Φυσικά και η Εκκλησία ευθύνεται για ένα σωρό εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εννοείται! Πως να το αρνηθεί κανείς αυτό, όταν ακόμα και τώρα που η γνώση είναι πιο προσβάσιμη, άνθρωποι ζώνονται εκρηκτικά για μία αφηρημένη υπόσχεση μίας παράδεισου ή όταν απλά και μόνο με ένα νεύμα στέλνουν στην κάλπη μάζες με την ευλογία τους στον υποψήφιο των συμφερόντων τους;
Κανείς δεν μπορεί να τα αρνηθεί αυτά. Θα έπρεπε να είναι ηλίθιος για να το αρνηθεί.
Φυσικά και είναι το όπιο του λαού.
Φυσικά, κι εγώ μαζί σου.
Η Εκκλησία είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος με ασυλία.
Η Εκκλησία.
Όχι η πίστη.
Η εκκλησία έχει τόση σχέση με την πίστη όσο οι πουτάνες με την αγάπη.
Και ενώ οι ιερόδουλες, σαν άνθρωποι, μπορεί και να νιώσουν κάτι κάποτε, οι εκκλησίες σαν οργανισμοί δεν νιώθουν ποτέ τίποτα εκτός από τα κέρδη. Έχουν συλλογικά και εκτελεστικά όργανα που αντί για συμβούλια και CEO ονομάζονται "συνόδοι" και "ιεράρχες".
Η Εκκλησία αποτελεί εκφυλισμό, μία ακόμα εκδοχή της εξουσίας, που όπως όλοι θα συμφωνήσουμε είναι διεφθαρμένη, διαχρονικά.
Αλλά, κοίτα, η πίστη είναι τόσο απαραίτητη όσο και το σεξ, γιατί ο άνθρωπος που δεν έχει πίστη (ακόμα και στην αθεΐα) δεν έχει λόγο ύπαρξης, είναι σαν υπολογιστής χωρίς λογισμικό, δεν έχει τρόπο να οργανώσει τις δυνατότητές του. Κάτι πρέπει να υπάρχει μέσα μας για να μας κινήσει, μία εντολή του εαυτού προς τον εαυτό "κάνε αυτό".
Η Εκκλησίες, για να συνεχίσω τον παραλληλισμό θρησκείας-σεξ, είναι ο νταβαντζής που κάτι τόσο όμορφο όπως ο έρωτας, το κάνει εμπόρευμα. Και πάντα θα υπάρχει κάποιος που είτε από χαζομάρα είτε από απελπισία θα αρκεστεί με την πουτάνα γιατί θαρρεί πως ο έρωτας δεν υπάρχει.
Η πραγματική πίστη δεν είναι στις εκκλησίες. Όταν βλέπεις άτομα σαν εκείνους στο λεωφορείο, να ξέρεις ότι μόλις βγήκαν από εκκλησία και κατήχηση, είναι αυτοί που θα ψηφίσουν ότι τους πεί ο παπάς και που θα κάνουν το σταυρό τους περνώντας μπροστά από εκκλησία και δέχονται τα πάντα αμάσητα. Αλλά αυτό δεν είναι πίστη, είναι ακριβώς αυτό που σιχαίνεσαι και που σιχαίνομαι κι εγώ. Είναι παραίτηση από τη σκέψη. Είναι άνθρωποι που έχουν αναθέσει τη λειτουργία του μυαλού τους σε άλλους και αντί για προσωπική ευθύνη έχουν δικαιολογίες και δοξασίες.
Η πραγματική πίστη δεν είναι στις εκκλησίες.Η πραγματική πίστη είναι κάτι το βαθύτατα πνευματικό. Είναι κάτι που σου αλλάζει τη ζωή και σου ανοίγει τα μάτια. Είναι μία εσωτερική επανάσταση, μία ανατροπή όλων όσων σου έχουν πεί και ναι, μπορεί να προέλθει από οπουδήποτε. Ο πραγματικός πιστός, περιφρονεί τις μασκαράτες των δημοσιοσχεσιτών του κλήρου. Ο πραγματικός πιστός την κρατάει μέσα του και κάθε μέρα που περνάει ζεί με αυτό που φλέγεται εντός του μυαλού του, με τόση βεβαιότητα και σθένος όσο ο επιστήμονας που βλέπει μπροστά του το σωματίδιο να διασπάται.
Η πραγματική πίστη είναι τόσο δυσεύρετη όσο και ο πραγματικός έρωτας, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την ευθύνη της ύπαρξής τους και παράδεισο εννοούν να μη σκέφτονται τίποτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι , ανεξάρτητα από το αν δηλώνουν άθεοι, θρήσκοι, κουμουνιστές ή αναρχικοί, φιλελεύθεροι και χρυσαυγίτες, το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν τη μέρα. Έτσι είναι η πλειοψηφεία, κάτι που κανένας διανοητής δεν άλλαξε στην πορεία της ιστορίας. Ακόμα και τώρα που η γνώση είναι τόσο προσβάσιμη, οι άνθρωποι αναζητούν την ευκολία και το όπιο που κοιμίζει τη συνείδηση. Το όποιο του λαού είναι η δική του ευθυνοφοβία. Απλά το όνομα αλλάζει κάθε φορά, θρησκεία, έθνος, ιδέα, μόδα, ομάδα, κόμμα.
Ωστόσο, όσο και να θεωρεί ο καθένας τον εαυτό του ισορροπημένο και γνώστη ορισμένων θεμάτων, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί που πολλές φορές περιφρονούμε ως πρόβατα ή άνθρωπους χωρίς σκέψη έχουν άλλες ιδιότητες, πολύτιμες για όλους. Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι είναι που κάνουν τη βρωμοδουλειά της κοινωνίας. Είναι το αλάτι της γης, είναι αυτοί που σηκώνουν το βάρος στους ώμους τους όσο εμείς κάνουμε αντάρτικο σε θεωρητικό επίπεδο, και δεν εννοώ εσένα ούτε τους άθεους, αλλά όλους όσους έχουν την πολυτέλεια να αρνούνται ορισμένα πράγματα αντί να τα υπομένουν, μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει.
Αυτοί οι άνθρωποι που φαντάζουν χαζοί, είναι σαν τα μερμήγκια ή τις μέλισσες. Αν λείψουν θα πάψει ο κόσμος να υπάρχει. Δεν πρέπει να τους περιφρονούμε, αλλά να τους βοηθούμε γιατί αυτοί τελικά είναι που την έχουν πιο άσχημα από όλους.
Κανείς δεν μπορεί να τα αρνηθεί αυτά. Θα έπρεπε να είναι ηλίθιος για να το αρνηθεί.
Φυσικά και είναι το όπιο του λαού.
Φυσικά, κι εγώ μαζί σου.
Η Εκκλησία είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος με ασυλία.
Η Εκκλησία.
Όχι η πίστη.
Η εκκλησία έχει τόση σχέση με την πίστη όσο οι πουτάνες με την αγάπη.
Και ενώ οι ιερόδουλες, σαν άνθρωποι, μπορεί και να νιώσουν κάτι κάποτε, οι εκκλησίες σαν οργανισμοί δεν νιώθουν ποτέ τίποτα εκτός από τα κέρδη. Έχουν συλλογικά και εκτελεστικά όργανα που αντί για συμβούλια και CEO ονομάζονται "συνόδοι" και "ιεράρχες".
Η Εκκλησία αποτελεί εκφυλισμό, μία ακόμα εκδοχή της εξουσίας, που όπως όλοι θα συμφωνήσουμε είναι διεφθαρμένη, διαχρονικά.
Αλλά, κοίτα, η πίστη είναι τόσο απαραίτητη όσο και το σεξ, γιατί ο άνθρωπος που δεν έχει πίστη (ακόμα και στην αθεΐα) δεν έχει λόγο ύπαρξης, είναι σαν υπολογιστής χωρίς λογισμικό, δεν έχει τρόπο να οργανώσει τις δυνατότητές του. Κάτι πρέπει να υπάρχει μέσα μας για να μας κινήσει, μία εντολή του εαυτού προς τον εαυτό "κάνε αυτό".
Η Εκκλησίες, για να συνεχίσω τον παραλληλισμό θρησκείας-σεξ, είναι ο νταβαντζής που κάτι τόσο όμορφο όπως ο έρωτας, το κάνει εμπόρευμα. Και πάντα θα υπάρχει κάποιος που είτε από χαζομάρα είτε από απελπισία θα αρκεστεί με την πουτάνα γιατί θαρρεί πως ο έρωτας δεν υπάρχει.
Η πραγματική πίστη δεν είναι στις εκκλησίες.Η πραγματική πίστη είναι κάτι το βαθύτατα πνευματικό. Είναι κάτι που σου αλλάζει τη ζωή και σου ανοίγει τα μάτια. Είναι μία εσωτερική επανάσταση, μία ανατροπή όλων όσων σου έχουν πεί και ναι, μπορεί να προέλθει από οπουδήποτε. Ο πραγματικός πιστός, περιφρονεί τις μασκαράτες των δημοσιοσχεσιτών του κλήρου. Ο πραγματικός πιστός την κρατάει μέσα του και κάθε μέρα που περνάει ζεί με αυτό που φλέγεται εντός του μυαλού του, με τόση βεβαιότητα και σθένος όσο ο επιστήμονας που βλέπει μπροστά του το σωματίδιο να διασπάται.
Ωστόσο, όσο και να θεωρεί ο καθένας τον εαυτό του ισορροπημένο και γνώστη ορισμένων θεμάτων, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί που πολλές φορές περιφρονούμε ως πρόβατα ή άνθρωπους χωρίς σκέψη έχουν άλλες ιδιότητες, πολύτιμες για όλους. Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι είναι που κάνουν τη βρωμοδουλειά της κοινωνίας. Είναι το αλάτι της γης, είναι αυτοί που σηκώνουν το βάρος στους ώμους τους όσο εμείς κάνουμε αντάρτικο σε θεωρητικό επίπεδο, και δεν εννοώ εσένα ούτε τους άθεους, αλλά όλους όσους έχουν την πολυτέλεια να αρνούνται ορισμένα πράγματα αντί να τα υπομένουν, μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει.
Αυτοί οι άνθρωποι που φαντάζουν χαζοί, είναι σαν τα μερμήγκια ή τις μέλισσες. Αν λείψουν θα πάψει ο κόσμος να υπάρχει. Δεν πρέπει να τους περιφρονούμε, αλλά να τους βοηθούμε γιατί αυτοί τελικά είναι που την έχουν πιο άσχημα από όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου