Σάσα και Δέος

Κοιτά από απόσταση το γεύμα της και με στρέφεται σε εμένα με ύφος δέκα καρδιναλίων. Δε λέει τίποτα αλλά διαβάζω τη σκέψη της: "Εσύ, δηλαδή, αυτό τώρα το λες φαγητό;" Να το φας γιατί δεν έχουμε άλλο, της λέω και αυτή το ξανακοιτά με δισταγμό. Καθώς πάω στο μπάνιο να λουστώ, εκείνη απομακρύνεται από το φαγητό και πάει στον καναπέ, μετά στο έπιπλο της τηλεόρασης και μετά στην κρεβατοκάμαρα των παιδιών, όπου έχει άφθονα παιχνίδια για να παίξει. Διαλέγει μία μπάλλα, στην οποία φέρεται βάναυσα.

Η πείνα την κάνει ανήσυχη. Πηγαινοέρχεται πέρα-δώθε στο σπίτι, βγαίνει στο μπαλκόνι, ξανα-μπαίνει μέσα, κάθεται στον καναπέ, σηκώνεται, κάθεται στην καρέκλα, ερευνά το τραπέζι μήπως βρεί τίποτα της αρεσκείας της. Έρχεται στο μπάνιο, όπου λούζομαι και με παρατηρεί με περιέργεια, σιωπηλά όπως πάντα. Πολύ μου αρέσει αυτό το κορίτσι. Μιλά με τα μάτια. Μου κάνει παρέα ώσπου να στεγνώσω τα μαλλιά μου και μετά με ακολουθεί στο σαλόνι όπου κάθομαι να δουλέψω ένα διαγώνισμα στον υπολογιστή. Κάθεται κολλητά δίπλα μου. Αποκοιμιέται.

Τελικά προτίμησε να μείνει νηστική. Δεν κάμφθηκε από την πείνα η αποφασιστικότητά της. Ξέρει τί είναι καλό για τον εαυτό της και δεν συμβιβάζεται, για κανέναν λόγο, όπως ηλιθιωδώς κάνω εγώ, για διάφορους ηλίθιους λόγους. Δεν δέχεται ηλίθιους λόγους. Για την Σάσα, αν είναι λόγος θα είναι σωστός. Αν δεν είναι σωστός, δεν είναι λόγος.

Τελειώνω με το διαγώνισμα. Ξυπνάει από τον υπνάκο της για να με ακολουθήσει στα υπνοδωμάτια. Χώνεται με τσαλίμι και τσαχπινιά κάτω από τα σεντόνια καθώς στρώνω, προβάλει το κεφαλάκι της προκλητικά σα να λέει "πιάσε με!" και μετά εν ριπή οφθαλμού τρυπώνει κάτω από το κρεβάτι, για να βγεί από την άλλη μεριά και μετά πάλι κάτω από τα σκεπάσματα. Γελάω μαζί της. Από τότε που την υιοθέτησα γελάω συχνότερα.

Σκέφτομαι πόσο τρομερό είναι να το παραδέχεται κανείς αυτό.

Είναι πολλά που πρέπει να αλλάξουν εδώ γύρω.

Τώρα μασουλάει κάτι φύλλα από τα μπαμπού που έχω στο βάζο και μετά θα πάει να πιεί νερό από τη γυάλα με τα χρυσόψαρα. Τι περίεργο, αφού της έχω φαγητό και νερό στο μπωλάκι της! Τα χρυσόψαρα ούτε που τα προσέχει καν. Αυτό που την διαολίζει είναι τα παπαγαλάκια στο κλουβί. Τα κοιτάζει με επιμονή, υπολογίζοντας τους τρόπους που μπορεί να τα φτάσει, μα το κλουβί είναι γερό και τοποθετημένο ψηλά. Ξερογλείφεται. Αυτά την κοιτούν σα να την κοροϊδεύουν και μετά πιάνουν το τραγούδι.

Ξανακοιτώ τη Σάσα, με αγάπη.

Γειά σου βρε Σάσα με τα ωραία σου!