Από ότι φαίνεται το χρέος είναι το νέο (όχι και τόσο νέο, αλλά τέλος πάντων) χρήμα.
Σε ένα φαντασιακό σενάριο κατά το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελείται από τσιράκια και προδότες που δεν ξέρουν τι σημαίνει δουλειά και πως είναι να χάνω τις εισφορές μου γιατί ο βενιζέλος ήθελε κούρεμα, θα μπορούσε το κράτος, μέσω της εθνικής τράπεζας να αγοράσει το χρέος όχι των τραπεζών αλλά όλων των ιδιωτών από ένα εισόδημα και κάτω με την συνδρομή και στήριξη των επιχειρηματιών από ένα εισόδημα και πάνω.
Με αυτό τον τρόπο αντί για πολλά μικρά χρέη, πασατέμπο για τα οικονομικά ιδρύματα, θα υπήρχε ένα τεράστιο χρέος που, λογικά, θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση από τα ιδρύματα.
Ταυτόχρονα, (πάντα υπό την φαντασιακή προϋπόθεση ότι η ελίτ δεν αποτελείται από ανάγωγους προδότες που πατρίδα εννοούν το κολωνάκι και αντί για τρόπους έχουν υπεροψία και ΔΕΝ ΑΙΣΧΎΝΟΝΤΑΙ να εκφέρουν γνώμες χωρίς κανείς να τους έχει ψηφίσει αλλά μπήκαν φυτευτοί στη κυβέρνηση να ορίζουν τύχες από απόσταση ασφαλείας, σαν τα drones των αμερικάνων που δεν τολμούν να δείξουν πρόσωπο δημοσίως γιατί ξέρουν τί τους περιμένει αν το κάνουν) θα έχει τη δυνατότητα η Εθνική Τράπεζα να ρυθμίσει έτσι τις οφειλές ώστε να μπορεί ο οφειλέτης να ζήσει και να παράγει ή ίσως και να χαρίσει κάποια χρέη όταν αυτό κρίνεται σκόπιμο, όπως σε μία πολύτεκνη οικογένεια με άνεργους γονείς ή σε ηλικιωμένους ή βαρειά ασθενείς κοκ.
Θα μπορούσε αυτή η εξαγορά χρέους να συμπεριλαμβάνει κάθε είδους χρέη, συμπεριλαμβανομένων ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων, στεγαστικών δανείων, φορολογικά, τα πάντα ώστε να απελευθερωθούν οι περίφημες "παραγωγικές δυνάμεις" και αντί να δουλεύουν για την τράπεζα να δουλεύουν για να παράγουν ελληνικό πλούτο, το επίσης περίφημο πλεόνασμα που μόνο ο Σαμαράς το έχει δεί σε κάτι χαρτιά κι εμείς τον πιστεύουμε γιατί δεν μπορεί, πρωθυπουργός είναι κάτι θα ξέρει.
Αυτό το παν-χρέος μπορεί κατόπιν να πουληθεί με τη σειρά του σε κάποια άλλο ίδρυμα ή ακόμα και να ενωθεί με τα παν-χρέη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών ώστε το συνολικά κτηνο-χρέος να ανέλθει σε αστρονομικά ύψη, άρα να κοστίζει περισσότερο στην αγορά χρεών. Ένα χρέος πολλών καρατίων.
Φυσικά, ο όρος "παν-χρέος" και "κτηνο-χρέος" ηχούν άσχημα στα αυτιά, οπότε κάτι πιο εξεζητημένο θα ήταν σκόπιμο να χρησιμοποιείται στις επικοινωνίες, κάτι όπως "δυνητική υπεραξία" ή "αναπροσαρμογή τραπεζικών
παραμέτρων" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ώστε να το ακούει ο άλλος στις ειδήσεις και να μην τρομάζει, όπως κάνουν στο χρηματιστήριο που πέφτει 100 μονάδες σε μία μέρα και οι ειδήσεις μιλούν για "σταθεροποιητικές τάσεις" ή όταν χρεωκοπεί ένα ασφαλιστικό ταμείο και στις ειδήσεις λένε "κούρεμα χρέους".
Σε ένα φαντασιακό σενάριο κατά το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δεν αποτελείται από τσιράκια και προδότες που δεν ξέρουν τι σημαίνει δουλειά και πως είναι να χάνω τις εισφορές μου γιατί ο βενιζέλος ήθελε κούρεμα, θα μπορούσε το κράτος, μέσω της εθνικής τράπεζας να αγοράσει το χρέος όχι των τραπεζών αλλά όλων των ιδιωτών από ένα εισόδημα και κάτω με την συνδρομή και στήριξη των επιχειρηματιών από ένα εισόδημα και πάνω.Με αυτό τον τρόπο αντί για πολλά μικρά χρέη, πασατέμπο για τα οικονομικά ιδρύματα, θα υπήρχε ένα τεράστιο χρέος που, λογικά, θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση από τα ιδρύματα.
Ταυτόχρονα, (πάντα υπό την φαντασιακή προϋπόθεση ότι η ελίτ δεν αποτελείται από ανάγωγους προδότες που πατρίδα εννοούν το κολωνάκι και αντί για τρόπους έχουν υπεροψία και ΔΕΝ ΑΙΣΧΎΝΟΝΤΑΙ να εκφέρουν γνώμες χωρίς κανείς να τους έχει ψηφίσει αλλά μπήκαν φυτευτοί στη κυβέρνηση να ορίζουν τύχες από απόσταση ασφαλείας, σαν τα drones των αμερικάνων που δεν τολμούν να δείξουν πρόσωπο δημοσίως γιατί ξέρουν τί τους περιμένει αν το κάνουν) θα έχει τη δυνατότητα η Εθνική Τράπεζα να ρυθμίσει έτσι τις οφειλές ώστε να μπορεί ο οφειλέτης να ζήσει και να παράγει ή ίσως και να χαρίσει κάποια χρέη όταν αυτό κρίνεται σκόπιμο, όπως σε μία πολύτεκνη οικογένεια με άνεργους γονείς ή σε ηλικιωμένους ή βαρειά ασθενείς κοκ.
Θα μπορούσε αυτή η εξαγορά χρέους να συμπεριλαμβάνει κάθε είδους χρέη, συμπεριλαμβανομένων ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων, στεγαστικών δανείων, φορολογικά, τα πάντα ώστε να απελευθερωθούν οι περίφημες "παραγωγικές δυνάμεις" και αντί να δουλεύουν για την τράπεζα να δουλεύουν για να παράγουν ελληνικό πλούτο, το επίσης περίφημο πλεόνασμα που μόνο ο Σαμαράς το έχει δεί σε κάτι χαρτιά κι εμείς τον πιστεύουμε γιατί δεν μπορεί, πρωθυπουργός είναι κάτι θα ξέρει.
Αυτό το παν-χρέος μπορεί κατόπιν να πουληθεί με τη σειρά του σε κάποια άλλο ίδρυμα ή ακόμα και να ενωθεί με τα παν-χρέη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών ώστε το συνολικά κτηνο-χρέος να ανέλθει σε αστρονομικά ύψη, άρα να κοστίζει περισσότερο στην αγορά χρεών. Ένα χρέος πολλών καρατίων.
Φυσικά, ο όρος "παν-χρέος" και "κτηνο-χρέος" ηχούν άσχημα στα αυτιά, οπότε κάτι πιο εξεζητημένο θα ήταν σκόπιμο να χρησιμοποιείται στις επικοινωνίες, κάτι όπως "δυνητική υπεραξία" ή "αναπροσαρμογή τραπεζικών
παραμέτρων" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ώστε να το ακούει ο άλλος στις ειδήσεις και να μην τρομάζει, όπως κάνουν στο χρηματιστήριο που πέφτει 100 μονάδες σε μία μέρα και οι ειδήσεις μιλούν για "σταθεροποιητικές τάσεις" ή όταν χρεωκοπεί ένα ασφαλιστικό ταμείο και στις ειδήσεις λένε "κούρεμα χρέους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου