Η Σάρα και η Μάρα τί εθνικότητος είναι;

Αφορμή και έμπνευση, αυτό.
Όλα τα προβλήματα είναι πρακτικά και έχουν στη ρίζα τους ένα πράγμα μόνο: τη διεκδίκηση των πόρων. Μπορεί εμείς να λέμε ότι αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι ιδεολογία, πίστη, θρησκεία, αισιοδοξία, κυνισμός ή πολιτική, αλλά όλα καταλήγουν σε αυτό: πόροι.

               Όταν έχεις ένα λαό που εδώ και αιώνες εκτίθεται στην διαπολιτισμική παλίρροια, δεν
μπορείς να απαιτείς από αυτόν να μην έχει αναπτύξει κάποιες ανοχές αλλά και αντοχές με τις διάφορες φυλές που έχουν περάσει από τον τόπο αυτό. Επίσης δεν μπορείς να περιμένεις από αυτόν τον λαό να μην έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα. Για παράδειγμα, οι Έλληνες είναι

επιλεκτικοί ως προς τον ρατσισμό τους: μισούν τους αλβανούς αλλά όχι άλλους βαλκάνιους, για παράδειγμα. Και τους ασιάτες που έρχονται τους μισούμε με διαβαθμίσεις, άλλο οι τούρκοι, άλλο οι πακιστανοί ή  κινέζοι, ας πούμε. Με όλους κάνουν μπίζνες οι Έλληνες, αλλά για κάποιους από αυτούς δεν τρέφουν καμμία εκτίμηση, με τον ίδιο τρόπο που δεν εκτιμούν με τον ίδιο τρόπο όλους τους ευρωπαίους. Ούτε κατά διάνοια δεν θέλω να υπαινιχθώ ότι θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένες αυτές οι προτιμήσεις ή αντιπάθειες.

              Αυτό που μου περνάει όμως από το μυαλό είναι ότι θα μπορούσε, για πολλούς λόγους, να είναι ασύμβατες μεταξύ τους δύο πληθυσμιακές ομάδες, πολιτισμικά, ηθικά ή με άλλο τρόπο. Για παράδειγμα, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τις γυναίκες τους είναι αυτός που ξέρουμε, ενώ οι δυτικές χώρες τις αντιμετωπίζουν αλλιώς. Πως, λοιπόν, θα συμβιώσουν οι δύο πολιτισμοί; Οι τριβές είναι αναμενόμενες. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την διάσταση της διεκδίκησης πόρων, τότε οι τριβές όχι μόνο είναι αναμενόμενες, αλλά κάτι παραπάνω, είναι δεδομένο ότι θα είναι έντονες.

             Για παράδειγμα, όταν έχεις τον αλβανό να ζεί στην ελλάδα με τρόπο που στην χώρα του ούτε θα ονειρευόταν (όχι μόνο από την οικονομική άποψη, αλλά επίσης ως ελευθερία και ευκαιρίες) και  να περνά στο πεζοδρόμιο διαμαρτυρόμενος βροντερή φωνή για τις φυλετικές διακρίσεις από τη μία, από την άλλη με  να διεκδικεί την ήπειρο ως την πρέβεζα, ε τότε αυτό ένας έλληνας θα το βρεί από αντιφατικό εως προκλητικό.

            Άλλο παράδειγμα. Κοντινό μου άτομο βρήκε εργασία σε χώρα μουσουλμανική, για τον εξής λόγο: ήταν να πάρει γυναίκα συνάδελφος το πόστο, αλλά στη χώρα αυτή οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να δουλεύουν σε τέτοιες θέσεις. Και σε ρωτώ, αναγνώστα: πως μπορεί ο πολίτης αυτής της χώρας να αφομοιωθεί με τον ευρωπαίο ή τον έλληνα; Οι πολίτες αυτής της χώρας, σέβονται το δικό μου πολιτισμό όπως μου ζητούν να σέβομαι εγώ τον δικό τους; Και η κλειτοριδεκτομή; Υπάρχει δυτικός νόμος που να τολμήσει να δικαιολογεί θεσμικά αυτό το έθιμο ως απλή πολιτισμική διαφορά χωρίς να συμβιβάσεις όσα έχουν κατακτηθεί ως ανθρώπινα δικαιώματα; "Αν είσαι μουσουλμάνος επιτρέπεται η κατακρεούργηση";

          Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί έρχονται στην ευρώπη και στη ελλάδα ακριβώς για να ξεφύγουν από αυτές τις μιζέριες, για να ανεβάσουν το επίπεδο της ζωής τους, κάτι που απαιτεί χρόνο, δεκαετίες. Να φοιτήσουν στα σχολεία μας, να διαβάσουν τα βιβλία μας, να δουλέψουν με τους δικούς μας κώδικες και να υιοθετήσουν τις αρχές μας. Να δουν γιατί κι εμείς οι ίδιοι δεν μείναμε στα παλιά, αλλά παψαμε να καίμε μάγισσες ή να μαστιγώνουμε τις ανύπαντρες μητέρες. Αυτό απαιτεί, όπως προαναφέρθηκε, δεκαετίες. Πόσος καιρός χρειάστηκε να περάσει από το άνοιγμα των ελληνο-αλβανικών συνόρων για να εμφανιστεί ο νίκος αγκο ως φωνή και εξέλιξη, πχ;

            Θα μου άρεσε αν έβλεπα μεγαλύτερους αριθμούς αυτών να αμφισβητούν τις θρησκείες που τους θέλουν να πηγαίνουν στον παράδεισο σκοτώνοντας αλλόθρησκους, αν αντί για γιουναν μας έλεγαν έλληνες, αν (επωφελούμενοι από τις ανέσεις που τους προσφέρει ο τρόπος ζωής μας) τον σεβόταν κιόλας. Γνωρίζω ότι υπάρχουν και τέτοιοι γιατί ακούω και διαβάζω, εκ του σύνεγγυς, όμως, δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να τα κάνει όλα αυτά. Πως θα μπορούσαν, άλλωστε; Δεν είναι εύκολο να απαρνηθείς τη θρησκεία σου, όλα όσα γνωρίζεις, όλα όσα έχεις ζήσει. Για αυτό λέω, χρειάζονται πολλά χρόνια.
              Θα τελειώσω με την επισήμανση ότι η χρυσή αυγή δεν βγήκε από την ελληνική κοινωνία αλλά ήταν πολιτικό εμφύτευμα που επί αντρέα παπανδρέου επισημοποιήθηκε και επί αντωνάκη πήρε ασυλία. Αυτοί, πολιτικοί και χα, είναι ακραίες μορφές αλητείας και δεν έχουν σχέση με τον μέσο έλληνα. Ο μέσος έλληνας, μπορεί να αντιπαθεί τον έναν ή τον άλλον αλλά και μπίζνες θα κάνει, και καλημέρα θα πεί στο δρόμο και θα συνυπάρξει.
             Αυτοί που σκοτώνουν ξένους, είναι αυτοί που θα σκότωναν τον οποιονδήποτε και για του λόγου το αληθές να σας θυμίσω τον περίφημο βορίδη που κυκλοφορούσε με τις βαριοπούλες και τα χασαπομάχαιρα και τώρα είναι στη βουλή. Ο βορίδης δεν είναι ρατσιστής, είναι κακοποιός ως προς όλους, όχι μόνο για τους μελαμψούς επισκέπτες της χώρας μας. Ο κασιδιάρης είναι κακοποιός με την αληθινή έννοια της λέξεως και δεν κάνει διακρίσεις: χτυπάει την κανέλη, τον πακιστανό, όποιον βρεί στο διάβα του. Τον δήμαρχο, δωδεκάχρονο κορίτσι, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Η χα χρησιμεύει για να κάνει βρωμοδουλειές που ο αντωνάκης δεν θέλει να παραδεχτεί ότι κάνει, σε θέματα προπαγάνδας, χειραγώγησης της κοινής γνώμης ή, στις εκλογές, να διασπάσει την αντιμνημονιακή ψήφο, διότι χωρίς τη χα, αυτή τη στιγμή θα είχαμε τον τσίπρα να μας πουλάει "ανάπτυξη" επικαλούμενος τις θυσίες του λαού.

Και είναι σημαντικό να γίνει αυτή η διάκριση. Αν ξέρεις ότι ο λόγος που μας βάζουν να αλληλοφαγωνόμαστε ή να απαιτούν να δεχόμαστε αμάσητον όποιον μας κατσικώνεται στο σβέρκο  είναι για να κάνουν αυτοί παγκοσμιοποίηση και να βγάζουν λεφτάκια, τότε η προοπτική αλλάζει, έτσι δεν είναι;