Μονομερής παραγωγικότητα (εσείς να παράγετε κι εμείς να έχουμε δικαιώματα)

Για να λειτουργήσουν τα καταστήματα την Κυριακή πρέπει να υπάρχουν κάποιες συνθήκες που να το επιτρέπουν.

Η πρώτη από αυτές είναι να υπάρχει χρήμα στην αγορά, ώστε τα έξοδα που προκύπτουν (το πανάκριβο ρεύμα και μόνο θέλει να μπούν στο μαγαζί τουλάχιστον καμμία δεκαριά ανοιχτοχέρηδες πελάτες) να καλυφθούν και να βγεί και κέρδος. Το χρήμα αυτό δεν υπάρχει και οι τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια (για όσους ισχυρίζονται ότι ο τουρισμός απαιτεί ανοιχτά μαγαζιά) δεν αγοράζουν τίποτα, εκτός κι αν το ένα σουβενίρ ανά παρέα πιάνεται για κίνηση και επένδυση στην ελληνική οικονομία. Τα μαγαζιά είναι για τους έλληνες και οι έλληνες ψωνίζουν βουλγαρία, όσοι μπορούν, και καλά κάμουν.

Δεύτερον πρέπει το να έχεις μικρομεσαία επιχείρηση, γενικότερα, να είναι κερδοφόρο. Με την τρέχουσα φορολογία και εισφορές, δεν είναι.

Τρίτον, πρέπει να λειτουργούν και οι σχετικές υποδομές. Πρέπει, επί παραδείγματι, να είναι ανοιχτή η τράπεζα, το ταχυδρομείο, η εφορία, τα ιατρεία, οι μεταφορικές, ελεγκτικοί μηχανισμοί και ένα σωρό άλλες υπηρεσίες, όλο το δημόσιο, εν γένει. Και αυτό , ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω, γιατί ο ιδιώτης να δουλεύει 7 ημέρες την εβδομάδα κι ο δημόσιος να μην δουλεύει ούτε καν τα απογεύματα. Και δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά όταν το είχε προτείνει αυτό κάποιος επί ΓΑΠ, έγινε πανικός, έπιασαν φωτιά οι φυλλάδες, τον πατριωτισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη μου μέσα...

Τέταρτον, εκτός από ανοιχτές, οι υπηρεσίες του δημοσίου πρέπει να  είναι και παραγωγικές, δηλαδή όταν έχεις κάποια υπόθεση αυτή να διεκπεραιώνεται άμεσα και όχι να περιμένεις τρία χρόνια για μία σύνταξη ή έγκριση ενός δανείου, γιατί πως να πας στα μαγαζιά και πως να ανοίξεις επιχείρηση, κυριακή ή όχι, με δεμένα τα χέρια και χωρίς λεφτά στην τσέπη;

Πέμπτον, πρέπει το κατάστημα να πουλάει εμπορεύματα, άρα κάποιος να τα παράγει. Για να είναι ανταγωνιστική η τιμή, πρέπει αυτός ο παραγωγός να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Στην Ελλάδα η παραγωγή φορολογείται περισσότερο από τα παιδιά, άρα, εξ ορισμού είναι ασύμφορο να ανοίξεις ακόμα και τις καθημερινές, πόσο μάλλον τις κυριακές που όλοι είναι είτε στις παραλίες είτε στα γήπεδα.

Έκτον, πρέπει ο μαγαζάτορας να μην χάνει τα κέρδη του πληρώνοντας προστασία στους νταβαντζήδες κάθε είδους, κρατικούς και άλλους.

Κάθε μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν χρειάζεται εκατονταετίες επιτήρησης και χρηματοδότησης από τα ευρωπαϊκά ιδρύματα για να αλλάξει και ο λόγος για αυτό είναι ότι το ελληνικό κράτος, σε αντίθεση με τους Έλληνες, δεν θέλει να το αλλάξει, γιατί το ελληνικό κράτος είναι μαφία και βγάζει λεφτά από την παρανομία.

Για αυτό αμφισβητώ τα κίνητρα και την ικανότητα της Ελληνικής κυβέρνησης και αν έχω λάθος θέλω να βγεί κάποιος να ενημερώσει για το γενικότερο σχέδιο, αναλυτικά και με έγκυρα επιχειρήματα  να μου εξηγήσει γιατί όλα γίνονται για την παραγωγικότητα και αυτή έχει πέσει υπό του μηδενός, γιατί όλα γίνονται για το κέρδος και αυτό δε βγαίνει, γιατί όλα γίνονται για την ελλάδα και η Ελλάδα πουλιέται νησί-νησί, γιατί όλοι οι έλληνες ψηφίσαν σταθερότητα και το μόνο που είναι σταθερό είναι που χάνουν τα σπίτια τους, γιατί όλα γίνονται για την ανάπτυξη αλλά η ανάπτυξη φορολογείται περισσότερο από τη τις περιουσίες των λαμόγιων.