Το πνεύμα του εθελοντισμού στην Πολιτική (Το βραβείο σας παρακαλώ)

Δεν υπάρχει.
Εθελοντές είναι μόνο οι φτωχοί που καλούνται να καλύψουν τα κενά και τις ελλείψεις που δημιουργούνται όταν οι κρατικοί λειτουργοί αντί να κάνουν τη δουλειά τους παίρνουν μίζες, αργομισθίες και καταχρώνται δημόσιο χρήμα.

Γιατί δεν δίνει το παράδειγμα ένα υπουργός, πρωθυπουργός, πρόεδρος της δημοκρατίας;

Ακόμα καλύτερα, γιατί δεν το κάνει ένας δικηγόρος; Ένας αρχιτέκτων;
Να πεί, ας πούμε, "θα υπερασπιστώ κάποιον αδικημένο δωρεάν" ή "θα σχεδιάσω ένα νοσοκομείο δωρεάν" ή ακόμα καλύτερα, "θα είμαι καλός και δίκαιος στη δουλειά μου πέντε με οκτώ αντί να κάνω δημόσιες σχέσεις με έξοδα του κράτους".

Να, λοιπόν,για άλλη μία φορά η υποκρισία της ελίτ.
Επαινεί τον εθελοντισμό όταν τη βολεύει να δουλεύουν οι άλλοι δωρεάν, αλλά για τον εαυτό της διεκδικεί δεδουλευμένα. Σου λέει να καθαρίσεις μία πόλη ή μία παραλία τζάμπα, δωρεάν, με χρόνο από την πολύτιμη παραγωγική και προσωπική σου ζωή, αλλά όταν ζητάς να ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ, κάτι ώστε να μην χρειάζεται να γίνονται σκουπιδαριό οι ζωτικοί χώροι, σου λέει "ο σχεδιασμός και η τεχνολογία κοστίζουν πολύ, τόσα χρεώνω ανά ώρα"

Κατάλαβες;
Η δική σου δουλειά είναι η τζάμπα και η δική του ακριβή.

ΛΕΧΡΙΤΕΣ!

Ορίστε λοιπόν, το βραβείο του ωμού λουκάνικου όχι μόνο στους εμπνευστές της ιδέας του εθελοντισμού με την υποκριτική τους διπρόσωπη ηθική  αλλά και στα κορόιδα που τη χάφτουν, δουλεύουντας τζάμπα σαν σύγχρονοι σκλάβοι.
ΜΠΡΑΒΟ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ!