Πως να μην αρρωστήσετε ποτέ

Είναι μία ψευδαίσθηση στην οποία εύκολα πέφτει κανείς αν ακούσει καναδυό εκπομπές για την υγεία και καναδυό ειδήμονες σε ζητήματα διατροφής και γυμναστικής.
Όλα αυτά είναι αρλούμπες, φυσικά.
Το κατάλαβα αυτό όταν ο Στέφανος, σύζυγος της γειτόνισσας της γιατρίνας, ένας άντρακλας ίσα με τα ψηλά βουνά με τις διατροφές του και τις γυμναστικές του και τα βιολογικά του και όλα σχετικά που ποτέ δεν είχε βάλει στο στόμα του τσιγάρο και αλκοόλ σχεδόν ποτέ, έπεσε κάτω ένα βράδυ και πέθανε μέσα σε τρία δευτερόλεπτα.
Τώρα, δεν ξέρω αν τα δευτερόλεπτα ήταν τρία ή περισσότερα, αλλά ξέρω ότι η γυναίκα του, γνωστή παθολόγος εδώ στην Πρέβεζα δεν πρόλαβε ούτε αντίο να του πεί.
Ήταν τραγικό.
Ήταν τόσο κρίμα, μα τόσο άδικο, αυτός ο άνθρωπος....
Τέλος πάντων, το ζήτημα είναι το μάθημα: δεν μπορείς να το αποφύγεις.
Ότι και να κάνεις, θα αρρωστήσεις. Και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι προετοιμασμένος για αυτό.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι αν ελέγξουν το τί τρώνε και το τί πίνουν θα αποφύγουν την αρρώστια. Οι ίδιο άνθρωποι, αν αρρωστήσεις σου ρίχνουν το φταίξιμο και αντί να σε συμπονέσουν σε αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιο. Θεωρούν ότι ήταν βλακεία σου που αρρώστησες και ότι αν είχες φερθεί έξυπνα θα το είχες αποφύγει. Και επειδή οι ίδιοι έτυχε να μην έχουν το ίδιο με εσένα, έχουν τον εαυτό τους για καλύτερο και πιο μάγκα.
Η αλήθεια είναι ότι μερικά πράγματα όντως μπορείς να τα αποφύγεις, αλλά αυτά είναι λίγα.

Μπορείς, ας πούμε, να μην είσαι φαταούλας και να μην φέρνεις τον εαυτό σου στα όριά του. Μπορείς να μην καταπονείσαι σωματικά και ψυχολογικά, όσο γίνεται μέσα στη βιοπάλη, αλλά πέραν αυτού ο έλεγχος που έχουμε στην υγεία μας είναι κυρίως μέσα στο κεφάλι μας: νομίζουμε ότι ελέγχουμε κάτι κι αυτό μας κάνει να νιώθουμε πιο ασφαλείς, αλλά ως εκεί.

Γιατί, λες θα γίνω βετζετέριαν, να αποφύγω τις τοξίνες του κρέατος, και την πατάς από τα φυτοφάρμακα. Λες θα τρώω μόνο βιολογικά και την πατάς από το άγχος, λες θα παρατήσω τη δουλειά μου για να μην έχω άγχος και την πατάς από τσίμπημα μολυσμένης σφήκας. Λες θα χάσω βάρος και θα ρίξω τη χοληστερίνη και την πίεση και το ζάχαρο, και μετά την πατάς από τις παρενέργειες των φαρμάκων, όπως ο Γιώργος της Δήμητρας που έφυγε πριν κλείσει τα πενήντα και θα ζούσε αν είχε πεί ένα "δε γαμιέται το θερμοκήπιο" αλλά δεν το είπε. Προσέχεις την καρδιά και πας από τον πνεύμονα, προσέχεις το στομάχι και πας από συκώτι, προσέχεις τα πάντα και πας από εγκεφαλικό.

Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος ζωής που ακολουθούμε έχει τις συνέπειές του. Οι συνέπειες είναι ότι ορισμένες αρρώστιες τις εξαλείψαμε αλλά κάποιες άλλες τις αυξήσαμε και οι περισσότεροι από εμάς χωρίς φάρμακα δεν μπορούμε να επιζήσουμε, από μία ηλικία και μετά. Μπορεί να λέμε ότι έχει αυξηθεί το όριο ηλικίας ή ότι το βιοτικό επίπεδο είναι τόσο σε σχέση με τότε, αλλά οι 40ηδες πόσο μπορούν να ζήσουν χωρίς την εξάρτηση από οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πολύ ανησυχητική και γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική όσο ανεβαίνει το όριο ηλικίας, για να φτάσει σε εφιαλτικά ύψη αν συγκρίνουμε τις γιαγιάδες μας με το πως θα είμαστε εμείς οι ίδιοι αν μας αξιώσει ο θεός να ζήσουμε όσο εκείνες.
Αν τώρα σταματούσε η παραγωγή φαρμάκων, πόσοι θα επιζούσαν;
Η απάντηση είναι τρομακτική.
Η υπερβολή μας έκανε μαλθακούς.
Πως θα αντιστραφεί αυτό;
Δεν ξέρω αν γίνεται.
Ήδη ένα μέσο παιδί λαμβάνει ανά έτος κι εγώ δεν ξέρω πόσα φάρμακα και θεραπείες στον δυτικό κόσμο, κι αυτό χωρίς να υπολογίσουμε την υπόλοιπη υπερπροσπάθεια που χρειάζεται από την υφήλιο για να κρατηθεί στη ζωή ένα δυτικόπουλο, διαιτολόγια και γυμναστικές και μαθήματα και ένα σωρό προϋποθέσεις που για να τηρηθούν πρέπει να αντλήσεις ότι υπάρχει και δεν υπάρχει στον υπόλοιπο πλανήτη.
Το δυτικόπουλο είναι μη-βιώσιμο.
Ο δυτικός γέροντας είναι μη-βιώσιμος.