Πρώτον και κύριο, είναι απίστευτα βαρετή. Μία προπόνηση ή μία ώρα στο γυμναστήριο ενέχει επανάληψη της ίδιας κίνησης αμέτρητες φορές, πράγμα που προσωπικά θεωρώ την επιτομή της ανίας, καθώς για να γίνει σωστά η άσκηση δεν μπορείς καν να σκεφτείς κάτι άλλο, αφού πρέπει να υπολογίζεις πως θα γίνει το ένα ή το άλλο, ή να μετράς επαναλήψεις, κοκ. Απόλυτος θάνατος του εγκέφαλου.
Δεύτερον, το κίνητρο είναι τις περισσότερες φορές τόσο επιφανειακό και ματαιόδοξο, που πολλές φορές ξέρεις ότι αν κάποιος γυμνάζεται είναι εγωκεντρικός ωραιοπαθής ή, στο άλλο άκρο, θέλει να γίνει τέτοιος.
Τρίτον, οι περισσότεροι από όσους ξέρω να πηγαίνουν σε γυμναστήριο, δεν ανεβαίνουν ούτε δύο σκαλιά σε πεζοδρόμιο, πόσο μάλλον να ανέβουν έναν όροφο με τα πόδια ή να μην πάρουν σήμερα το αυτοκίνητο για να πάνε εκατό μέτρα παραπέρα. Αλλά σκάνε λεφτά σε γυμναστήρια για να αθληθούν. Μάλιστα.
Τέταρτον, δε
ν ωφελεί κανέναν τόση ενασχόληση με τη γυμναστική. Ούτε ωφέλη υγείας υπάρχουν (μιας και τις περισσότερες φορές η υπόλοιπη ζωή των αθλουμένων είναι ανθυγιεινή) ούτε βρίσκουν ταίρι (μιας και οι περισσότεροι είναι μόνοι σαν το λεμόνι παρά τις προσπάθειές τους και παρά την όντως αισθητή βελτίωση της εικόνας τους) και , τέλος, ούτε καν ξεδίνουν, αφού για να πάνε γυμναστήριο πρέπει να συμπιέσουν το πρόγραμμά τους σε τέτοιο σημείο, ώστε η γυμναστική παύει να αποτελεί ξέσπασμα και καταντά να γίνεται ένα άγχος επιπλέον.
Πέμπτον, και δεν έχει άλλον, ξέρω τόσους πολλούς που πέθαναν γυμνασμένοι πριν της ώρας τους ή έπαθαν αρρώστιες ακριβώς όπως εκείνες των μη-αθλητικών τύπων, που έχω χάσει την πίστη μου στη γυμναστική.
Θα μου πείς, υπάρχουν πολλοί παράγοντες, μπορεί ο γυμναστής να μην είναι καλός, και άλλα τέτοια. Θα σου απαντήσω το εξής: τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά κατά κάποιον τρόπο ο καθένας ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά της κάθε απόφασης. Για εμένα το γυμναστήριο ή ο αυστηρά προγραμματισμένος αθλητισμός είναι κακή επένδυση του χρόνου μας, ειδικά εφόσον περνάμε τις ώρες μας καθισμένοι σε καφετέριες (ας πούμε) αντί να σκάψουμε έναν κήπο ή να πάμε από τις σκάλες αντί για το ασανσέρ ή να κάνουμε μόνοι μας το βάψιμο τους σπιτιού μας, κοκ.
Απλά έχουμε χάψει αυτή την εικόνα του σμιλεμένου κορμιού και νομίζουμε ότι είμαστε κουλ αν αντί να έχουμε δραστήριο τρόπο ζωής επιδεικνύουμε το πόσο μοδάτη είναι η φόρμα που πήραμε για το γυμναστήριο. Οι δικοί μου είναι και όλοι τους στυλάτοι και κομψοί μέχρι τα βαθειά γεράματα χωρίς να έχουν πατήσει ποτέ ούτε σε διαιτιολόγο ούτε σε γυμναστήριο,
Απλά Ζούσαν.
Δεύτερον, το κίνητρο είναι τις περισσότερες φορές τόσο επιφανειακό και ματαιόδοξο, που πολλές φορές ξέρεις ότι αν κάποιος γυμνάζεται είναι εγωκεντρικός ωραιοπαθής ή, στο άλλο άκρο, θέλει να γίνει τέτοιος.
Τρίτον, οι περισσότεροι από όσους ξέρω να πηγαίνουν σε γυμναστήριο, δεν ανεβαίνουν ούτε δύο σκαλιά σε πεζοδρόμιο, πόσο μάλλον να ανέβουν έναν όροφο με τα πόδια ή να μην πάρουν σήμερα το αυτοκίνητο για να πάνε εκατό μέτρα παραπέρα. Αλλά σκάνε λεφτά σε γυμναστήρια για να αθληθούν. Μάλιστα.
Τέταρτον, δε
ν ωφελεί κανέναν τόση ενασχόληση με τη γυμναστική. Ούτε ωφέλη υγείας υπάρχουν (μιας και τις περισσότερες φορές η υπόλοιπη ζωή των αθλουμένων είναι ανθυγιεινή) ούτε βρίσκουν ταίρι (μιας και οι περισσότεροι είναι μόνοι σαν το λεμόνι παρά τις προσπάθειές τους και παρά την όντως αισθητή βελτίωση της εικόνας τους) και , τέλος, ούτε καν ξεδίνουν, αφού για να πάνε γυμναστήριο πρέπει να συμπιέσουν το πρόγραμμά τους σε τέτοιο σημείο, ώστε η γυμναστική παύει να αποτελεί ξέσπασμα και καταντά να γίνεται ένα άγχος επιπλέον.
Πέμπτον, και δεν έχει άλλον, ξέρω τόσους πολλούς που πέθαναν γυμνασμένοι πριν της ώρας τους ή έπαθαν αρρώστιες ακριβώς όπως εκείνες των μη-αθλητικών τύπων, που έχω χάσει την πίστη μου στη γυμναστική.
Θα μου πείς, υπάρχουν πολλοί παράγοντες, μπορεί ο γυμναστής να μην είναι καλός, και άλλα τέτοια. Θα σου απαντήσω το εξής: τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά κατά κάποιον τρόπο ο καθένας ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά της κάθε απόφασης. Για εμένα το γυμναστήριο ή ο αυστηρά προγραμματισμένος αθλητισμός είναι κακή επένδυση του χρόνου μας, ειδικά εφόσον περνάμε τις ώρες μας καθισμένοι σε καφετέριες (ας πούμε) αντί να σκάψουμε έναν κήπο ή να πάμε από τις σκάλες αντί για το ασανσέρ ή να κάνουμε μόνοι μας το βάψιμο τους σπιτιού μας, κοκ.
Απλά έχουμε χάψει αυτή την εικόνα του σμιλεμένου κορμιού και νομίζουμε ότι είμαστε κουλ αν αντί να έχουμε δραστήριο τρόπο ζωής επιδεικνύουμε το πόσο μοδάτη είναι η φόρμα που πήραμε για το γυμναστήριο. Οι δικοί μου είναι και όλοι τους στυλάτοι και κομψοί μέχρι τα βαθειά γεράματα χωρίς να έχουν πατήσει ποτέ ούτε σε διαιτιολόγο ούτε σε γυμναστήριο,
Απλά Ζούσαν.
4 σχόλια:
Για να δούμε: θα μου ξαναμιλήσει κανείς μετά από αυτή την ανάρτηση;
Να δεις πώς ξαναγινεται μόδα η γυμναστική,άμα φωτογραφηθούν με φόιρμα αθλητικιή ο Γιάν(ν)ης και η Δανάη :)
Πριν πιάσεις τον Γιανη μου στο στομα σου, να το ξεπλένεις διαδοχικά με ροδόσταμο, μέλι και νέκταρ γιατί θα γίνουμε από δυό χωριά χωριάτες.
Για τη γυναίκα του πες ότι θες.
Γιάν(ν)η μου,το μαντήλι σου :)
Δημοσίευση σχολίου