Πολλές φορές, εμείς που τα ξέρουμε όλα, νομίζουμε πως οι άλλοι, που δεν τα ξέρουν όλα, αξίζουν τη μοίρα τους και πως είναι χαζομάρα τους που έπαθαν ότι έπαθαν. Νομίζουμε πως είναι επιλογή τους να είναι όπως είναι.
Και είναι εξαιρετικά αλαζονικό αυτό διότι νομίζουμε πως ο άλλος είναι χειρότερος από εμάς, γιατί πάντα έτσι γίνεται, κριτική κάνουμε μόνο σε όσους θεωρούμε κατώτερους γιατί τους άλλους δεν έχουμε τα κότσια να τους αντιμετωπίσουμε, ούτε να τους κοιτάξουμε στα ίσια.
Αυτό είναι το γλοιώδες μέρος της κοινωνικής κριτικής, γίνεται πάντα εκ του ασφαλούς. Βάζουμε τον εαυτό μας σε ένα πανύψηλο βάθρο και από εκεί κατακλύζουμε τον κοσμάκη με την περίφημη Γνώμη μας.
Όλοι, εκτός από εμένα, φυσικά.
Και θαρρούμε πως ο παχύσαρκος είναι έτσι από επιλογή του. Θαρρούμε πως ο αμαθής είναι έτσι από επιλογή του και πως ο άβουλος είναι έτσι από επιλογή του, και αυτός. Θαρρούμε πως ο άρρωστος είναι έτσι από επιλογή του. Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, όταν αρρωστήσεις σε περιφρονούν και λένε ότι καλά να πάθεις με τις χαζομάρες που κάνεις, αντί να σε βοηθήσουν.
Όταν όμως έρχεται η ώρα να κρίνουμε τον εαυτό μας, τότε έχουμε έτοιμες όλες τις δικαιολογίες: έχω περάσει πολλά, είμαι καλό παιδί, φταίνε οι γονείς μου και η κακούργα η κοινωνία. Φταίνε αυτοί που ακούν σκυλάδικα. Το καλύτερο: "περνάω φάση", όπου η φάση κρατάει τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν είναι φάση, φίλε μου, το μυαλό σου που έχει πήξει σαν βούτυρο από το πολύ κοπάνημα της ίδια ιδέας, ξανά και ξανά, κοντά σαράντα χρόνια οι ίδιες μανίες.
Και φτάνεις σε ένα σημείο όπου κλείνεις το μυαλό σου μέσα σε ένα κάστρο όπου κανείς δε μπαίνει, γιατί όλοι είναι ηλίθιοι εκτός από εσένα. Και όποιος πάει να πλησιάσει είναι εχθρός, για αυτό και του φέρεσαι εχθρικά.
Θα σου έδινα συμβουλές για το πως να βγείς από το αδιέξοδό σου, αλλά αφενός με κούρασες, αφετέρου έχω μάθει να μη δίνω συμβουλές παρά μόνο όταν μου τις ζητούν. Επίσης, ξέρω ότι γουστάρεις το ρόλο που έχεις διαλέξει για πάρτη σου, ο σοφός γκρινιάρης, όπως στα έργα, όπου ο κατηφής είναι πάντα ο πιο φιλοσοφημένος χαρακτήρας.
Δεν είσαι φιλοσοφημένος. Είσαι σκέτος κατηφής.
Γιατί αν ήσουν φιλοσοφημένος, μετά από τόση φιλοσοφία, δύο-τρία απλά συμπεράσματα θα τα είχες βγάλει από τη ζωή.
Είναι φανερό ότι δεν τα έβγαλες.
Όπως και πριν από δέκα χρόνια, εξακολουθείς να ανακυκλώνεις αυτο-λύπηση.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, δεν έχεις γίνει καλύτερος, δεν έχεις ανοίξει τα μάτια σου και εξακολουθείς να κρίνεις τους ανθρώπους με βάση τη μουσική που ακούνε, που πιο επιπόλαιο κριτήριο δεν έχω ακούσει ποτέ. Σα να κρίνεις τους ανθρώπους από τα ρούχα τους. Κοίτα όμως, αν κάποιος ντύνεται κακόγουστα, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει κακό γούστο στα ρούχα. Αν κάποιος ακούει μουσική που δεν σου αρέσει, τότε έχει γούστο διαφορετικό από εσένα. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!!!
Αλλά τόσο καλομαθημένος είσαι, που ούτε ένα τόσο μικρό χατήρι δεν αντέχεις να σου χαλάσουν. Σου κακοφαίνεται η διαφορετική μουσική , σου κακοφαίνεται η διαφορετική επικοινωνία, σου κακοφαίνονται όλα.
Ξέρω όμως το εξής, κύριε κατηφή.
Ο παχύσαρκος ή ο ασθενής ή ο αμαθής δεν έχουν επιλέξει να είναι στην κατάσταση που είναι, αλλά είναι εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο όπου η περιφρόνηση δίνει σκυτάλη στην ενοχή και η ενοχή δίνει σκυτάλη στην αντίδραση και η αντίδραση δίνει σκυτάλη στην άμυνα και η άμυνα δίνει σκυτάλη στην οχύρωση και η οχύρωση δίνει σκυτάλη στην ασφάλεια και η ασφάλεια στην περιφρόνηση, κοκ. Ξέρω ότι και εσύ δεν έχεις επιλέξει να είσαι έτσι αλλά είσαι κι εσύ παγιδευμένος στον ίδιο φαύλο κύκλο. Όπως όλοι όσοι βρίσκονται σε ένα τέτοιο φαύλο κύκλο, με δύο τρόπους
μπορούν να τον σπάσουν για να βγούν: είτε με τη βοήθεια κάποιου κοντινού προσώπου (και όχι επαγγελματία, γιατί ο επαγγελματίας δεν μας αγαπάει) είτε που ο πόνος μέσα μας γίνεται τόσο ανυπόφορος που παίρνουμε φόρα και πέφτουμε με το κεφάλι πάνω στα τείχη που εμείς οι ίδιοι είχαμε χτίσει, σπάζοντας κεφάλι και τείχη με μία κίνηση.
Αυτό, μπορεί και να μη συμβεί ποτέ.
Δεν με αφορά.
Τα ψυχολογικά σου και τα υπαρξιακά σου, δεν αποτελούν αρμοδιότητά μου. Στο κάτω-κάτω, μπορεί και να έχω πέσει έξω, και το μόνο που να συμβαίνει είναι να μη χωνεύεις τα μούτρα μου ή απλά να είσαι ηλίθιος. Δεν θα είσαι ο πρώτος. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μη με προσβάλουν κατάμουτρα. Κάνε ότι κάνεις, αλλά την επόμενη φορά που θα τύχει (από γκαντεμιά μου) να βρεθείς μπροστά μου, μην μπείς στον κόπο να μου απευθύνεις το λόγο αν δεν είναι με ανθρώπινη λαλιά και με πολιτισμένο τρόπο.
Και είναι εξαιρετικά αλαζονικό αυτό διότι νομίζουμε πως ο άλλος είναι χειρότερος από εμάς, γιατί πάντα έτσι γίνεται, κριτική κάνουμε μόνο σε όσους θεωρούμε κατώτερους γιατί τους άλλους δεν έχουμε τα κότσια να τους αντιμετωπίσουμε, ούτε να τους κοιτάξουμε στα ίσια.
Αυτό είναι το γλοιώδες μέρος της κοινωνικής κριτικής, γίνεται πάντα εκ του ασφαλούς. Βάζουμε τον εαυτό μας σε ένα πανύψηλο βάθρο και από εκεί κατακλύζουμε τον κοσμάκη με την περίφημη Γνώμη μας.
Όλοι, εκτός από εμένα, φυσικά.
Και θαρρούμε πως ο παχύσαρκος είναι έτσι από επιλογή του. Θαρρούμε πως ο αμαθής είναι έτσι από επιλογή του και πως ο άβουλος είναι έτσι από επιλογή του, και αυτός. Θαρρούμε πως ο άρρωστος είναι έτσι από επιλογή του. Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, όταν αρρωστήσεις σε περιφρονούν και λένε ότι καλά να πάθεις με τις χαζομάρες που κάνεις, αντί να σε βοηθήσουν.Όταν όμως έρχεται η ώρα να κρίνουμε τον εαυτό μας, τότε έχουμε έτοιμες όλες τις δικαιολογίες: έχω περάσει πολλά, είμαι καλό παιδί, φταίνε οι γονείς μου και η κακούργα η κοινωνία. Φταίνε αυτοί που ακούν σκυλάδικα. Το καλύτερο: "περνάω φάση", όπου η φάση κρατάει τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν είναι φάση, φίλε μου, το μυαλό σου που έχει πήξει σαν βούτυρο από το πολύ κοπάνημα της ίδια ιδέας, ξανά και ξανά, κοντά σαράντα χρόνια οι ίδιες μανίες.
Και φτάνεις σε ένα σημείο όπου κλείνεις το μυαλό σου μέσα σε ένα κάστρο όπου κανείς δε μπαίνει, γιατί όλοι είναι ηλίθιοι εκτός από εσένα. Και όποιος πάει να πλησιάσει είναι εχθρός, για αυτό και του φέρεσαι εχθρικά.
Θα σου έδινα συμβουλές για το πως να βγείς από το αδιέξοδό σου, αλλά αφενός με κούρασες, αφετέρου έχω μάθει να μη δίνω συμβουλές παρά μόνο όταν μου τις ζητούν. Επίσης, ξέρω ότι γουστάρεις το ρόλο που έχεις διαλέξει για πάρτη σου, ο σοφός γκρινιάρης, όπως στα έργα, όπου ο κατηφής είναι πάντα ο πιο φιλοσοφημένος χαρακτήρας.
Δεν είσαι φιλοσοφημένος. Είσαι σκέτος κατηφής.
Γιατί αν ήσουν φιλοσοφημένος, μετά από τόση φιλοσοφία, δύο-τρία απλά συμπεράσματα θα τα είχες βγάλει από τη ζωή.
Είναι φανερό ότι δεν τα έβγαλες.
Όπως και πριν από δέκα χρόνια, εξακολουθείς να ανακυκλώνεις αυτο-λύπηση.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, δεν έχεις γίνει καλύτερος, δεν έχεις ανοίξει τα μάτια σου και εξακολουθείς να κρίνεις τους ανθρώπους με βάση τη μουσική που ακούνε, που πιο επιπόλαιο κριτήριο δεν έχω ακούσει ποτέ. Σα να κρίνεις τους ανθρώπους από τα ρούχα τους. Κοίτα όμως, αν κάποιος ντύνεται κακόγουστα, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει κακό γούστο στα ρούχα. Αν κάποιος ακούει μουσική που δεν σου αρέσει, τότε έχει γούστο διαφορετικό από εσένα. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!!!
Αλλά τόσο καλομαθημένος είσαι, που ούτε ένα τόσο μικρό χατήρι δεν αντέχεις να σου χαλάσουν. Σου κακοφαίνεται η διαφορετική μουσική , σου κακοφαίνεται η διαφορετική επικοινωνία, σου κακοφαίνονται όλα.
Ξέρω όμως το εξής, κύριε κατηφή.
Ο παχύσαρκος ή ο ασθενής ή ο αμαθής δεν έχουν επιλέξει να είναι στην κατάσταση που είναι, αλλά είναι εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο όπου η περιφρόνηση δίνει σκυτάλη στην ενοχή και η ενοχή δίνει σκυτάλη στην αντίδραση και η αντίδραση δίνει σκυτάλη στην άμυνα και η άμυνα δίνει σκυτάλη στην οχύρωση και η οχύρωση δίνει σκυτάλη στην ασφάλεια και η ασφάλεια στην περιφρόνηση, κοκ. Ξέρω ότι και εσύ δεν έχεις επιλέξει να είσαι έτσι αλλά είσαι κι εσύ παγιδευμένος στον ίδιο φαύλο κύκλο. Όπως όλοι όσοι βρίσκονται σε ένα τέτοιο φαύλο κύκλο, με δύο τρόπουςμπορούν να τον σπάσουν για να βγούν: είτε με τη βοήθεια κάποιου κοντινού προσώπου (και όχι επαγγελματία, γιατί ο επαγγελματίας δεν μας αγαπάει) είτε που ο πόνος μέσα μας γίνεται τόσο ανυπόφορος που παίρνουμε φόρα και πέφτουμε με το κεφάλι πάνω στα τείχη που εμείς οι ίδιοι είχαμε χτίσει, σπάζοντας κεφάλι και τείχη με μία κίνηση.
Αυτό, μπορεί και να μη συμβεί ποτέ.
Δεν με αφορά.
Τα ψυχολογικά σου και τα υπαρξιακά σου, δεν αποτελούν αρμοδιότητά μου. Στο κάτω-κάτω, μπορεί και να έχω πέσει έξω, και το μόνο που να συμβαίνει είναι να μη χωνεύεις τα μούτρα μου ή απλά να είσαι ηλίθιος. Δεν θα είσαι ο πρώτος. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μη με προσβάλουν κατάμουτρα. Κάνε ότι κάνεις, αλλά την επόμενη φορά που θα τύχει (από γκαντεμιά μου) να βρεθείς μπροστά μου, μην μπείς στον κόπο να μου απευθύνεις το λόγο αν δεν είναι με ανθρώπινη λαλιά και με πολιτισμένο τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου