Πρώτον και κύριον γιατί το πρώτο που περικόπτει κανείς είναι οι υποδομές ασφαλείας. Αν, για παράδειγμα, έχεις ένα ταξί και σήμερα έβγαλες 15 ευρώ, τότε τί θα προτιμήσεις, να βάλεις καινούρια φρένα/λάστιχα, κοκ ή να βάλεις βενζίνη και να αγοράσεις φαγητό για τη φαμίλια; Φυσικά το δεύτερο. Τα φρένα και τα λάστιχα θα τα αφήσεις μέχρι να διαλυθεί και το τελευταίο λαστιχάκι ΚΑΙ ΜΕΤΑ θα τα αλλάξεις αν δεν γίνεται αλλιώς.
Παρομοίως, μένουν χωρίς συντήρηση οι δρόμοι, τα φανάρια κυκλοφορίας, οι πυροσβεστικές δομές, μένουν χωρίς ανανέωση τα κουτιά πρώτων βοηθειών και γενικά υπάρχει μία χαλαρότητα σε ότι αφορά θέματα ασφαλείας για να δοθεί προτεραιότητα σε πιο άμεσα θέματα λειτουργίας και επιβίωσης.
Με λίγα λόγια, αν δεν αυτοκτονήσετε από την απελπισία, τότε το πιο πιθανό είναι να πάθετε εργατικό ή τροχαίο ατύχημα και στο νοσοκομείο να μην έχουν ούτε τσιρότο να σας βάλουν, και να σας στείλουν με το κομμένο δάχτυλο στο φαρμακείο, όπως κάνουν στα γιάννενα ορισμένες φορές.
Δεύτερον, εκτός από αυτή την πτώση στην ποιότητα των υποδομών, παρατηρείται και μία γενικότερη πτώση στην ποιότητα των προϊόντων, στην παραγωγή και στην κατανάλωση, γενικά. Αν, ας πούμε είσαι μαμά και μαγειρεύεις, τότε εκεί που άλλοτε θα διάλεγες το καλύτερο ζυμαρικό, πλέον θα προτιμήσεις το φθηνότερο που συχνά περιέχει περισσότερη ζάχαρη, αλάτι, κακής ποιότητας λίπη, μπαγιάτικα ή νοθευμένα υλικά, κοκ. Σκέψου τις συνέπειες....
Αν είσαι παραγωγός ροδάκινων, μπισκότων, πλαστικών ποτηριών, αν παράγεις οτιδήποτε τέλος πάντων, εκεί που κάποτε μπορούσες να παράγεις ποιότητα, τώρα για να μην φαλήρεις είσαι αναγκασμένος στο όνομα της ανταγωνιστικότητας να χρησιμοποιείς πρώτες ύλες δευτέρας ή και χαμηλότερης διαλογής για να σε αγοράσουν. Συνεπώς, αφού κάθε προϊόν που αγοράζεις είναι χαμηλότερης ποιότητας, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να αρρωστήσεις, να δηλητηριαστείς, να σου σκάσει το κινητό στα χέρια, να καταπιείς μελαμίνη στο γάλα, τα συνθετικά υλικά των ρούχων σου να σου προξενήσουν δερματικές παθήσεις, να καταναλώσεις χημικά υποκατάστατα αντί για φυσικά υλικά, τα εργαλεία να σου σπάσουν πάνω στη δουλειά και ούτω καθεξής, με τις αναμενόμενες συνέπειες για την υγεία σου.
Τρίτον, και κατά τη γνώμη μου το κυριότερο, είναι που οι άνθρωποι έχουν θολώσει και έχει κλονιστεί η κρίση τους, έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, οι περισσότεροι τελούν υπό καθεστώς μόνιμης σύγχυσης. Βλέπεις οδηγούς στο τιμόνι με βλέμμα "σβησμένο" γιατί σκέφτονται πως θα επιβιώσουν, πως θα πληρώσουν λογαριασμούς και πως θα βγεί ο επόμενος μήνας. Βλέπεις ανθρώπους που μέχρι πρότινος είχαν την ορθή κρίση να παίρνουν αποφάσεις ωφέλιμες για τον εαυτό τους και τους γύρω τους, να κάνουν τώρα αψυχολόγητες κινήσεις, να αντιδρούν σπασμωδικά και να παίρνουν απερίσκεπτα ρίσκα. Και αυτό είναι που κάνει τα δύο πρώτα πιο επικίνδυνα, γιατί αν εκτός από κακές υποδομές και κακής ποιότητας προϊόντα έχεις και απρόσεκτους ανθρώπους, τότε είναι θέμα χρόνου να συμβεί το κακό.
Τέταρτον, τέλος, είναι ότι αν πάθεις κάτι δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει, γιατί απλά δεν μπορεί. Εκτός από μερικά λόγια συμπάθειας, οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε δουλειά να σου βρούν, ούτε λεφτά να σου δανείσουν, ούτε καν να σε κεράσουν μία μπύρα, ορισμένες φορές, πόσο μάλλον να σε περιθάλψουν χωρίς φακελάκι ή να μείνουν μισή ώρα παραπάνω στη βάρδια για να κοιτάξουν το πρόβλημά σου, γιατί πρέπει να παν στη δεύτερη, "μαύρη" δουλειά ή ίσως να έχουν τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για νταντάδες, ή οι ίδιοι να έχουν κάποιο πρόβλημα στο οποίο κανείς δεν τους βοηθά, κοκ.
Οπότε καλό είναι να προσέχετε, γενικώς.
Κι εσύ, έρωτα, να προσέχεις.
Παρομοίως, μένουν χωρίς συντήρηση οι δρόμοι, τα φανάρια κυκλοφορίας, οι πυροσβεστικές δομές, μένουν χωρίς ανανέωση τα κουτιά πρώτων βοηθειών και γενικά υπάρχει μία χαλαρότητα σε ότι αφορά θέματα ασφαλείας για να δοθεί προτεραιότητα σε πιο άμεσα θέματα λειτουργίας και επιβίωσης.
Με λίγα λόγια, αν δεν αυτοκτονήσετε από την απελπισία, τότε το πιο πιθανό είναι να πάθετε εργατικό ή τροχαίο ατύχημα και στο νοσοκομείο να μην έχουν ούτε τσιρότο να σας βάλουν, και να σας στείλουν με το κομμένο δάχτυλο στο φαρμακείο, όπως κάνουν στα γιάννενα ορισμένες φορές.Δεύτερον, εκτός από αυτή την πτώση στην ποιότητα των υποδομών, παρατηρείται και μία γενικότερη πτώση στην ποιότητα των προϊόντων, στην παραγωγή και στην κατανάλωση, γενικά. Αν, ας πούμε είσαι μαμά και μαγειρεύεις, τότε εκεί που άλλοτε θα διάλεγες το καλύτερο ζυμαρικό, πλέον θα προτιμήσεις το φθηνότερο που συχνά περιέχει περισσότερη ζάχαρη, αλάτι, κακής ποιότητας λίπη, μπαγιάτικα ή νοθευμένα υλικά, κοκ. Σκέψου τις συνέπειες....
Αν είσαι παραγωγός ροδάκινων, μπισκότων, πλαστικών ποτηριών, αν παράγεις οτιδήποτε τέλος πάντων, εκεί που κάποτε μπορούσες να παράγεις ποιότητα, τώρα για να μην φαλήρεις είσαι αναγκασμένος στο όνομα της ανταγωνιστικότητας να χρησιμοποιείς πρώτες ύλες δευτέρας ή και χαμηλότερης διαλογής για να σε αγοράσουν. Συνεπώς, αφού κάθε προϊόν που αγοράζεις είναι χαμηλότερης ποιότητας, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να αρρωστήσεις, να δηλητηριαστείς, να σου σκάσει το κινητό στα χέρια, να καταπιείς μελαμίνη στο γάλα, τα συνθετικά υλικά των ρούχων σου να σου προξενήσουν δερματικές παθήσεις, να καταναλώσεις χημικά υποκατάστατα αντί για φυσικά υλικά, τα εργαλεία να σου σπάσουν πάνω στη δουλειά και ούτω καθεξής, με τις αναμενόμενες συνέπειες για την υγεία σου.
Τρίτον, και κατά τη γνώμη μου το κυριότερο, είναι που οι άνθρωποι έχουν θολώσει και έχει κλονιστεί η κρίση τους, έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, οι περισσότεροι τελούν υπό καθεστώς μόνιμης σύγχυσης. Βλέπεις οδηγούς στο τιμόνι με βλέμμα "σβησμένο" γιατί σκέφτονται πως θα επιβιώσουν, πως θα πληρώσουν λογαριασμούς και πως θα βγεί ο επόμενος μήνας. Βλέπεις ανθρώπους που μέχρι πρότινος είχαν την ορθή κρίση να παίρνουν αποφάσεις ωφέλιμες για τον εαυτό τους και τους γύρω τους, να κάνουν τώρα αψυχολόγητες κινήσεις, να αντιδρούν σπασμωδικά και να παίρνουν απερίσκεπτα ρίσκα. Και αυτό είναι που κάνει τα δύο πρώτα πιο επικίνδυνα, γιατί αν εκτός από κακές υποδομές και κακής ποιότητας προϊόντα έχεις και απρόσεκτους ανθρώπους, τότε είναι θέμα χρόνου να συμβεί το κακό.
Τέταρτον, τέλος, είναι ότι αν πάθεις κάτι δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει, γιατί απλά δεν μπορεί. Εκτός από μερικά λόγια συμπάθειας, οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε δουλειά να σου βρούν, ούτε λεφτά να σου δανείσουν, ούτε καν να σε κεράσουν μία μπύρα, ορισμένες φορές, πόσο μάλλον να σε περιθάλψουν χωρίς φακελάκι ή να μείνουν μισή ώρα παραπάνω στη βάρδια για να κοιτάξουν το πρόβλημά σου, γιατί πρέπει να παν στη δεύτερη, "μαύρη" δουλειά ή ίσως να έχουν τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για νταντάδες, ή οι ίδιοι να έχουν κάποιο πρόβλημα στο οποίο κανείς δεν τους βοηθά, κοκ.
Οπότε καλό είναι να προσέχετε, γενικώς.
Κι εσύ, έρωτα, να προσέχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου