Μαστούρηδες.

Πέφτουμε σε εθισμούς όταν αυτό στο οποίο εθιζόμαστε δεν είναι ακριβώς αυτό αλλά περίπου ή

κοντά σε αυτό που μας λείπει. Θέλουμε ενέργεια αλλά αντί για φρούτο τρώμε ζάχαρη. Όταν μοιραία νιώθουμε σαν ξεφούσκωτα μπαλόνια, τρώμε κι άλλη ζάχαρη, κι άλλη, κι άλλη, φτάνοντας στο σημείο να νιώθουμε ανασφάλεια χωρίς αυτήν. Είμαστε εθισμένοι.

Έτσι κάνουμε και με τα υπόλοιπα: Αντί για ειρήνη στο μυαλό βολευόμαστε με τη νάρκη της λοβοτόμησης, αντί για γέλιο ξεγελιόμαστε με τη μέθη, αντί για εστία έχουμε τηλεόραση. Θέλουμε ασφάλεια αλλά εθιζόμαστε στην ρουτίνα, αποζητάμε την αγάπη αλλά αυτο-ικανοποιούμαστε με κινηματαγραφικές ατάκες , αντί για επικοινωνία αρκούμαστε σε πολίτικαλυ κορέκτ ουδετερότητες, θέλουμε κοινωνία και φτιαχνόμαστε με τον όχλο σε μαντρί, ζητώντας ολοένα και περισσότερο από αυτά ξεχνώντας ότι όση ζάχαρη κι αν φας, μέχρι να γευτείς το πραγματικό φρούτο δεν θα νιώσεις ποτέ ικανοποιημένος.