυξη" το να διορίσουν έξι επιπλέον υπουργούς ή την απλή παρουσία του πρωθυπουργού σε κάποιο συνέδριο, χωρίς έργο άλλο κανένα, γιατί ως τώρα, με εξαίρεση το ξεπούλημα, άλλο τίποτα δεν άλλαξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου