Κι όμως!

Η σαγήνη που ασκούν πάνω μας τα ζώα είναι αδιαμφισβήτητη, αν και αποτελεί μυστήριο ο λόγος και ο τρόπος που εξημερώθηκε η γάτα.

Τα υπόλοιπα ζώα που μπήκαν στην ζωή του ανθρώπου, το έκαναν λόγω της χρησιμότητάς τους, είτε

ως μεταφορικό μέσο, όπως τα άλογα, είτε ως τροφή, όπως τα πρόβατα,  είτε ως βοηθοί όπως τα σκυλιά, είτε όλα τα παραπάνω, όπως οι καμήλες ή οι τάρανδοι.

Οι γάτες, όμως, εκτός από μία χαλαρή συντροφικότητα, δεν προσφέρουν και πολλά. Μπορεί να τρώνε ποντίκια και έντομα ή σαύρες, αλλά ακόμα και αυτό το κάνουν περισσότερο όταν οι ίδιες το θέλουν, παρά όταν το χρειάζεσαι και, σε καμμία περίπτωση όταν τους το ζητήσεις ή τις διατάξεις, όπως άλλα οικόσιτα ζώα.

Εκτός από το γεγονός ότι κυνηγούν ποντίκια, εμποδίζοντας την εξάπλωση των ασθενειών, που δεν είναι και μικρό αν το σκεφτείς, οι γάτες μας γοητεύουν για ένα λόγο πιο συγκινητικό.

Υπάρχουν πολλά ζώα που είναι χνουδωτά και απαλά, που είναι έξυπνα ή χαριτωμένα, αλλά η γάτα μας αγγίζει με τρόπο μοναδικό γιατί οι αναλογίες του προσώπου της μοιάζουν με αυτές ενός μωρού. Πράγματι, έχει μεγάλο μέτωπο, μεγάλα μάτια, μικρή μύτη και στόμα, και  όλα τους είναι συγκεντρωμένα προς το κέντρο του προσώπου, ακριβώς όπως ενός μωρού. Και σα αν μην έφταναν όλα αυτά, έχουν και το νιαούρισμα που μοιάζει πάρα πολύ με μωρουδίστικο κλάμα.

Το επιστέγασμα, όμως, της εξελικτικής πονηριάς της γάτας είναι το γουργούρισμα που μοιάζει με το ροχαλητό ενός άντρα, το οποίο αρχικά χρησιμοποιούσε για την επικοινωνία με τις άλλες γάτες αλλά κατά την συμβίωση με τον άνθρωπο της φάνηκε πολύ χρησιμότερο, καθώς εξαργύρωσε με πολύ φαγητό και προστασία, χάδια και ντάντεμα, τόσο που άλλα πολύ πιο χρήσιμα ζώα ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν.

Δεν είναι να απορείς που περισσότερο οι γυναίκες λατρεύουν τις γάτες...