Οξεία Εκλογίτιδα

Υπό άλλες συνθήκες ή ίσως σε ένα άλλο γεωγραφικό μήκος και πλάτος, θα έλεγα ότι είναι καλά όσα συμβαίνουν όσον αφορά τις εκλογές του Μαΐου.

Καταρχάς, είναι θετικό να συμμετέχουν στην αυτοδιοίκηση περισσότεροι πολίτες, και μάλιστα απλοί πολίτες, δηλαδή εκτός από τους "ειδικούς" στο κάθε ζήτημα, να είναι και μερικοί απλοί πολίτες που να εκπροσωπούν τους υπόλοιπους αλλά και να μεταβιβάζουν τί συμβαίνει στην αίθουσα συνεδριάσεων παραέξω. Είναι καλό να έχουμε πολλούς δημοτικούς σύμβουλους, θεωρητικά.

Βλέποντας όμως το τσίρκο που έχει στηθεί, πέφτω σε θλίψη.
Βασικά, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ή κατάσταση, οι περισσότεροι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι ανήκουν σε εκείνη τη μερίδα ανθρώπων που τόσο καιρό περίμεναν σα λυσσασμένοι πότε να γίνουν κάποιοι να φάνε κι αυτοί όπως έτρωγαν οι προηγούμενοι, είτε που από σπόντα μπήκαν στα ψηφοδέλτια για να μη μείνει κενό, ούτε λίγο ούτε πολύ με το ζόρι.

Κανένας λογικός άνθρωπος δε θέλει να μπλεχτεί με την πολιτική σε αυτό το σημείο, και αυτό ισχύει για όλους, είτε ψηφοφόρους είτε πολιτικούς, είτε υποψήφιους. Και δυστυχώς, αν αναλογιστεί κανείς το ποιόν ορισμένων από τους υποψήφιους δήμαρχους και δημοτικούς σύμβουλους, προτιμάς να σου κοπεί το χέρι παρά να βρεθεί σε θέση ευθύνης αυτό το άτομο και να παίρνει αποφάσεις για την πόλη σου και, κατ'επέκταση, για τη ζωή σου.

Όχι ότι δεν υπάρχουν και αξιόλογα άτομα. Υπάρχουν. Είναι λίγα όμως. Και, εκτός από λίγα, είναι διάσπαρτα σε διαφορετικούς συνδυασμούς, ώστε μαζί με τους καναδυό λογικούς να είσαι αναγκασμένος να ψηφίσεις και τα σούργελα.

Τώρα, δεν έχω απέχει ποτέ από εκλογές και δε σκοπεύω ούτε τώρα να το κάνω, αλλά πως να διαλέξεις ανάμεσα σε μονόφθαλμους χωρίς να μπείς στον πειρασμό να ψηφίσεις τυφλούς; Πως να μην ρίξεις ψήφο στην ανατροπή όταν η σταθερότητα των κλεφτών δε σε συμφέρει καθόλου; Πως να πιστέψεις στο οτιδήποτε όταν οι κλέφτες απαρτίζουν την ελίτ και βλογάνε τα γένια τους στις μαζώξεις; Πως να στηρίξεις τον αριστερό που έγινε δεξιός και τον δεξιό με το κόκκινο μαντίλι στο λαιμό που χαριεντίζεται με την ανατροπή μήπως και τη σκαπουλάρει ακόμα μία φορά;

Όταν τα συζητούσα κάτι τέτοια με τον Μάνο, ξεκίνησα την πρόταση "Έτσι μου'ρχεται να ψηφίσω..." και πριν προλάβω να την τελειώσω με κοιτά όλο νόημα και μου λέει "Έλα, πέστο"
"Τι;" έιπα έκπληκτη.
Χαμογελώντας ειρωνικά διευκρίνισε: "Χρυση Αυγή" γιατί πολύ συχνά με αποκαλεί φασίστα επειδή είμαι λίγο παλιομοδίτισσα.
"Ε, όχι!" αναφώνησα. "Όχι κι έτσι!"
Η αλήθεια είναι ότι τότε είχα πρόθεση να ρίξω την ψήφο μου σε έναν θρασύ τυπάκι που είχε βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος όντας ο φτωχότερος της πόλης και στην προεκλογική του συγκέντρωση είχε κεράσει τον κόσμο σουβλάκια. Δυστυχώς ο άνθρωπος αυτός απέσυρε τη συμμετοχή του κι εγώ έμεινα με τα πτυχιούχα λαμόγια για επιλογές.