Αν υποθέσουμε ότι βλέπεις δύο άτομα, ένα λεπτό και ένα χοντρό, ποιό θα σου αρέσει;
Το λεπτό, φυσικά, σωστά;
Λάθος.
Δεν υπάρχει τρόπος να ξέρεις εκ των προτέρων αν θα σου αρέσει κάποιος ή όχι, ούτε υπάρχει ασφαλές κριτήριο για το αν θα τα πας καλά με κάποιον ή όχι, παρά τις διαβεβαιώσεις των κόουτς και των μάνατζερσ, ψυχολόγων και άλλων επαγγελματιών που σχετίζονται με τις δημόσιες σχέσεις ή το μανατζάρισμα ή τις πωλήσεις, κοκ. Γιατί αν αυτοί είχαν δίκιο, τότε δεν θα είχε μείνει ούτε ένα προϊόν απούλητο, πράγμα που όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν ισχύει.
Αν ήταν αλήθεια όλα όσα λένε οι "επιστήμονες" τότε όλα τα μοντέλα θα ήταν καλοπαντρεμένα και ευτυχισμένα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, πράγμα που, για άλλη μία φορά, ξέρουμε ότι δεν ισχύει, και οποιοσδήποτε ξέφευγε από αυτό το πρότυπο θα ήταν μόνος και ανέραστος, πράγμα που επίσης ξέρουμε δια προσωπικής εμπειρίας ότι δεν ισχύει. Μάλιστα, μάλλον το αντίθετο ισχύει, δηλαδή τα άτομα που θεωρούνται θελκτικά ή τέλεια πολύ συχνά έχουν αποτυχημένες σχέσεις ή καταλήγουν μόνα, ακριβώς όπως τα άτομα ακραίας αρνητικής διαφορετικότητας. Σα να λέμε η πιθανότητα να καταλήξεις μόνος και άνεργος είναι ίδια τόσο αν είσαι καλλονή/παίδαρος όσο και αν σου λείπει ένα χέρι.
Η ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής είναι ότι το να είσαι παχύσαρκος, κοντός, ομοφυλόφιλος, αλλοδαπός, γεροπαράξενος, κουτσός, αμακιγιάριστος δε σε κάνει ανεπιθύμητο, και όλοι οι λεπτοί, τέλεια μανικιουρισμένοι άνθρωποι εκεί έξω που κλαίνε μόνοι στα τηλέφωνα γηράσκοντας στα καλοδιακοσμημένα γυμναστήρια αποτελούν μαρτυρία για αυτό.
Η διαφορετικότητα, λοιπόν, δεν αποτελεί από μόνη της κριτήριο αποτυχίας.
Αν κάποιος έχει αποτύχει σε κάτι, τότε δεν φταίει η διαφορετικότητά του, και καλά θα κάνει να αναζητήσει αλλού τα αίτια της αποτυχίας του.
Από την άλλη μεριά, όλοι κρινόμαστε, είτε ίδιοι είτε διαφορετικοί και δεν είμαστε οι ίδιοι που αποφασίζουμε για το τί είμαστε αλλά οι συνάνθρωποί μας. Δηλαδή δεν μπορείς να πείς "εγώ είμαι διαφορετικός γιατί είμαι παχύσαρκος" αλλά αυτοί που σε περιτριγυρίζουν θα σε αντιμετωπίσουν αναλόγως και αυτό θα είναι τελεσίδικο και πιθανότητες να γίνεις αποδεκτός είναι κυριολεκτικά πενήντα-πενήντα.
Ούτε μπορείς να ζυγίζεις τόσο ώστε να διαμορφώνεται δικό σου ξεχωριστό βαρυτικό πεδίο ή να τριγυρνάς σαν την ανθισμένη μανώλια και να έχεις την απαίτηση από τους άλλους να μην το παρατηρήσουν. Αν είσαι παχύσαρκος, θα σε πουν παχύσαρκο. Αν είσαι αδελφή, θα σε πούν αδελφή και αν είσαι σιχαμένος θα σε πούν σιχαμένο και να είσαι μαλάκας θα σε πουν μαλάκα.
Μην το πάρεις προσωπικά, έτσι γίνεται με όλους, ακόμα και με αυτούς που εξωτερικά μοιάζουν συμβατικοί, όπως ο ταξιτζής, η νοικοκυρά, η θεούσα, ο κλαρινογαμπρός, ο γεροτσιφούτης, το πιπίνι, ο φουσκωτός, η τσούλα, ο στρατόκαυλος και άλλες ταμπέλες που βάζουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον, όταν βαριούνται να ασχοληθούν στα αλήθεια μαζί τους.
Νομίζεις ότι μόνο εσύ κρίνεσαι;
Κάνεις λάθος.
Μεγάλο λάθος.
Σκέψου ότι υπάρχουν πανέμορφοι άνθρωποι εκεί έξω που κλαίνε επειδή νομίζουν πως ο γκόμενος/-α τους απέρριψε γιατί δεν είχαν το σωστό ρούχο ή το σωστό χρώμα βερνίκι νυχιών ή δεν είπαν τη σωστή κουβέντα ή έχουν δύο κιλά παραπάνω και βιώνουν ακριβώς τα ίδια αισθήματα απόρριψης που εσύ νομίζεις ότι προέρχονται από την διαφορετικότητά σου.
Όταν ρίχνεις μία ματιά σε κάποιον, τότε αυτόματα εκτός από το πάχος και το κάλλος, ενστικτωδώς καταγράφεις ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά, από την διάθεση της στιγμής, την γενικότερη ψυχολογία και τον χαρακτήρα μέχρι την κουλτούρα και την καλλιέργεια του ατόμου που βλέπεις, χωρίς να το συνειδητοποιείς ούτε καν ο ίδιος. Και το ίδιο κάνει ο άλλος που βλέπει εσένα.
Τί θα κάνεις, λοιπόν, θα κάτσεις εκείνη τη στιγμή να αλλάξεις την διάθεση της στιγμής, την γενικότερη ψυχολογία και τον χαρακτήρα μέχρι την κουλτούρα και την καλλιέργειά σου για να γίνεις αρεστός;
Και να το θες δε γίνεται γιατί για να γίνεις αυτός που είσαι χρειάστηκες μία ζωή, οπότε πάρε το απόφαση.
Όταν ρίχνεις μία ματιά σε κάποιον, τότε αυτόματα εκτός από το πάχος και το κάλλος, ενστικτωδώς καταγράφεις ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά, από την διάθεση της στιγμής, την γενικότερη ψυχολογία και τον χαρακτήρα μέχρι την κουλτούρα και την καλλιέργεια του ατόμου που βλέπεις, χωρίς να το συνειδητοποιείς ούτε καν ο ίδιος. Και το ίδιο κάνει ο άλλος που βλέπει εσένα.
Τί θα κάνεις, λοιπόν, θα κάτσεις εκείνη τη στιγμή να αλλάξεις την διάθεση της στιγμής, την γενικότερη ψυχολογία και τον χαρακτήρα μέχρι την κουλτούρα και την καλλιέργειά σου για να γίνεις αρεστός;
Και να το θες δε γίνεται γιατί για να γίνεις αυτός που είσαι χρειάστηκες μία ζωή, οπότε πάρε το απόφαση.
Η διαφορετικότητα, λοιπόν, δεν αποτελεί από μόνη της λόγο αποτυχίας.
Για να αποτύχεις η διαφορετικότητα πρέπει να συνδυάζεται με ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά, σωματικά και ψυχολογικά που η "επιστήμη" απλά δεν έχει κατανοήσει. Εκτός από διαφορετικός πρέπει να είσαι και ανεπαρκής, για να αποτύχεις.
Κάτσε ψάξε το και μετά δέξου του, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις.
Είσαι αυτός που είσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου