Είχατε την ατυχία, κύριε αναγνώστα, να με πετύχετε πάνω που είχα δύο ιδέες ταυτόχρονα. Ενδεχομένως, ίσως λέγω, να έχετε την υπομονή να με ανεχτείτε όσο θα πραγματεύομαι δύο εντελώς διαφορετικές ιδέες, χωρίς πρόχειρο, πειραματικά όπως βγαίνει από το νού στα ακροδάχτυλα και από εκεί στο πληκτρολόγιο. Μην νομίσεις ότι αυτά που λέω είναι βεβαιότητες, αν και τις διατυπώνω ως τέτοιες. Απορίες είναι, θαυμασμοί και πειραματισμοί της σκέψης, όπως όταν βλέπεις ένα σοκάκι και λες "ας δω που βγάζει".
Δεν ξέρω αν το έχεις κάνει ποτέ, αναγνώστα, να ακολουθήσεις έναν δρόμο που ποτέ ως τώρα δεν έχεις δεί, αλλά δοκίμασέ το. Είναι απολαυστικό. Ίσως, αν είσαι τυχερός, βρεθείς σε δέντρο με φωλιά κι ακούσεις και το τραγούδι του κότσυφα, ενός από τους αισθαντικότερους τραγουδιστές.
Τέλος πάντως, ας αφήσουμε τα γλυκανάλατα.
Είχα ακούσει το εξής, ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους και μετά αναρωτήθηκα αν, όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα πράγματα, υπάρχει ορισμός για αυτό, δηλαδή τί σημαίνει να ζείς και τί σημαίνει ζωή. Τί είναι ζωή, στα αλήθεια; Αν ρωτούσες τους παππούδες σου, θα σου έλεγαν κάτι σίγουρα διαφορετικό από αυτό που εννοούν οι άνθρωποι σήμερα. Σήμερα εννοούν τις απολαύσεις, από ότι έχω καταλάβει. Είναι πολύ χαζό αυτό, διότι οι απολαύσεις αποτελούν ένα μέρος μόνο της ζωής και μάλιστα το μικρότερο, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Μία συνάδελφος, πριν από κάποια χρόνια μου είπε ότι αν μπορούσε θα ήθελε να ζήσει τη ζωή της, να ταξιδέψει παντού.
Τι λές μωρή βλαμμένη, ήθελα να της πω. Η ζωή σου είναι ο χρόνος που έχεις. Μέχρι να πεθάνεις. Αυτό είναι η ζωή σου. Το παιδί σου, ηλίθιο πλάσμα, κατά λάθος το έκανες; Και αν ναι,. δεν αποτελεί αυτό μέρος της "ζωής" σου, ούτως ή άλλως; Πότε το έκανες, σε ένα παράλληλο σύμπαν; Το ξέρεις μωρή βλαμμένη, ότι πενήντα χρόνια πριν το να έχεις ένα παιδί που δεν πεθαίνει ήταν ο ορισμός του να ζείς τη "ζωή" σου; Δηλαδή αυτό που κάνεις τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν πιάνεται για ζωή, κάθε ανάσα που έχεις την τύχει να ρουφάς και μετά να αφήνεις στον κόσμο να βγαίνει, να φτάνει στον ουρανό σαν ατμός;
Δεν ξέρω τί άλλλο θέλουν οι άνθρωποι από τη "ζωή" τους, πάντως τους βλέπεις μέσα στην ασφάλεια και την ευκολία να περνούν τον χρόνο τους περιμένοντας πότε θα ζήσουν τη ζωή τους. Κάποιοι από αυτούς, πιο ξερόλες από τους άλλους, ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι τη ζούν, απλά και μόνο επειδή με επιθετικό τρόπο βιώνουν πράγματα που θεωρούνται απολαύσεις
Είναι "ζωή" το σκί; Αποτελεί ένδειξη "ζωής" η διακόσμηση και φενκ σούη, η φωτογραφία ή ο τουρισμός; Το να κάνεις οικογένεια, να είσαι παραγωγικός, το να είσαι ασφαλής και, μέσες άκρες, υγιής, το να έχεις φαγητό κάθε μέρα, σου πέφτουν τόσο λίγα ώστε να μην τα συμπεριλαμβάνεις στον ορισμό της "ζωής";
Και έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς "ζωή" τα μπουζούκια και τα τσουλάκια ή τους κλαρινογαμπρούς; ΠΑΣ ΚΑΛΑ, ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ;
Θεωρείς "ζωή" το ξενύχτι ή την κατανάλωση ή την αναψυχή, αλλά όχι την εργασία, την οικογένεια ή την απλά ύπαρξη, ένα δώρο σπάνιο στο σύμπαν; Το γεγονός ότι έχεις ένα κρεβάτι να κοιμάσαι, ξέρεις πόσοι λίγοι το έχουν; Και περιμένεις από κάποιον να σου δώσει το σύνθημα "Ζήσε!" για να ζήσεις μόνο όταν βρεθείς σε κάποιο θέρετρο ή σε κάποιο σκοτεινό και φασαριόζικο μέρος;
Σου έχω νέα. "Ζωή" είναι όλα τα υπόλοιπα. Αυτά κοίτα να απολαύσεις. Τα άλλα είναι, ή μάλλον προκύπτουν όταν η ζωή κάνει του κεφαλιού της. Ζήσε τα όταν έρθει η ώρα, μια στο τόσο, αλλά μην τα ανάγεις σε επίκεντρο της ύπαρξής σου.
Ζωή δεν είναι να αντλείς απολαύσεις διαρκώς. Ζωή είναι να χαίρεσαι στη χαρά, λυπάσαι στη λύπη, να ανησυχείς στην ανησυχία και ότι έρθει να το χειρίζεσαι ανάλογα. Όταν είσαι κουρασμένος να κοιμάσαι και όταν είσαι ξεκούραστος να τραβάς μπροστά, όταν είσαι πεινασμένος να τρώς και όταν είσαι απορημένος να ρωτάς, όταν θυμώνεις να φωνάζεις. Κάνε κάτι διαφορετικό και δες αν θα πάει τίποτα καλά.
Μετά, η σκέψη νούμερο δύο, είχε να κάνει με τα επίκαιρα, με τις ειδήσεις και τις πληροφορίες που έχουμε για όλα όσα συμβαίνουν. Από τη μία μας λένε κάτι για ένα χρέος που ξαφνικά μάθαμε ότι υπάρχει, ενώ πριν δεν υπήρχε, κάτι για μερικούς μουσουλμάνους που θέλουν, λέει να καταχτήσουν τον κόσμονα, κάτι για κάτι γκέη που θέλουν να παντρεύονται κάτι για μερικούς παίχτες που θέλουν να δουν αν μπορούν να βγάλουν περισσότερα λεφτά, κάτι για μερικές αυτοκτονίες, για κάτι τσούλες που τσουλεύονται για το καλό του κόσμονα πάλι, κάτι για κάποιους που παρακολουθούν κάποιους άλλους για το κέρδος και κάτι για κάποιους που θέλουν να βοηθήσουν κάτι φτωχούς βομβαρδίζοντάς τους. Κάτι για κάποιους που πηδιόνται για να νιώσουν "ζωντανοί".
Έχω να κάνω την εξής δήλωση.
Αφού δεν ακούτε κανένα, κάντε το.
Μέσα στη αφροσύνη σας, κάντε όλα αυτά τα πράγματα που επειδή μπορείτε να κάνετε, θαρρείτε αυτό τα καθιστά και σωστά.
Κάνετέ τα. Κάντε τα όλα. Αυτοκτονήστε, τσουλευτείτε, καταχτήστε, παντρευτείτε, παρακολουθήστε, βγάλτε τζάμπα κέρδος από τα αναβολικά που εμπορεύεστε, πηδηχτήτε, σκοτώστε τους φτωχούς για να τους σώσετε.
Αφού δεν βλέπετε κανένα λόγο αν μην το κάνετε, κάντε το.
Αλλά μετά μην πείτε "γιατι σε εμένα" όταν, όπως συμβαίνει πάντα, λουστείτε τις συνέπειες.
Δεν ξέρω αν το έχεις κάνει ποτέ, αναγνώστα, να ακολουθήσεις έναν δρόμο που ποτέ ως τώρα δεν έχεις δεί, αλλά δοκίμασέ το. Είναι απολαυστικό. Ίσως, αν είσαι τυχερός, βρεθείς σε δέντρο με φωλιά κι ακούσεις και το τραγούδι του κότσυφα, ενός από τους αισθαντικότερους τραγουδιστές.
Τέλος πάντως, ας αφήσουμε τα γλυκανάλατα.
Είχα ακούσει το εξής, ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους και μετά αναρωτήθηκα αν, όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα πράγματα, υπάρχει ορισμός για αυτό, δηλαδή τί σημαίνει να ζείς και τί σημαίνει ζωή. Τί είναι ζωή, στα αλήθεια; Αν ρωτούσες τους παππούδες σου, θα σου έλεγαν κάτι σίγουρα διαφορετικό από αυτό που εννοούν οι άνθρωποι σήμερα. Σήμερα εννοούν τις απολαύσεις, από ότι έχω καταλάβει. Είναι πολύ χαζό αυτό, διότι οι απολαύσεις αποτελούν ένα μέρος μόνο της ζωής και μάλιστα το μικρότερο, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Μία συνάδελφος, πριν από κάποια χρόνια μου είπε ότι αν μπορούσε θα ήθελε να ζήσει τη ζωή της, να ταξιδέψει παντού.
Τι λές μωρή βλαμμένη, ήθελα να της πω. Η ζωή σου είναι ο χρόνος που έχεις. Μέχρι να πεθάνεις. Αυτό είναι η ζωή σου. Το παιδί σου, ηλίθιο πλάσμα, κατά λάθος το έκανες; Και αν ναι,. δεν αποτελεί αυτό μέρος της "ζωής" σου, ούτως ή άλλως; Πότε το έκανες, σε ένα παράλληλο σύμπαν; Το ξέρεις μωρή βλαμμένη, ότι πενήντα χρόνια πριν το να έχεις ένα παιδί που δεν πεθαίνει ήταν ο ορισμός του να ζείς τη "ζωή" σου; Δηλαδή αυτό που κάνεις τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν πιάνεται για ζωή, κάθε ανάσα που έχεις την τύχει να ρουφάς και μετά να αφήνεις στον κόσμο να βγαίνει, να φτάνει στον ουρανό σαν ατμός;
Δεν ξέρω τί άλλλο θέλουν οι άνθρωποι από τη "ζωή" τους, πάντως τους βλέπεις μέσα στην ασφάλεια και την ευκολία να περνούν τον χρόνο τους περιμένοντας πότε θα ζήσουν τη ζωή τους. Κάποιοι από αυτούς, πιο ξερόλες από τους άλλους, ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι τη ζούν, απλά και μόνο επειδή με επιθετικό τρόπο βιώνουν πράγματα που θεωρούνται απολαύσεις
Είναι "ζωή" το σκί; Αποτελεί ένδειξη "ζωής" η διακόσμηση και φενκ σούη, η φωτογραφία ή ο τουρισμός; Το να κάνεις οικογένεια, να είσαι παραγωγικός, το να είσαι ασφαλής και, μέσες άκρες, υγιής, το να έχεις φαγητό κάθε μέρα, σου πέφτουν τόσο λίγα ώστε να μην τα συμπεριλαμβάνεις στον ορισμό της "ζωής";
Και έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς "ζωή" τα μπουζούκια και τα τσουλάκια ή τους κλαρινογαμπρούς; ΠΑΣ ΚΑΛΑ, ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ;
Θεωρείς "ζωή" το ξενύχτι ή την κατανάλωση ή την αναψυχή, αλλά όχι την εργασία, την οικογένεια ή την απλά ύπαρξη, ένα δώρο σπάνιο στο σύμπαν; Το γεγονός ότι έχεις ένα κρεβάτι να κοιμάσαι, ξέρεις πόσοι λίγοι το έχουν; Και περιμένεις από κάποιον να σου δώσει το σύνθημα "Ζήσε!" για να ζήσεις μόνο όταν βρεθείς σε κάποιο θέρετρο ή σε κάποιο σκοτεινό και φασαριόζικο μέρος;
Σου έχω νέα. "Ζωή" είναι όλα τα υπόλοιπα. Αυτά κοίτα να απολαύσεις. Τα άλλα είναι, ή μάλλον προκύπτουν όταν η ζωή κάνει του κεφαλιού της. Ζήσε τα όταν έρθει η ώρα, μια στο τόσο, αλλά μην τα ανάγεις σε επίκεντρο της ύπαρξής σου.
Ζωή δεν είναι να αντλείς απολαύσεις διαρκώς. Ζωή είναι να χαίρεσαι στη χαρά, λυπάσαι στη λύπη, να ανησυχείς στην ανησυχία και ότι έρθει να το χειρίζεσαι ανάλογα. Όταν είσαι κουρασμένος να κοιμάσαι και όταν είσαι ξεκούραστος να τραβάς μπροστά, όταν είσαι πεινασμένος να τρώς και όταν είσαι απορημένος να ρωτάς, όταν θυμώνεις να φωνάζεις. Κάνε κάτι διαφορετικό και δες αν θα πάει τίποτα καλά.
Μετά, η σκέψη νούμερο δύο, είχε να κάνει με τα επίκαιρα, με τις ειδήσεις και τις πληροφορίες που έχουμε για όλα όσα συμβαίνουν. Από τη μία μας λένε κάτι για ένα χρέος που ξαφνικά μάθαμε ότι υπάρχει, ενώ πριν δεν υπήρχε, κάτι για μερικούς μουσουλμάνους που θέλουν, λέει να καταχτήσουν τον κόσμονα, κάτι για κάτι γκέη που θέλουν να παντρεύονται κάτι για μερικούς παίχτες που θέλουν να δουν αν μπορούν να βγάλουν περισσότερα λεφτά, κάτι για μερικές αυτοκτονίες, για κάτι τσούλες που τσουλεύονται για το καλό του κόσμονα πάλι, κάτι για κάποιους που παρακολουθούν κάποιους άλλους για το κέρδος και κάτι για κάποιους που θέλουν να βοηθήσουν κάτι φτωχούς βομβαρδίζοντάς τους. Κάτι για κάποιους που πηδιόνται για να νιώσουν "ζωντανοί".
Έχω να κάνω την εξής δήλωση.
Αφού δεν ακούτε κανένα, κάντε το.
Μέσα στη αφροσύνη σας, κάντε όλα αυτά τα πράγματα που επειδή μπορείτε να κάνετε, θαρρείτε αυτό τα καθιστά και σωστά.
Κάνετέ τα. Κάντε τα όλα. Αυτοκτονήστε, τσουλευτείτε, καταχτήστε, παντρευτείτε, παρακολουθήστε, βγάλτε τζάμπα κέρδος από τα αναβολικά που εμπορεύεστε, πηδηχτήτε, σκοτώστε τους φτωχούς για να τους σώσετε.
Αφού δεν βλέπετε κανένα λόγο αν μην το κάνετε, κάντε το.
Αλλά μετά μην πείτε "γιατι σε εμένα" όταν, όπως συμβαίνει πάντα, λουστείτε τις συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου