Το Άτομο των Σπηλαίων (βράβευση μετ'επαίνων)

Είναι λοιπόν μία ψυχή που κυκλοφορεί αδέσποτη εδώ στα μέρη μας η οποία έχει το εξής χαρακτηριστικό: δεν έχει μάθει ποτέ ούτε από τη ζωή ούτε από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους ότι το να λες καλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα δεν αποτελεί ευγένεια αλλά στοιχειώδη συνεννόηση ανάμεσα στους ανθρώπους ώστε να ξέρουμε ο ένας τι θέλει να πεί ο άλλος.

Και έτσι, παρόλο που σύμφωνα με τον αστικό μύθο πρόκειται για έξυπνο παιδί κατά (ένα απύθμενο ) βάθος, έχει καταφέρει να γίνει μισητή αυτή η ψυχή και συνεχώς να κάνει γκάφες περισσότερες από όσες είναι φυσιολογικές για την ηλικία του.

Όσες φορές, ας πούμε, έχουμε βρεθεί στην ίδια παρέα ή στον ίδιο χώρο, μου έχει απευθύνει το λόγο αποκλειστικά και μόνο όταν είναι να με ειρωνευτεί ενώ σε καμμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν απηύθυνε χαιρετισμό ούτε κατά την προσέλευση ούτε κατά την άφιξή τους από τον χώρο. Όλες τις φορές που έτυχε να βρεθούμε στον ίδιο χώρο γύρισε την πλάτη του και έφυγε με κατεβασμένα μούτρα, μία από όλες τις φορές μάλιστα πριν κλείσει πεντάλεπτο με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν του γούστου του η μουσική, και μας άφησε όλους σύξυλους να αναρωτιόμαστε τί έγινε, τί έπαθε και αν περνάει την εμμηνόπαυση, διότι τέτοιες αντιδράσεις μόνο σε τέτοιες καταστάσεις απαντώνται στη φύση και στην κοινωνία.

Τις περισσότερες φορές τον ανεχόμαστε γιατί έχει σχηματιστεί η εντύπωση ότι είναι (πάλι κατά βάθος) καλό παιδί και έχει κατά κάποιον τρόπο το ακαταλόγιστο, όπως τα πεντάχρονα παιδιά που, τέλος πάντων, θα κάνουν και την ανοησία τους. Φυσικά, απέχει πολύ από την παιδική ηλικία και πλησιάζει στα δεύτερα -άντα, αλλά όλοι εξακολουθούν να του φέρονται όπως στα μωρά παιδιά ή στους τρελούς: του λέμε ναι να μην τον στεανχωρήσουμε και γελάμε με τις ιδιοτροπίες του.

Εχτές, το λοιπόν, το άτομο αυτό, η ψυχή του ερέβους, έκανε το εξής καταπληκτικό και ανεπανάληπτο, διότι όντως κάτι τέτοιο δεν μου έχει ξανασυμβεί ούτε με έχουν ξαναπροσβάλλει έτσι.

Πήρε τηλέφωνο τον σύζυξ. Ο σύζυξ όμως έλειπε, οπότε σήκωσα εγώ το τηλέφωνο για να του πω να πάρει στο άλλο κινητό, το εταιρικό, για να τον βρεί. Και τότε το άτομο είπε "Η Αθηνά το σήκωσε" σε κάποια παρέα που ακούγονταν από το βάθος και μου το έκλεισε στα μούτρα. Μου κακοφάνηκε όσο θα κακοφαινόταν σε κάθε άνθρωπο που έχει κάποιες ελάχιστες, στοιχειώδεις απαιτήσεις από τον εαυτό του και το περιβάλλον του, για αυτό και του έστειλα ένα μήνυμα να δώ μήπως είχε γίνει κάτι όπως να χαθεί το σήμα ή να πέσει η γραμμή ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

Δεν απάντησε.
Περίμενα ένα 24ωρο και μετά του τα έψαλα άσχημα, γιατί ήταν πολλά μαζεμένα εδώ και καιρό. Γιατι μία καλησπέρα και μία καλημέρα δεν σημαίνουν ότι συμπαθούμε κάποιον αλλά ότι εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε τον εαυτό μας. Διότι η ευγένεια δεν εξαρτάται από το ποιόν του άλλου, αλλά από το δικό μας ποιόν και όσο πιο πολύ αντιπαθούμε το άλλο άτομο, τόσο πιο τιμητικό για εμάς είναι να του φερθούμε με ευγένεια. Το να φερθείς ευγενικά σε κάποιον είναι η ύψιστη ένδειξη αυτοσεβασμού. Κάποιος που λέει καλημέρα μόνο σε όποιον δεν αντιπαθεί, δεν είναι ούτε ευγενικός ούτε ειλικρινής, αλλά ανάγωγος και άξεστος.

 Γιατί αν λέγαμε καλημέρα μόνο σε όσους συμπαθούμε, τότε κανείς δεν θα μιλούσε σε κανέναν και θα κυκλοφορούσαμε όλοι στη μούγγα και τίποτα χρήσιμο δεν θα γινόταν ποτέ.

Γιατί κατά τη γνώμη μου, όποιος βαριέται να πεί μία καλημέρα και μία καλησπέρα όπως όλοι μας, έστω και αν τύχει να μην πολυχωνεύουμε κάποιον, δεν πρέπει να συναναστρέφεται ανθρώπους αλλά ζώα.

Κι αφού δεν τον νοιάζει η γνώμη των άλλων, όπως ισχυρίζεται συχνά-πυκνά, τότε δεν θα τον ενοχλεί να ακούει τα σχολιανά του όποτε κάνει κάτι τέτοιες ανεκδιήγητες χοντράδες. Οπότε την επόμενη φορά που θα τον βρώ μπροστά μου θα του πω κι εγώ την ειλικρινέστατη μου γνώμη για το άτομό του, χωρίς να νοιαστώ για "τυπικότητες", ακριβώς όπως και ο ίδιος.
Είμαι σίγουρη ότι θα το εκτιμήσει, το ζώον, αν του φερθώ όπως ο ίδιος θεωρεί σωστό.