Είναι η ποιότητα της παιδείας ανάλογη της ικανότητας των δασκάλων;
Η Ερώτηση αυτή έχει την ίδια απάντηση με το άλλο ερώτημα της ελληνικής πραγματικότητας: είναι το δημόσιο τόσο καλό όσο οι υπάλληλοί του; Όχι, βέβαια. Είναι κατώτερο.
Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα αποτελέσματα δωδεκαετούς θητείας των μαθητών στα ελληνικά γυμνάσια και λύκεια απέχουν πολύ από το επιθυμητό, ενώ η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στα ανώτερα ιδρύματα τα οποία όποιος έχει μισό δράμι μυαλό και την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια αποφεύγει, προτιμώντας ιδρύματα του εξωτερικού, τα οποία μόνο στην ονομασία είναι ανάλογα: όχι ότι είναι κακά τα πανεπιστήμιά μας, αλλά οι διαδικασίες τις οποίες πρέπει να περάσει ένας φοιτητής μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον ψυχοφθόρες ή ενίοτε δε και αποτρεπτικές.
Όπως όλα στην ελλάδα. Σε αποτρέπουν από το να δουλεύεις ή να επιχειρείς, σε αποτρέπουν από το να κάνεις οικογένεια, σε αποτρέπουν από το να μορφωθείς και σε αποτρέπουν από το να ασχοληθείς με τα κοινά ή να εκφράσεις δημοσίως γνώμη. Στην Ελλάδα όλα είναι είναι παράνομα και όλα είναι αδύνατα, εκτός και αν είσαι λαμόγιο.
Όσον αφορά στην παιδεία, όπως όλοι οι παλιοί μου φίλοι γνωρίζετε, έχω μεγάλο άχτι στους δασκάλους και καθηγητές, διότι φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης, διότι πολύ συχνά βρέθηκα, όπως πολλοί συμπολίτες μου, αντιμέτωπη με την αδιαφορία ή ανικανότητά τους, ή ακόμα και με την κακία τους, που έχουν φτάσει στο σημείο ορισμένοι να εκδικούνται τα παιδιά για τις ανεπάρκειες του συστήματος, να τιμωρούν τους έφηβους για το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν μπορούν ούτε έχουν το σθένος να τα βγάλουν πέρα, γιατί μπήκαν με ένα πτυχίο μαθηματικών, αλλά χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση να διαμορφώσουν μελλοντικούς πολίτες, και μετά τα βρίζουν κι από πάνω, τα αποβάλλουν, τα αναγκάζουν να περνούν τις μέρες τους μέσα στην απαξίωση και την διαρκή υποτίμηση και γκρίνια.
Οι ανεπάρκειες του συστήματος είναι δεδομένες και μέρος αυτών είναι και το διδακτικό προσωπικό. Όπως και στο υπόλοιπο δημόσιο, υπάρχουν ικανοί, που χάνονται στο μπούγιο, και υπάρχουν και οι αχρείοι που εκμεταλλεύονται τα κενά.
Δεν αμφιβάλλω ότι το κράτος σε αυτή τη χρονική συγκυρία χτυπάει στα ευαίσθητα σημεία που το ίδιο δημιούργησε. Το κράτος έδειξε ανεπάρκεια στο σχεδιασμό και στελέχωση του εκπαιδευτικού συστήματος, και τώρα με πρόφαση αυτό, αντί να διορθώσει αυτές τις αδυναμίες, επιχειρεί να διαλύσει τα πάντα.
Σαν δασκάλα του ιδιωτικού τομέα (αγγλικού είμαι) έχω πολλά παράπονα από τους συναδέλφους του δημοσίου τομέα. Πρώτον και κύριον, αν εγώ δεν είμαι επαρκής, τότε μένω χωρίς δουλειά, και δεν έχω την ευχέρεια ούτε να ακυρώνω μαθήματα για τις συνδικαλιστικές μου υποχρεώσεις, ούτε για να παίρνω άδειες μητρότητας, ούτε τίποτα άλλο. Ακόμα και το καλοκαίρι ή στις αργίες που δημόσιοι δάσκαλοι πληρώνονται, εγώ αν δεν κανονίσω ώρες επιπλέον δεν παίρνω τίποτα. Αυτό ανεβάζει τις τιμές μου, περιορίζοντας την πελατεία μου, τη στιγμή που οι συνάδελφοι του δημοσίου έχουν την πολυτέλεια να περνούν δωδεκάμηνα με τα παιδιά τους. Ξέρω περίπτωση που με τρείς απανωτές γέννες και καναδυό "πιστοποιητικά" προβλημάτων υγείας, κάποια κυρία έκανε επτά (7) χρόνια να πατήσει πόδι στην εργασία της. Στον ιδιωτικό τομέα αυτά είναι αδιανόητα. Ακόμα και τα αυτονόητα είναι αδιανόητα στον ιδιωτικό τομέα, όπου η άδεια μητρότητας περιρίζεται στους 6 μήνες και, τώρα τελευταία, ούτε να αρρωστήσεις δεν μπορείς. Δεν θέλω να μείνουν ξεκρέμαστοι οι συνάδελφοι, αλλά μην κοροϊδευόμαστε κιόλας, ε;
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας!
Θα μου πείς, αφού υπάρχει η δημόσια παιδεία, τί να σε κάνουμε εσένα;
Εγώ είμαι απαραίτητη διότι εσύ είσαι ανίκανος. Με τα γνωστά ελαφρυντικά, φταίει το σύστημα και όλα αυτά, αλλά στο δημόσιο σχολείο, τελικά, είναι μόνο για να τυπώνει χαρτιά με βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα . Γιατί αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί ένας μαθητής; του 15 ή 16 δεν γνωρίζει που είναι τα κύθηρα ή πως γράφεται η λέξη "υπόθεση" ή τί είναι το υνί; Γιατί τόσο πολλά παιδιά που αποφοιτούν από τα γυμνάσια και λύκεια είναι ανέτοιμα για το παρακάτω;
Και θα σου πω επίσης το άλλο: πήγαινε σε δημόσιο σχολείο να προετοιμαστείς για να δώσεις για οποιοδήποτε πτυχίο, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών ή για την είσοδο σε σχολές και πανεπιστήμια, και πες μου αν θα πάρεις τα τρία του υπουργού παιδείας ή τίποτα καλλίτερο. Οπότε, εν ολίγοις, ο δημόσιος πληρώνεται για αποτελέσματα που παράγω εγώ, και έχουν το θράσος να με χαρακτηρίζουν και "παραπαιδεία".
Φτάνουμε λοιπόν στο δεύτερο: η δημόσια παιδεία οδηγεί στην ιδιωτική με έναν τρόπο εκβιαστικό και βρώμικο, χωρίς όμως να χαμηλώνει τις τιμές της. Φταίει ο δάσκαλος;
Ίσως και όχι, αλλά τί σημασία έχει για τον γονιό που ξοδεύει ακατάσχετα αλλά και για τον μαθητή που τη δωρεάν παιδεία την πληρώνει με διπλάσια χρήματα και πολλαπλάσιες ώρες στο θρανίο, αφήνοντας του ελάχιστες ή καθόλου ελεύθερες ώρες;
Και αντί να αναρωτηθούν οι παιδαγωγοί και οι πανεπιστημιακοί γιατί όποιος μπορεί εγκαταλείπει την ελληνική παιδεία όσο πιο γρήγορα του επιτρέπουν τα μέσα του, κάθονται και μυξοκλαίνε σαν τις μωρές παρθένες για την "απαξίωση" που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι απαξίωση: αυτή είναι η πραγματική αξία της εκπαίδευσης στην ελλάδα.
Και εκεί έγκειται η μεγάλη προδοσία από την δεξιά κυβέρνηση: τους καλούς δασκάλους και τα θετικά κομμάτια των σχολείων μας, το μεράκι και την ανθρωπιά, με αυτές τις φαεινές ιδέες πάει να τις τιμωρήσει, να τις καταστείλει, να τις εξοντώσει. Γιατί, ποιός θα κάνει τις αξιολογήσεις, μου λες; Ποιός ημέτερος θα κρίνει τις αποχωρήσεις, τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις; Καταργήσεις! Για όνομα του θεού, θα καταργήσουν σχολεία!
Φρίκη.
Αντί να κόψει από το μισθό του για να έχει δάσκαλο, καλοριφέρ και πρόσβαση ακόμα και η τελευταία βραχονησίδα, ταΐζει τους άχρηστους και τους κλέφτες. Αν κάθε ένας βουλευτής έδινε τους δύο από τους 16 του μισθούς, τότε 600 δάσκαλοι θα μπορούσαν να ενισχύσουν εξακόσιες τάξεις, των 20 παιδιών, τουτέστιν 12.000 ψυχές παιδικές.
Κι αν εγώ έχω μια βιβλιοθήκη και μία παιδεία αρκετή για να διδάξω τα παιδιά μου, τότε τί θα απογίνουν πληθυσμοί ολόκληροι που δεν έχουν αυτά τα μέσα ούτε τη δυνατότητα, για πολλούς λόγους, να ανεβάσουν το επίπεδο των παιδιών τους;
Είναι μία φρίκη. Είναι δύο φρίκες.
Οπότε, είτε δώσουν είτε όχι εξετάσεις, δε νομίζω να κάνει μεγάλη διαφορά για κανέναν, εδώ που φτάσαμε, να ζυγίζουμε την παιδεία με τις δημοσκοπήσεις.
Ντροπή...
Η Ερώτηση αυτή έχει την ίδια απάντηση με το άλλο ερώτημα της ελληνικής πραγματικότητας: είναι το δημόσιο τόσο καλό όσο οι υπάλληλοί του; Όχι, βέβαια. Είναι κατώτερο.
Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα αποτελέσματα δωδεκαετούς θητείας των μαθητών στα ελληνικά γυμνάσια και λύκεια απέχουν πολύ από το επιθυμητό, ενώ η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στα ανώτερα ιδρύματα τα οποία όποιος έχει μισό δράμι μυαλό και την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια αποφεύγει, προτιμώντας ιδρύματα του εξωτερικού, τα οποία μόνο στην ονομασία είναι ανάλογα: όχι ότι είναι κακά τα πανεπιστήμιά μας, αλλά οι διαδικασίες τις οποίες πρέπει να περάσει ένας φοιτητής μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον ψυχοφθόρες ή ενίοτε δε και αποτρεπτικές.Όπως όλα στην ελλάδα. Σε αποτρέπουν από το να δουλεύεις ή να επιχειρείς, σε αποτρέπουν από το να κάνεις οικογένεια, σε αποτρέπουν από το να μορφωθείς και σε αποτρέπουν από το να ασχοληθείς με τα κοινά ή να εκφράσεις δημοσίως γνώμη. Στην Ελλάδα όλα είναι είναι παράνομα και όλα είναι αδύνατα, εκτός και αν είσαι λαμόγιο.
Όσον αφορά στην παιδεία, όπως όλοι οι παλιοί μου φίλοι γνωρίζετε, έχω μεγάλο άχτι στους δασκάλους και καθηγητές, διότι φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης, διότι πολύ συχνά βρέθηκα, όπως πολλοί συμπολίτες μου, αντιμέτωπη με την αδιαφορία ή ανικανότητά τους, ή ακόμα και με την κακία τους, που έχουν φτάσει στο σημείο ορισμένοι να εκδικούνται τα παιδιά για τις ανεπάρκειες του συστήματος, να τιμωρούν τους έφηβους για το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν μπορούν ούτε έχουν το σθένος να τα βγάλουν πέρα, γιατί μπήκαν με ένα πτυχίο μαθηματικών, αλλά χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση να διαμορφώσουν μελλοντικούς πολίτες, και μετά τα βρίζουν κι από πάνω, τα αποβάλλουν, τα αναγκάζουν να περνούν τις μέρες τους μέσα στην απαξίωση και την διαρκή υποτίμηση και γκρίνια.
Οι ανεπάρκειες του συστήματος είναι δεδομένες και μέρος αυτών είναι και το διδακτικό προσωπικό. Όπως και στο υπόλοιπο δημόσιο, υπάρχουν ικανοί, που χάνονται στο μπούγιο, και υπάρχουν και οι αχρείοι που εκμεταλλεύονται τα κενά.
Δεν αμφιβάλλω ότι το κράτος σε αυτή τη χρονική συγκυρία χτυπάει στα ευαίσθητα σημεία που το ίδιο δημιούργησε. Το κράτος έδειξε ανεπάρκεια στο σχεδιασμό και στελέχωση του εκπαιδευτικού συστήματος, και τώρα με πρόφαση αυτό, αντί να διορθώσει αυτές τις αδυναμίες, επιχειρεί να διαλύσει τα πάντα.
Σαν δασκάλα του ιδιωτικού τομέα (αγγλικού είμαι) έχω πολλά παράπονα από τους συναδέλφους του δημοσίου τομέα. Πρώτον και κύριον, αν εγώ δεν είμαι επαρκής, τότε μένω χωρίς δουλειά, και δεν έχω την ευχέρεια ούτε να ακυρώνω μαθήματα για τις συνδικαλιστικές μου υποχρεώσεις, ούτε για να παίρνω άδειες μητρότητας, ούτε τίποτα άλλο. Ακόμα και το καλοκαίρι ή στις αργίες που δημόσιοι δάσκαλοι πληρώνονται, εγώ αν δεν κανονίσω ώρες επιπλέον δεν παίρνω τίποτα. Αυτό ανεβάζει τις τιμές μου, περιορίζοντας την πελατεία μου, τη στιγμή που οι συνάδελφοι του δημοσίου έχουν την πολυτέλεια να περνούν δωδεκάμηνα με τα παιδιά τους. Ξέρω περίπτωση που με τρείς απανωτές γέννες και καναδυό "πιστοποιητικά" προβλημάτων υγείας, κάποια κυρία έκανε επτά (7) χρόνια να πατήσει πόδι στην εργασία της. Στον ιδιωτικό τομέα αυτά είναι αδιανόητα. Ακόμα και τα αυτονόητα είναι αδιανόητα στον ιδιωτικό τομέα, όπου η άδεια μητρότητας περιρίζεται στους 6 μήνες και, τώρα τελευταία, ούτε να αρρωστήσεις δεν μπορείς. Δεν θέλω να μείνουν ξεκρέμαστοι οι συνάδελφοι, αλλά μην κοροϊδευόμαστε κιόλας, ε;
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας!
Θα μου πείς, αφού υπάρχει η δημόσια παιδεία, τί να σε κάνουμε εσένα;
Εγώ είμαι απαραίτητη διότι εσύ είσαι ανίκανος. Με τα γνωστά ελαφρυντικά, φταίει το σύστημα και όλα αυτά, αλλά στο δημόσιο σχολείο, τελικά, είναι μόνο για να τυπώνει χαρτιά με βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα . Γιατί αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί ένας μαθητής; του 15 ή 16 δεν γνωρίζει που είναι τα κύθηρα ή πως γράφεται η λέξη "υπόθεση" ή τί είναι το υνί; Γιατί τόσο πολλά παιδιά που αποφοιτούν από τα γυμνάσια και λύκεια είναι ανέτοιμα για το παρακάτω;
Και θα σου πω επίσης το άλλο: πήγαινε σε δημόσιο σχολείο να προετοιμαστείς για να δώσεις για οποιοδήποτε πτυχίο, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών ή για την είσοδο σε σχολές και πανεπιστήμια, και πες μου αν θα πάρεις τα τρία του υπουργού παιδείας ή τίποτα καλλίτερο. Οπότε, εν ολίγοις, ο δημόσιος πληρώνεται για αποτελέσματα που παράγω εγώ, και έχουν το θράσος να με χαρακτηρίζουν και "παραπαιδεία".
Φτάνουμε λοιπόν στο δεύτερο: η δημόσια παιδεία οδηγεί στην ιδιωτική με έναν τρόπο εκβιαστικό και βρώμικο, χωρίς όμως να χαμηλώνει τις τιμές της. Φταίει ο δάσκαλος;
Ίσως και όχι, αλλά τί σημασία έχει για τον γονιό που ξοδεύει ακατάσχετα αλλά και για τον μαθητή που τη δωρεάν παιδεία την πληρώνει με διπλάσια χρήματα και πολλαπλάσιες ώρες στο θρανίο, αφήνοντας του ελάχιστες ή καθόλου ελεύθερες ώρες;
Και αντί να αναρωτηθούν οι παιδαγωγοί και οι πανεπιστημιακοί γιατί όποιος μπορεί εγκαταλείπει την ελληνική παιδεία όσο πιο γρήγορα του επιτρέπουν τα μέσα του, κάθονται και μυξοκλαίνε σαν τις μωρές παρθένες για την "απαξίωση" που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι απαξίωση: αυτή είναι η πραγματική αξία της εκπαίδευσης στην ελλάδα.Και εκεί έγκειται η μεγάλη προδοσία από την δεξιά κυβέρνηση: τους καλούς δασκάλους και τα θετικά κομμάτια των σχολείων μας, το μεράκι και την ανθρωπιά, με αυτές τις φαεινές ιδέες πάει να τις τιμωρήσει, να τις καταστείλει, να τις εξοντώσει. Γιατί, ποιός θα κάνει τις αξιολογήσεις, μου λες; Ποιός ημέτερος θα κρίνει τις αποχωρήσεις, τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις; Καταργήσεις! Για όνομα του θεού, θα καταργήσουν σχολεία!
Φρίκη.
Αντί να κόψει από το μισθό του για να έχει δάσκαλο, καλοριφέρ και πρόσβαση ακόμα και η τελευταία βραχονησίδα, ταΐζει τους άχρηστους και τους κλέφτες. Αν κάθε ένας βουλευτής έδινε τους δύο από τους 16 του μισθούς, τότε 600 δάσκαλοι θα μπορούσαν να ενισχύσουν εξακόσιες τάξεις, των 20 παιδιών, τουτέστιν 12.000 ψυχές παιδικές.
Κι αν εγώ έχω μια βιβλιοθήκη και μία παιδεία αρκετή για να διδάξω τα παιδιά μου, τότε τί θα απογίνουν πληθυσμοί ολόκληροι που δεν έχουν αυτά τα μέσα ούτε τη δυνατότητα, για πολλούς λόγους, να ανεβάσουν το επίπεδο των παιδιών τους;
Είναι μία φρίκη. Είναι δύο φρίκες.
Οπότε, είτε δώσουν είτε όχι εξετάσεις, δε νομίζω να κάνει μεγάλη διαφορά για κανέναν, εδώ που φτάσαμε, να ζυγίζουμε την παιδεία με τις δημοσκοπήσεις.
Ντροπή...
4 σχόλια:
Δεν ειναι δυο φρίκες, είναι απειρες φρίκες.
Οι συνθηκες στην δημ. εκπαιδευση ειναι τετοιες, που ακομα και τον Ιησού να εβαζες για δασκαλο, καποια στιγμη θα τα βρονταγε.
Μηδενικες υποδομες, αθλια κτιρια (εχεις δοκιμασει να κανεις 5ωρο με +7 βαθμους στην ταξη; ) κ.ο.κ.
Για να μη μιλησω για μισθους των 450 - 500 ευρω του πρωτοδιοριζομενου, που φτανουν το "φανταστικο" ποσό των 950 ευρω μετα απο 19 χρονια υπηρεσια.
Σαφως και υπαρχουν λουφαδοροι που εκμεταλλευονται τα (τεραστια) κενα του (αθλιου) συστηματος. Αλλά και σε ιδιωτικες επιχειρησεις - και μαλιστα βορειοευρωπαϊκων χωρων - εχει δει παμπολλους λουφαδορους.
Αν εισαι μεσα σου λουφαδορος, θα εισαι παντου.
Δεν θελω να υπερασπιστω καμμιά συντεχνια.
Αλλά στην παρουσα φαση, το χειροτερο που μπορουμε να κανουμε σαν κοινωνια ειναι να φαγωθουμε μεταξυ μας.
Αν καταφερουν (μαλλον το εχουν καταφερει ηδη) να στρεψουν τους δημοσιους εναντιον των ιδιωτικων, τοτε κερδισαν το παιχνιδι.
Εμεις θα φαγωνοματε για το αν ο ιδιωτικος εκπαιδευτικος ειναι καλυτερος απο τον δημοσιο και αυτοι θα ξεσκιζουν την χωρα μας, κανοντας στους εαυτους τους "δωρακια" των 700 εκατομμυριων τον χρονο (βλεπε ΟΠΑΠ).
Ξερεις ποσοι μισθοι εκπαιδευτικων χωρανε σε 700 εκ.;
Η αξιολογηση ειναι - γενικα - μια Πολυ Καλη Ιδεα, γι' αυτο και της κανουν τοση υπερπροβολή.
Αλλά η αξιολογηση πρεπει να ξεκινησει απο τους υπουργους, μετα να προχωρησει σε αυτους που μοιραζουν τα φιλετα, μετά στους διοικητες κ.ο.κ.
Οχι να αξιολογουμε με δρακοντεια αυστηροτητα τον δασκαλακο στα Γκραβαρα και την καθαριστρια των διαδρομων, αφηνοντας ανενοχλητο τον υπουργο να μοιραζει εργολαβιες (δισ)εκατομμυριων.
Προφάσεις για αμαρτίες.
Ο ένας προφασίζεται την ανεπάρκεια του άλλου: οι δυ την ανεπάρκεια του κράτους, το κράτος το σύστημα, το σύστημα τα άτομα και όλοι μαζί ζουν εις βάρος του κορόιδου.
Αυτά που λες τα λένε και οι πολιτικοί για να μην κάνουν τίποτα, οπότε, ενώ αναγνωρίζω τη δική σου λογική και καλή θέληση, θα αρνηθώ να παραδεχτώ ότι δε φταίει κανείς.
Η διάχυση ευθύνης είναι ύπουλο πράγμα και άδικο, κυρίως για τους δάσκαλους και τους υπόλοιπους δυ: αν οι ίδιοι δεν κάλυπταν τους "επίορκους" ή τους "ανεπαρκείς" επί δεκαετίες, τώρα δεν θα ήταν μόνοι αλλά θα είχαν έναν λαό να απεργεί μαζί τους.
Έχοντας χαντακώσει ένα σωρό ζωές, όμως, είναι μόνοι τους, παρόλο που εν μέρει έχουν δίκιο.
Έχοντας παρακολουθήσει ειδικό σεμινάριο για την εκπαίδευση ξέρω πολύ καλά πως μπορείς να αξιολογήσεις την απόδοση του κάθε εκπαιδευτή από την απόδοση των μαθητών του.
Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να αξιολογηθεί ούτε πριν προσληφθεί ούτε μετά!
Μην ξεχνάμε το τι έγινε με την κατάργηση της επετηρίδας!
Είναι δε τόσο διαβρωμένος και ο εγκέφαλος του κόσμου από την άρνηση να αξιολογηθεί ώστε ήταν τεράστια η αντίδραση των φοιτητών της ιατρικής όταν έγινε η πρόταση να γίνεται αξιολόγηση για να αρχίσεις ειδικότητα.
Προτιμούν να περιμένουν και 6 χρόνια για να έρθει η σειρά τους!
αθεόφοβε
είναι τόσο πολλά τα στραβά που δεν ξέρει κανείς από που να αρχίσει.
Ένα ξέρω μόνο: το να κλείνεις σχολεία δεν είναι το ζητούμενο και αυτό πάει να κάνει η σαμαρωμένη κυβέρνηση.
Την ίδια αδιάλλκτη στάση που κράτησε ως προς το ξεπούλημα των εθνικών πόρων, θα μπορούσε να τνη εφαρμόσει και για την αξιολόγηση, για το άνοιγμα των επαγγελμάτων, για τις απολύσεις επιόρκων και για την αντιφασιστική νομοθεσία.
Αλλά θα τον ρίξουν οι ίδιοι που τον στήριξαν για αν βγεί, γιατί για να βγεί σε λαμόγια στηρίχθηκε, αυτούς που "εξυπηρέτησε" κατά καιρούς, αν όχι ο ίδιος προσωπικά, τότε σαν κόμμα και κλίκα.
Δημοσίευση σχολίου