Η παιδεία γενικά είναι ένα ζήτημα σοβαρό, πολυδιάστατο αλλά και βαθύτατα προσωπικό γιατί είναι από εκείνα τα πράγματα που καθορίζουν τη ζωή μας.
Και, όπως όλα στη ζωή, χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις.
Η πιο σπουδαία, θαρρώ, είναι η εξής αντίφαση: πρόκειται για ένα προϊόν μαζικής παραγωγής αλλά στοχεύει στην αριστεία.
Σα να περιμένεις από ένα εργοστάσιο ρούχων στην ταηβάν να σου κατασκευάσει ένα φίνο γάντι με
τέλεια εφαρμογή και ακριβά υλικά.
Φυσικά, αυτός που περιμένει και αυτός που κατασκευάζει έχουν διαφορετικές προσδοκίες, που είναι και αυτό μέρος του προβλήματος.
Ένα άλλο μέρος του προβλήματος είναι ότι ακόμα και αυτό το φθηνό προϊόν μαζικής παραγωγής που μας δίνουν οι Έλληνες πολιτικοί παρ'όλη τη φτήνια των υλικών και των προσδοκιών του, παραμένει ασύμφορα ακριβό.
Το "ασύμφορα" είναι πολύ επιφανειακή λέξη, γιατί για κάθε άτομο που δεν μαθαίνει φυσική, χημεία, βιολογία και μαθηματικά, το σύστημα επιβαρύνεται ένα σκασμό λεφτά σε αποζημιώσεις, νοσήλια, καθυστερήσεις, πειρατείες, αναταραχές & ανατροπές, κοκ, ενώ η παιδεία παράγει συνεργάσιμους, προσεκτικούς πολίτες που με λίγη μόνο επιτήρηση κάθονται φρόνιμα και κάνουν καλή δουλειά, χωρίς πολλές φασαρίες.
Ασύμφορο, λοιπόν.
Η παιδεία και η μόρφωση απαιτούν δάσκαλους που δεν θα πεθάνουν από πείνα στις αργίες και διακοπές, θέλει επιστήμονες που δεν θα παράγουν τίποτα αλλά μόνο θα ερευνούν και θα διδάσκουν, θέλει χαρτί, μελάνι, χρόνο, και πέντε λαούς να ζούν μόνο για αυτό το σκοπό.
Υπό αυτές τις συνθήκες και προυποθέσεις, η παιδεία είναι μόνο για λίγους, οι λίγοι όμως έχουν ένα μειονέκτημα: δεν παράγουν τίποτα, άρα η γνώση τους σε πολύ μεγάλο ποσοστο πάει χαμένη σε ανούσια πράγματα όπως λάηφστάηλ, σχεδιασμό πρωτοποριακών πιγκάλ για τουαλέτες με στύλ, ή σε τέχνες για αδελφές με γούστο ή, ακόμα χειρότερα, σε ποτό ή μοδάτα αξεσουάρ.
Το σύστημα θα ωφεληθεί πολύ περισσότερο από ένα μορφωμένο λοστρόμο που θα κάνει σωστά τη δουλειά του χωρίς να προξενήσει ατυχήματα και χημικές καταστροφές επειδή τον πήρε ο ύπνος στη βάρδια την ώρα που το δεξαμενόπλοιο περνούσε από τα γκαλαπάγκος, παρά από το αν η μία και η άλλη τσούλα θέλει να λέει ότι έχει πτυχίο σαν πρόφαση για να μαδήσει τον γέρο που τη σπίτωσε, λες και δεν το πήραμε χαμπάρι ότι είναι πουλημένη.
Κάποιος που ξέρω στο ΠΝ είχε κάνει το εξής. Αφού κατσάδιασε έναν κατώτερο, βρέθηκε στη δυσάρεστο κατάσταση να του ζητήσει καφέ. Τώρα, όλοι ξέρουμε τι κάνουν οι κατώτεροι στον καφέ των εκνευριστικών ανώτερων. Έχοντας αυτή την απλή αλήθεια κατά νου, ο γνωστός μου έκανε το εξής. Πήρε το φλυτζάνι, κοίταξε στα μάτια τον κατώτερο και έφτυσε και ο ίδιος μέσα. Με το βλέμμα ακομα επίμονα καρφωμένο στον κατώτερο, ήπιε τον φτυσμένο καφέ. Ο κατώτερος έμεινε "κάγκελο". Ο ανώτερος του παρέδωσε με σταθερό βλέμμα το φλυτζάνι και δεν του ζήτησε άλλον καφέ.
Η ελίτ είναι καιρός να φτύσει στον καφέ της.
Ή να δώσει αυτά που πήρε.
Και, όπως όλα στη ζωή, χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις.
Η πιο σπουδαία, θαρρώ, είναι η εξής αντίφαση: πρόκειται για ένα προϊόν μαζικής παραγωγής αλλά στοχεύει στην αριστεία.
Σα να περιμένεις από ένα εργοστάσιο ρούχων στην ταηβάν να σου κατασκευάσει ένα φίνο γάντι με
τέλεια εφαρμογή και ακριβά υλικά.
Φυσικά, αυτός που περιμένει και αυτός που κατασκευάζει έχουν διαφορετικές προσδοκίες, που είναι και αυτό μέρος του προβλήματος.
Ένα άλλο μέρος του προβλήματος είναι ότι ακόμα και αυτό το φθηνό προϊόν μαζικής παραγωγής που μας δίνουν οι Έλληνες πολιτικοί παρ'όλη τη φτήνια των υλικών και των προσδοκιών του, παραμένει ασύμφορα ακριβό.
Το "ασύμφορα" είναι πολύ επιφανειακή λέξη, γιατί για κάθε άτομο που δεν μαθαίνει φυσική, χημεία, βιολογία και μαθηματικά, το σύστημα επιβαρύνεται ένα σκασμό λεφτά σε αποζημιώσεις, νοσήλια, καθυστερήσεις, πειρατείες, αναταραχές & ανατροπές, κοκ, ενώ η παιδεία παράγει συνεργάσιμους, προσεκτικούς πολίτες που με λίγη μόνο επιτήρηση κάθονται φρόνιμα και κάνουν καλή δουλειά, χωρίς πολλές φασαρίες.
Ασύμφορο, λοιπόν.
Η παιδεία και η μόρφωση απαιτούν δάσκαλους που δεν θα πεθάνουν από πείνα στις αργίες και διακοπές, θέλει επιστήμονες που δεν θα παράγουν τίποτα αλλά μόνο θα ερευνούν και θα διδάσκουν, θέλει χαρτί, μελάνι, χρόνο, και πέντε λαούς να ζούν μόνο για αυτό το σκοπό.
Υπό αυτές τις συνθήκες και προυποθέσεις, η παιδεία είναι μόνο για λίγους, οι λίγοι όμως έχουν ένα μειονέκτημα: δεν παράγουν τίποτα, άρα η γνώση τους σε πολύ μεγάλο ποσοστο πάει χαμένη σε ανούσια πράγματα όπως λάηφστάηλ, σχεδιασμό πρωτοποριακών πιγκάλ για τουαλέτες με στύλ, ή σε τέχνες για αδελφές με γούστο ή, ακόμα χειρότερα, σε ποτό ή μοδάτα αξεσουάρ.
Το σύστημα θα ωφεληθεί πολύ περισσότερο από ένα μορφωμένο λοστρόμο που θα κάνει σωστά τη δουλειά του χωρίς να προξενήσει ατυχήματα και χημικές καταστροφές επειδή τον πήρε ο ύπνος στη βάρδια την ώρα που το δεξαμενόπλοιο περνούσε από τα γκαλαπάγκος, παρά από το αν η μία και η άλλη τσούλα θέλει να λέει ότι έχει πτυχίο σαν πρόφαση για να μαδήσει τον γέρο που τη σπίτωσε, λες και δεν το πήραμε χαμπάρι ότι είναι πουλημένη.Κάποιος που ξέρω στο ΠΝ είχε κάνει το εξής. Αφού κατσάδιασε έναν κατώτερο, βρέθηκε στη δυσάρεστο κατάσταση να του ζητήσει καφέ. Τώρα, όλοι ξέρουμε τι κάνουν οι κατώτεροι στον καφέ των εκνευριστικών ανώτερων. Έχοντας αυτή την απλή αλήθεια κατά νου, ο γνωστός μου έκανε το εξής. Πήρε το φλυτζάνι, κοίταξε στα μάτια τον κατώτερο και έφτυσε και ο ίδιος μέσα. Με το βλέμμα ακομα επίμονα καρφωμένο στον κατώτερο, ήπιε τον φτυσμένο καφέ. Ο κατώτερος έμεινε "κάγκελο". Ο ανώτερος του παρέδωσε με σταθερό βλέμμα το φλυτζάνι και δεν του ζήτησε άλλον καφέ.
Η ελίτ είναι καιρός να φτύσει στον καφέ της.
Ή να δώσει αυτά που πήρε.
2 σχόλια:
Τί σε κάνει να πιστεύεις ότι η παιδεία είναι αυτή που στοχεύει στην αριστεία, και όχι απλά ο εκπαιδευόμενος, αν το θέλει;
Το ότι το σύστημα απλά την μοστράρει σαν επιδίωξη και όχι σαν ιδανικό;
Τα βιβλία και τα προγράμματα μαθημάτων είναι που δεν συμβαδίζουν με τον μέσο μαθητή και αυτό το ξέρω γιατί μόνο οι πραγματικά προικισμένοι μαθητές μπορούν να τα βγάλουν περα με τα μαθήματα χωρίς εξωσχολική βοήθεια.
Δημοσίευση σχολίου