Ο θάνατος του διαφημιστάκου

Είναι ένας τυπάκος εδώ στην Πρέβεζα που έχει μία εφημερίδα τοπική, όχι διαφορετική από κάθε άλλη. Ο ίδιος ίσως τελεί υπό την εντύπωση ότι επιτελεί κοινωνικό έργο ή ότι έπιασε την καλή, ότι έχει πιάσει την 4η εξουσία από τα αχαμνά ή κι εγώ δεν ξέρω τί άλλο μπορεί να πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του. Παρόλο που δεν είναι πιστοποιημένος δημοσιογράφος, ούτε και ο πιο συμπαθητικός άνθρωπος στον κόσμο, τον διαβάζουμε για να μαθαίνουμε κανα κουτσομπολιό και γιατί πάντα πρέπει να στηρίζουμε προσπάθειες νέων (μέχρι πρότινος, είναι σαραντάρης τώρα) ανθρώπων. Στο κάτω-κάτω δεν θα τον παντρευτείς, απλά μία εφημερίδα είναι.

Η κρίση όμως αλλιώς τα έφερε.
Εκεί που κάποτε αγοράζαμε εφημερίδα για την πλάκα μας, χαλαλίζαμε ένα ευρώ για να κάνουμε το χατήρι του σχεδόν συμπαθή κατά τα άλλα Πρεβεζιάνου, τώρα δεν το χαλαλίζουμε γιατί ένα ευρώ ίσον ένα μπουκάλι γάλα και πιό απόλυτη αλήθεια από αυτή δεν έχει, πλέον. Άσε που πλέον δεν έχεις και την όρεξη να ασχολείσαι με τέτοια τώρα, έχεις τον καημό σου, να ανέχεσαι και την χαζομάρα του καθενός. Την κόβεις τη ρημάδα την εφημερίδα και ας κοιτάξει ο παρολίγον δημοσιογράφος να δεί τι θα κάνει, όπως όλοι.

Ο παρολίγον δημοσιογράφος, βλέποντας τη μείωση των πωλήσεων, άρα και των αποδοχών του, υποθέτει ότι κάτι πρέπει να κάνει και, θεωρώντας εαυτόν μέλος των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στρέφεται στη διαφήμιση. Όταν αυτή αναπόφευκτα λόγω της δυσχέρειας που επικρατεί ολούθε, αποτυγχάνει, θαρρεί ότι μάλλον δεν έκανε καλά τη διαφήμιση οπότε επανέρχεται δριμύτερος, με περισσότερη και πιο επίμονη προώθηση, με πιο υστερικές ατάκες, για το καλό του τόπου και τα λοιπά, με πιο δραματικές κορώνες στους τίτλους του και με πολύ πιο ενοχλητική εκδοχή του εαυτού του, αφού προβάλει τον ήδη μέτριο χαρακτήρα του όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πράγμα που σημαίνει ότι πλέον δεν μπορείς ούτε να τον αποφύγεις. Αναγκάζεσαι στο τέλος να τον διαολοστείλεις, αφού δεν σε αφήνει σε χλωρό κλαρί ούτε σου αφήνει περιθώρια για ευγένεια: κάνει πως δεν το καταλαβαίνει για να σε αναγκάσει να πατήσεις λάηκ ή να αγοράσεις το φύλλο ή να ακούσεις την εκπομπή του, κοκ, παρόλο που ήδη είπες ότι έχεις δουλειά ή ότι εκείνη την ημέρα έχεις ένα μνημόσυνο μίας φίλης της ξαδέλφης του πρωτοξάδερφου της συμπεθέρας του παππού σου... Το ξέρεις ότι το κάνει από απελπισία, αλλά μετά από λίγο δεν θες ούτε να τον βλέπεις ούτε να τον ακούς και αυτό είναι οριστικό και τελεσίδικο, αμετάκλητο θα έλεγα.

Το ίδιο σφάλμα κάνουν και οι πιο μεγάλες, ευυπόληπτες εταιρείες. Καταφεύγουν σε ολοένα και πιο ενοχλητική προώθηση. Εκεί που βλέπεις ένα εργάκι ή ακούς μία μουσικούλα, τσούπ!, διαφήμιση. Εκεί που χαλαρώνεις, σου πετάγεται μία υστερικιά, αποστεωμένη κακή ηθοποιός να σου προωθήσει κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις. Στο γιουτιούμπ, στο τουήτερ, παντού, δες αυτό μην χάσεις εκείνο, πάτα λάηκ, κέρδισε αυτό και γίνε φαν του παράλλου.
Έρχεται ο κύριος Τσούκερμπεργκ και εκεί που παίρνεις μάτι φωτό από παίδαρους στο φέησμπουκ, σου πετάει διαφήμιση από το οτιδήποτε.

Σε καταλαβαίνω, φίλε, Μαρκ, ότι έπεσες στη λούμπα και μπήκες στο χρηματιστήριο, άρα πρέπει να έχεις σταθερότητα και "ανάπτυξη" γιατί οι μετοχές μπορούν μόνο να ανέβουν ή να πέφτουν κι αν δεν ανεβαίνουν τότε θα πέφτουν. Ξέρω επίσης ότι πούλησες τα δεδομένα πολλών λαών για να βγάλεις το μήνα και ξέρω ότι για κάθε διαφήμιση που μου πλασάρεις παίρνεις ένα σκασμό λεφτά. Αλλά εγώ το φέησμπουκ το θέλω ακριβώς για να μην θυμάμαι ότι πολλά από αυτά δεν μπορώ να τα αγοράσω, πράγμα που σημαίνει πως αν είναι να μην έχω αυτό για το οποίο παζάρεψα εξ αρχής, τότε και το φέησμπουκ θα κλείσω, όπως έκλεισα την τιβή και το ραδιόφωνο ή την εφημερίδα και μην κάνεις το σφάλμα να νομίσεις ότι είσαι απαραίτητος και αναντικατάστατος, γιατί θα πάθεις ό,τι και ο
σπυροπλέουρας που δεν τον ακούει πια ούτε η μάνα του.

Άλλωστε, αν είχα λεφτά για τις διακοπές και τα αυτοκίνητα που με αναγκάζεις να βλέπω, δεν θα έβλεπα στο φέησμπουκ φωτό από παραλίες και παίδαρους, αλλά θα ήμουν στα αλήθεια στις παραλίες με τους παίδαρους.

Κύριε διαφημιστή, άκουσέ με, και πίστεψε αυτό που θα σου πω: το όμορφο και το καλόγουστο το ξέρω πολύ καλά, πάρα πολύ καλά. Αν δεν τα αγοράζω δεν είναι από πίκα, για να μην σου κάνω ποσοστά, ούτε από παραξενιά χαρακτήρος, αλλά γιατί δεν έχω να τα αγοράσω. Και τα καλύτερα μέρη για διακοπές τα ξέρω, και τα πιο καλόγουστα παιδικά δωμάτια τα ξέρω, και τις πιο ευφάνταστες λύσεις για το σπίτι τις ξέρω, και τα πιο πρωτότυπα κοσμήματα και όλα. Όλα αυτά τα ξέρω.

Τον φπα που είναι 1/4 της κάθε συναλλαγής μπορείς να μου τον χαμηλώσεις ώστε να μου μένει και κάτι στο τέλος του μήνα για να σου κάνω ποσοστά;

Εκεί σε θέλω κάβουρα.
Πόσο μάγκας και καλός μπίζνεςς μαν είσαι και την ισχύ που απέκτησες ξέρεις τι να την κάνεις;