Όλο το καλοκαίρι, επειδή δεν πήγαμε πουθενά, άφησα τα παιδιά να "αλητέψουν" δηλαδή να ευχαριστηθούν το παιχνίδι στη γειτονιά με τους φίλους τους, το οποίο και έκαναν.
Ανάμεσα σε όλα, το αλήτεμα προϋποθέτει και παιχνίδι στο σπίτι, το οποίο επίσης έκαναν.
Όλο το καλοκαίρι, έρχονταν οι φίλοι τους στο σπίτι για να παίξουν. Στις 10 το πρωί οι φίλοι "χτυπούσαν κάρτα" για να φύγουν γύρω στις μία, και το απόγευμα από τις 5μιση ως τις 9 τα έχω εναλλάξ αυλή-σπίτι, κατά την έμπνευση της στιγμής.
Τώρα, το να έχεις μία παρέα αγοριών στο σπίτι δεν είναι απλή υπόθεση. Τα αγόρια έχουν παραπνίσια ενέργεια και διαολεμένη δημιουργικότητα που δεν συνάδει ούτε με τα νεύρα ούτε με τις προσδοκίες μίας μέσης μαμάς που έχει κι αυτή τα δικά της. Ωστόσο, επειδή ήταν χαρούμενα, τα άφησα να παίξουν με την ψυχή τους όλο το καλοκαίρι. Τα κέρασα παγωτό και καρπούζι, τα κάλεσα να δούμε ταινίες τρώγοντας πατατάκια, ανέχτηκα τη φασαρία τους, μάζεψα το σπίτι (με τη βοήθεια των κυρίων υιών μου, φυσικά) που ήταν κατά κανόνα χοιροστάσιο μετά από τέτοιο παιχνίδι, και κανόνισα όλες τις δραστηριότητές μου όπως ψώνια και νοικοκυριό και βόλτες ώστε να μην διακόψω αυτή την διασκέδαση των δικών μου και των άλλων παιδιών.
Και τσαντίστηκα πάρα πολύ που οι άλλοι γονείς είναι ελεεινοί, τρισαθλιότατοι, να μην έχουν το φιλότιμο ή την αξιοπρέπεια ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ να καλέσουν τα δικά μου παιδιά, όχι για ταινία με πατατάκια, αλλά ούτε για πέντε λεπτά, παρά μόνο είδαν την δική μου υπομονή σαν μία καλή ευκαιρία να παρκάρουν τα παιδιά τους, τα οποία θέλουν απλά να ξεφορτωθούν, οι ποταποί καρμοίρηδες.
Ούτε μία φορά δεν πήγαν τα παιδιά μου στα δικά τους σπίτια, με διάφορες προφάσεις και ούτε μία φορά δεν πλήρωσε κανείς ένα παγωτό ή άλλο κέρασμα, αλλά τα δικά τους όταν έρχονται σε εμάς κατεβάζουν με τις χούφτες τα καλούδια που έχουμε, σταφύλια, αμύγδαλα, και ότι φρούτο βρεθεί μπροστά τους, γιατί τί να πείς σε ένα παιδάκι; "Θα δώσω στο δικό αλλά εσύ όσο και αν πεινάς θα κοιτάς μόνο"; Δεν το λες αυτό, εκτός και αν είσαι σαν τους γείτονες, τους ξεφτίλες.
Και, παρόλο που νιώθω έτσι, δεν θέλω να δηλητηριάσω την ξενοιασιά του παιχνιδιού ούτε να σπείρω τη διχόνοια ανάμεσα στην παρέα, γιατί έτσι και γίνει αυτό τότε θα τελειώσει η παρέα και δεν το θέλω αυτό.
Οπότε, φρόντισα να έχω ταϊσμένα τα δικά μου πριν έρθουν οι φίλοι και απέσυρα κάθε τρόφιμο από το πεδίο όρασης των αγενών καλεσμένων, και όποτε ζητάνε τους λέω να ρωτήσουν τη μαμά τους, γιατί κοντεύει η ώρα του φαγητού. Αυτό, εκτός που τις περισσότερες φορές είναι αλήθεια, είναι και κάτι που τα παιδιά πάντα βαριούνται να κάνουν, δηλαδή να πάνε ως το σπίτι τους και μετά να ξαναέρθουν, οπότε είτε που κάνουν υπομονή είτε που πάνε σπίτι τους να φάνε, απαλλάσσοντας και εμένα από την θορυβώδη παρουσία τους για μερικά λεπτάκια.
.
ΥΓ: Η μία δε εκ των μαμάδων, είναι τόσο γελοία, που όταν δεν μπορούν να έρθουν σε εμένα για παιχνίδια (αν εμείς έχουμε πάει κάπου ας πούμε) ούτε τότε αφήνει την υπόλοιπη παρέα να πάει σπίτι της, και τα βρίσκω όταν επιστρέψουμε καθισμένα στα σκαλιά έξω από την πόρτα μου, να παίζουν με τη δική μου σύνδεση στο ίντερνετ στο διάδρομο της πολυκατοικίας. Τόσο "καλή" μαμά και τόσο "φιλότιμη" γειτόνισσα!
Ανάμεσα σε όλα, το αλήτεμα προϋποθέτει και παιχνίδι στο σπίτι, το οποίο επίσης έκαναν.
Όλο το καλοκαίρι, έρχονταν οι φίλοι τους στο σπίτι για να παίξουν. Στις 10 το πρωί οι φίλοι "χτυπούσαν κάρτα" για να φύγουν γύρω στις μία, και το απόγευμα από τις 5μιση ως τις 9 τα έχω εναλλάξ αυλή-σπίτι, κατά την έμπνευση της στιγμής.Τώρα, το να έχεις μία παρέα αγοριών στο σπίτι δεν είναι απλή υπόθεση. Τα αγόρια έχουν παραπνίσια ενέργεια και διαολεμένη δημιουργικότητα που δεν συνάδει ούτε με τα νεύρα ούτε με τις προσδοκίες μίας μέσης μαμάς που έχει κι αυτή τα δικά της. Ωστόσο, επειδή ήταν χαρούμενα, τα άφησα να παίξουν με την ψυχή τους όλο το καλοκαίρι. Τα κέρασα παγωτό και καρπούζι, τα κάλεσα να δούμε ταινίες τρώγοντας πατατάκια, ανέχτηκα τη φασαρία τους, μάζεψα το σπίτι (με τη βοήθεια των κυρίων υιών μου, φυσικά) που ήταν κατά κανόνα χοιροστάσιο μετά από τέτοιο παιχνίδι, και κανόνισα όλες τις δραστηριότητές μου όπως ψώνια και νοικοκυριό και βόλτες ώστε να μην διακόψω αυτή την διασκέδαση των δικών μου και των άλλων παιδιών.
Και τσαντίστηκα πάρα πολύ που οι άλλοι γονείς είναι ελεεινοί, τρισαθλιότατοι, να μην έχουν το φιλότιμο ή την αξιοπρέπεια ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ να καλέσουν τα δικά μου παιδιά, όχι για ταινία με πατατάκια, αλλά ούτε για πέντε λεπτά, παρά μόνο είδαν την δική μου υπομονή σαν μία καλή ευκαιρία να παρκάρουν τα παιδιά τους, τα οποία θέλουν απλά να ξεφορτωθούν, οι ποταποί καρμοίρηδες.
Ούτε μία φορά δεν πήγαν τα παιδιά μου στα δικά τους σπίτια, με διάφορες προφάσεις και ούτε μία φορά δεν πλήρωσε κανείς ένα παγωτό ή άλλο κέρασμα, αλλά τα δικά τους όταν έρχονται σε εμάς κατεβάζουν με τις χούφτες τα καλούδια που έχουμε, σταφύλια, αμύγδαλα, και ότι φρούτο βρεθεί μπροστά τους, γιατί τί να πείς σε ένα παιδάκι; "Θα δώσω στο δικό αλλά εσύ όσο και αν πεινάς θα κοιτάς μόνο"; Δεν το λες αυτό, εκτός και αν είσαι σαν τους γείτονες, τους ξεφτίλες.
Και, παρόλο που νιώθω έτσι, δεν θέλω να δηλητηριάσω την ξενοιασιά του παιχνιδιού ούτε να σπείρω τη διχόνοια ανάμεσα στην παρέα, γιατί έτσι και γίνει αυτό τότε θα τελειώσει η παρέα και δεν το θέλω αυτό.
Οπότε, φρόντισα να έχω ταϊσμένα τα δικά μου πριν έρθουν οι φίλοι και απέσυρα κάθε τρόφιμο από το πεδίο όρασης των αγενών καλεσμένων, και όποτε ζητάνε τους λέω να ρωτήσουν τη μαμά τους, γιατί κοντεύει η ώρα του φαγητού. Αυτό, εκτός που τις περισσότερες φορές είναι αλήθεια, είναι και κάτι που τα παιδιά πάντα βαριούνται να κάνουν, δηλαδή να πάνε ως το σπίτι τους και μετά να ξαναέρθουν, οπότε είτε που κάνουν υπομονή είτε που πάνε σπίτι τους να φάνε, απαλλάσσοντας και εμένα από την θορυβώδη παρουσία τους για μερικά λεπτάκια.
.
ΥΓ: Η μία δε εκ των μαμάδων, είναι τόσο γελοία, που όταν δεν μπορούν να έρθουν σε εμένα για παιχνίδια (αν εμείς έχουμε πάει κάπου ας πούμε) ούτε τότε αφήνει την υπόλοιπη παρέα να πάει σπίτι της, και τα βρίσκω όταν επιστρέψουμε καθισμένα στα σκαλιά έξω από την πόρτα μου, να παίζουν με τη δική μου σύνδεση στο ίντερνετ στο διάδρομο της πολυκατοικίας. Τόσο "καλή" μαμά και τόσο "φιλότιμη" γειτόνισσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου