Με απασχόλησε αυτό το θέμα πολύ γιατί τόσο στη δουλειά μου όσο και στην προσωπική μου ζωή χρειάζεται να διαχειρίζομαι τα προβλήματα των ανθρώπων που έχουν παραπανίσια κιλά.
Πρώτον και κύριον, δεν μπορείς να τους μιλάς όπως σε όσους δεν είναι παχύσαρκοι, διότι νιώθουν τόσο άσχημα για τον εαυτό τους που αυτό το βγάζουν είτε ενοχικά είτε με τον αυτοσαρκασμό. Δεν κακό να αυτοσαρκάζεσαι, αλλά το βλέπεις ότι αυτός ο άνθρωπος στεναχωριέται και είναι κρίμα να στεναχωριούνται οι άνθρωποι. Δεύτερον, περιορίζουν τον εαυτό τους τόσο πολύ (συνήθως από ντροπή, αλλα τις περισσότερες φορές απλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν την παρέα λόγω πάχους)
που απλά δεν μπορείς να τους συμπεριλάβεις σε τίποτα που να μην είναι καθιστικό
Το χειρότερο από όλα είναι οι δίαιτες. Είναι πολύ μεγάλη απάτη και όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι με τη δίαιτα θα χάσεις κιλά θα έπρεπε να κλειστούν στην φυλακή για ψυχική κακοποίηση, αλλά και για το κακό που προξενούν στους ανθρώπους που μόνο δίαιτα δεν χρειάζονται. Για να μη μιλήσω για τα περιοδικά, ανδρικά και γυναικεία, που σου πρήζουν τον έρωτα (αχ, Έρωτα, που να'σαι τώρα...) για να σου παίρνουν τα λεφτάκια σου παίζοντας με τη ζωή σου. Οι άνθρωποι γίνονται πολύ δυστυχισμένοι για χάρη της δίαιτας, και σχεδόν πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Τα άρθρα για δίαιτες θα έπρεπε να απαγορευτούν ως απειλή για τη δημόσια υγεία και ειλικρινά πιστεύω ότι το κακό που προξενούν οι δίαιτες ισοδυναμεί με αυτό που προξενεί το κάπνισμα ή η κακοποίηση, σε βάθος χρόνου.
Δίαιτα, μόνο οι γιατροί. Κανείς άλλος. Και αυτή είναι η πρώτη μου πρόταση.
Ξέρω άτομο, άτομα, που κατέστρεψαν την υγεία τους για να χωρέσουν σε ένα φόρεμα, γιατί αντί να ρωτήσουν έναν γιατρό, διατροφολόγο, κοκ, πίστεψαν αυτό που διάβασαν σε κάποιο έντυπο. Φυσικά, η βλακεία αποτελεί τον τρόπο της φύσης να ξεδιαλέγει τίνος γονίδια είναι άξια αναπαραγωγής, αλλά όπως προστατεύουμε τον κόσμο από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, κοκ, έτσι θα έπρεπε να προστατεύουμε τους πολίτες μας και από κομπογιανίτες που παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους. Ειδάλλως, να τα αφήσουμε όλα ελεύθερα και να περιμένουμε να δούμε ποιός θα ζήσει και πόσα πτώματα θα πέσουν.
Δεύτερον η ίδια η φύση της δίαιτας έχει κάποια σφάλματα στην μορφή της.
Άλφα, είναι προσωρινή.
Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα χρόνιων λαθών στη διατροφή, άρα είναι ανοησία να κάνουμε δίαιτα για μερικούς μήνες, μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε στα ίδια λάθη στο τέλος της δίαιτας, άρα να ξαναγίνουμε παχύσαρκοι.
Φυσικά και δεν προτείνω να περνάει κανείς όλη του τη ζωή σε αυτά τα τρομερά δεσμά. Θα ήταν τρομερό και απαίσιο, για να μην πω και μάταιο εξ αρχής, αφού κανείς δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό.
Αυτό , όμως, που πρέπει να φροντίσουμε να κάνουμε είναι να βρούμε ποιά είναι αυτά τα διατροφικά λάθη που μας έφεραν εδώ και να τα σταματήσουμε δια παντός, όχι μόνο για λίγο.
Βήτα, είναι ψευδο-περιοριστική.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι ενώ δείχνει σα να σε περιορίζει, στην ουσία σε ωθεί στο φαγητό. Σου λέει "μην φας αυτό" ή "φάε μόνο τόσο" αλλά το υποσυνείδητο μήνυμα είναι "μην απολαμβάνεις" που είναι και η ψυχή κάθε καταπίεσης. Και ποιά είναι η αντίδραση στην καταπίεση; Μπράβο, το μαντέψατε, το άλλο άκρο. Στην ουσία, η αμοιβή της δίαιτας είναι το φαγητό, και αυτό δεν έχει αλλάξει, παρόλο που οι διαιτολόγοι έχουν κάνει μεγάλες προόδους και είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί από ότι ήταν μερικά χρόνια πριν.
Γάμμα, δεν συμπεριλαμβάνει την ψυχή του ανθρώπου.
Η επιτυχία μίας δίαιτας εξαρτάται , τελικά, από την αυτοπειθαρχία, και μάντεψε, οι παχύσαρκοι έχουν τόσα ζητήματα μαζεμένα μέσα τους που απλά δεν γίνεται να κάνεις τίποτα πριν τα ξεδιαλύνεις αυτά, τουτέστιν αυτοπειθαρχία γιόκ. Άρα, το ζητούμενο θα ήταν να αναζητήσουμε έναν τρόπο που να προβλέπει ή να παρακάμπτει αυτόν τον παράγοντα, δηλαδή να είναι αποτελεσματικός ανεξάρτητα από το πως νιώθει ο παχύς άνθρωπος, να αποσυνδέσει το φαγητό από την ψυχολογία, σα να λέμε.
Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, να λύσουμε αυτά τα τρία προβλήματα είναι όχι να κάνουμε δίαιτα, αλλά να δούμε τί κάνουμε λάθος και να το διορθώσουμε δια παντός, μία κι έξω.
Παράδειγμα.
Ξέρω άτομο που τα τελευταία τριάντα χρόνια βρίσκεται σε δίαιτα κάθε μερικούς μήνες. Όταν δεν κάνει δίαιτα, τρώει πατάτες με ψωμί, μακαρόνια και ρύζι, μετά το φαγητό τρώει γλυκό κάθε φορά, μέσα στο κάθε φαγητό που μαγειρεύει βάζει χίλια συστατικά και όταν λέει κολατσιό εννοεί τουλάχιστον τυρόπιτα. Στις σούπες βάζει πατάτα και ρύζι (γιατί είναι πιο νόστιμο) κι από δίπλα τρώει ψωμί. Στο κέηκ βάζει γέμιση και γλάσσο. Το ψωμί το θέλει ψημένο με λαδάκι. Όταν ψήνει κοτόπουλο, βάζει από πάνω βούτυρο. Όταν λέει "ένα αυγό" εννοεί τηγανητό. Πες μου εσύ, τώρα, τί ελπίδες έχει αυτό το άτομο, όσες δίαιτες και αν κάνει, όταν ο ορισμός του φυσιολογικού, είναι αυτό που περιέγραψα μόλις.
Θα χρειαστεί αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή συνηθειών, πράγματα εξαιρετικά δύσκολα. Μπορεί,ας πούμε ο διαιτολόγος να προτείνει δίαιτες ηπιότερες μεν, πολύ μεγαλύτερης διάρκειας δε, ώστε το άτομο να συνηθίσει ένα άλλο τρόπο διατροφής γενικά. Μπορεί να διδάξει νέους τρόπους μαγειρέματος των αγαπημένων φαγητών το καθενός.
Για εμένα, η καλύτερη δίαιτα θα ήταν να μπεί ο διαιτολόγος στο σπίτι, να σου αδειάσει τα ντουλάπια και το ψυγείο, να σου τα γεμίσει με τροφές κατάλληλες και να σε αφήσει να φας όσο θέλεις από αυτές, ενώ παράλληλα θα σου υποδείξει τρόπους μαγειρέματος που να μην υπολείπονται σε γεύση. Απίστευτο, αλλά υπάρχουν πολλοί, να ξέρετε. Ακόμα καλύτερα, θα ήταν ο διαιτολόγος να μένει μαζί σου και να τρώει μαζί σου σε καθημερινή βάση.
Για άλλη μία φορά, τονίζεται η αξία και η ευθύνη μίας μάνας.
Πάλι η μάνα φταίει.
Ίσως ο διαιτολόγος να πρέπει να κάνει τις συνεννοήσεις με τη μάνα του κάθε παχύσαρκου, ή ίσως να χρειαστεί να εφευρεθεί νέος κλάδος της ιατρικής, η μητερολογία, που να συμπεριλαμβάνει ψυχολογία, ορμονολογία, διαιτολογία, ψυχιατρική και κοινωνιολογία ταυτόχρονα.
Θέ μου, πόσα προβλήματα θα έλυνε αυτό.
Πρώτον και κύριον, δεν μπορείς να τους μιλάς όπως σε όσους δεν είναι παχύσαρκοι, διότι νιώθουν τόσο άσχημα για τον εαυτό τους που αυτό το βγάζουν είτε ενοχικά είτε με τον αυτοσαρκασμό. Δεν κακό να αυτοσαρκάζεσαι, αλλά το βλέπεις ότι αυτός ο άνθρωπος στεναχωριέται και είναι κρίμα να στεναχωριούνται οι άνθρωποι. Δεύτερον, περιορίζουν τον εαυτό τους τόσο πολύ (συνήθως από ντροπή, αλλα τις περισσότερες φορές απλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν την παρέα λόγω πάχους)
Το χειρότερο από όλα είναι οι δίαιτες. Είναι πολύ μεγάλη απάτη και όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι με τη δίαιτα θα χάσεις κιλά θα έπρεπε να κλειστούν στην φυλακή για ψυχική κακοποίηση, αλλά και για το κακό που προξενούν στους ανθρώπους που μόνο δίαιτα δεν χρειάζονται. Για να μη μιλήσω για τα περιοδικά, ανδρικά και γυναικεία, που σου πρήζουν τον έρωτα (αχ, Έρωτα, που να'σαι τώρα...) για να σου παίρνουν τα λεφτάκια σου παίζοντας με τη ζωή σου. Οι άνθρωποι γίνονται πολύ δυστυχισμένοι για χάρη της δίαιτας, και σχεδόν πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Τα άρθρα για δίαιτες θα έπρεπε να απαγορευτούν ως απειλή για τη δημόσια υγεία και ειλικρινά πιστεύω ότι το κακό που προξενούν οι δίαιτες ισοδυναμεί με αυτό που προξενεί το κάπνισμα ή η κακοποίηση, σε βάθος χρόνου.
Δίαιτα, μόνο οι γιατροί. Κανείς άλλος. Και αυτή είναι η πρώτη μου πρόταση.
Ξέρω άτομο, άτομα, που κατέστρεψαν την υγεία τους για να χωρέσουν σε ένα φόρεμα, γιατί αντί να ρωτήσουν έναν γιατρό, διατροφολόγο, κοκ, πίστεψαν αυτό που διάβασαν σε κάποιο έντυπο. Φυσικά, η βλακεία αποτελεί τον τρόπο της φύσης να ξεδιαλέγει τίνος γονίδια είναι άξια αναπαραγωγής, αλλά όπως προστατεύουμε τον κόσμο από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, κοκ, έτσι θα έπρεπε να προστατεύουμε τους πολίτες μας και από κομπογιανίτες που παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους. Ειδάλλως, να τα αφήσουμε όλα ελεύθερα και να περιμένουμε να δούμε ποιός θα ζήσει και πόσα πτώματα θα πέσουν.
Δεύτερον η ίδια η φύση της δίαιτας έχει κάποια σφάλματα στην μορφή της.
Άλφα, είναι προσωρινή.
Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα χρόνιων λαθών στη διατροφή, άρα είναι ανοησία να κάνουμε δίαιτα για μερικούς μήνες, μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε στα ίδια λάθη στο τέλος της δίαιτας, άρα να ξαναγίνουμε παχύσαρκοι.
Φυσικά και δεν προτείνω να περνάει κανείς όλη του τη ζωή σε αυτά τα τρομερά δεσμά. Θα ήταν τρομερό και απαίσιο, για να μην πω και μάταιο εξ αρχής, αφού κανείς δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό.
Αυτό , όμως, που πρέπει να φροντίσουμε να κάνουμε είναι να βρούμε ποιά είναι αυτά τα διατροφικά λάθη που μας έφεραν εδώ και να τα σταματήσουμε δια παντός, όχι μόνο για λίγο.
Βήτα, είναι ψευδο-περιοριστική.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι ενώ δείχνει σα να σε περιορίζει, στην ουσία σε ωθεί στο φαγητό. Σου λέει "μην φας αυτό" ή "φάε μόνο τόσο" αλλά το υποσυνείδητο μήνυμα είναι "μην απολαμβάνεις" που είναι και η ψυχή κάθε καταπίεσης. Και ποιά είναι η αντίδραση στην καταπίεση; Μπράβο, το μαντέψατε, το άλλο άκρο. Στην ουσία, η αμοιβή της δίαιτας είναι το φαγητό, και αυτό δεν έχει αλλάξει, παρόλο που οι διαιτολόγοι έχουν κάνει μεγάλες προόδους και είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί από ότι ήταν μερικά χρόνια πριν.
Γάμμα, δεν συμπεριλαμβάνει την ψυχή του ανθρώπου.
Η επιτυχία μίας δίαιτας εξαρτάται , τελικά, από την αυτοπειθαρχία, και μάντεψε, οι παχύσαρκοι έχουν τόσα ζητήματα μαζεμένα μέσα τους που απλά δεν γίνεται να κάνεις τίποτα πριν τα ξεδιαλύνεις αυτά, τουτέστιν αυτοπειθαρχία γιόκ. Άρα, το ζητούμενο θα ήταν να αναζητήσουμε έναν τρόπο που να προβλέπει ή να παρακάμπτει αυτόν τον παράγοντα, δηλαδή να είναι αποτελεσματικός ανεξάρτητα από το πως νιώθει ο παχύς άνθρωπος, να αποσυνδέσει το φαγητό από την ψυχολογία, σα να λέμε.
Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, να λύσουμε αυτά τα τρία προβλήματα είναι όχι να κάνουμε δίαιτα, αλλά να δούμε τί κάνουμε λάθος και να το διορθώσουμε δια παντός, μία κι έξω.
Παράδειγμα.
Ξέρω άτομο που τα τελευταία τριάντα χρόνια βρίσκεται σε δίαιτα κάθε μερικούς μήνες. Όταν δεν κάνει δίαιτα, τρώει πατάτες με ψωμί, μακαρόνια και ρύζι, μετά το φαγητό τρώει γλυκό κάθε φορά, μέσα στο κάθε φαγητό που μαγειρεύει βάζει χίλια συστατικά και όταν λέει κολατσιό εννοεί τουλάχιστον τυρόπιτα. Στις σούπες βάζει πατάτα και ρύζι (γιατί είναι πιο νόστιμο) κι από δίπλα τρώει ψωμί. Στο κέηκ βάζει γέμιση και γλάσσο. Το ψωμί το θέλει ψημένο με λαδάκι. Όταν ψήνει κοτόπουλο, βάζει από πάνω βούτυρο. Όταν λέει "ένα αυγό" εννοεί τηγανητό. Πες μου εσύ, τώρα, τί ελπίδες έχει αυτό το άτομο, όσες δίαιτες και αν κάνει, όταν ο ορισμός του φυσιολογικού, είναι αυτό που περιέγραψα μόλις.
Θα χρειαστεί αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή συνηθειών, πράγματα εξαιρετικά δύσκολα. Μπορεί,ας πούμε ο διαιτολόγος να προτείνει δίαιτες ηπιότερες μεν, πολύ μεγαλύτερης διάρκειας δε, ώστε το άτομο να συνηθίσει ένα άλλο τρόπο διατροφής γενικά. Μπορεί να διδάξει νέους τρόπους μαγειρέματος των αγαπημένων φαγητών το καθενός.
Για εμένα, η καλύτερη δίαιτα θα ήταν να μπεί ο διαιτολόγος στο σπίτι, να σου αδειάσει τα ντουλάπια και το ψυγείο, να σου τα γεμίσει με τροφές κατάλληλες και να σε αφήσει να φας όσο θέλεις από αυτές, ενώ παράλληλα θα σου υποδείξει τρόπους μαγειρέματος που να μην υπολείπονται σε γεύση. Απίστευτο, αλλά υπάρχουν πολλοί, να ξέρετε. Ακόμα καλύτερα, θα ήταν ο διαιτολόγος να μένει μαζί σου και να τρώει μαζί σου σε καθημερινή βάση.
Για άλλη μία φορά, τονίζεται η αξία και η ευθύνη μίας μάνας.
Πάλι η μάνα φταίει.
Ίσως ο διαιτολόγος να πρέπει να κάνει τις συνεννοήσεις με τη μάνα του κάθε παχύσαρκου, ή ίσως να χρειαστεί να εφευρεθεί νέος κλάδος της ιατρικής, η μητερολογία, που να συμπεριλαμβάνει ψυχολογία, ορμονολογία, διαιτολογία, ψυχιατρική και κοινωνιολογία ταυτόχρονα.
Θέ μου, πόσα προβλήματα θα έλυνε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου