Γριά Παστίτσαινα

Για άλλη μία φορά η Ελληνική Εκκλησία σε συνεργασία με την Ελληνική Κυβέρνηση έκαναν το θαύμα της. Το χιούμορ τιμωρήθηκε. Οι παράνομες ανταλλαγές ολόκληρων λιμνών στο Βατοπέδι, όχι.

Και σκέφτομαι, γαμώ την τύχη μου, διαβάζοντάς σε, αθεόφοβε, πόσο αλλιώς θα ήταν όλα αν είχαν διαβάσει οι "πιστοί" του παΐσιου από μόνοι τους τη βίβλο. Γιατί αν το είχαν κάνει θα ήξεραν ότι όλα αυτά που κάνουν αποτελούν εισιτήριο για την κόλαση, πάντα κατά τας γραφάς, ότι όλες αυτές οι δεισιδαιμονίες τους κατατάσσουν στην κατηγορία των φαρισαίων, πάντα κατά τας γραφάς.

Γιατί ενώ ο Σαμαράς τη δουλειά του κάνει, και μάλιστα καλά, γιατί ως δικτάτορας τα πάει περίφημα, ο κάθε άνθρωπος που αντί να ανοίξει μόνος του το βιβλίο περιμένει να του το πεί άλλος είναι άξιος της μοίρας του.

Μπορούμε όλοι να είμαστε σοφοί;

Όχι βέβαια.

Μπορούμε όμως όλοι να ψάχνουμε, να αναρωτιόμαστε, να προσπαθούμε και να παίρνουμε την ευθύνη των πράξεών μας αντί να ψάχνουμε παΐσιους και παστίτσιους να μας πουν κλάψε ή γέλασε.

Αλλά πάντα η ζωή έχει έναν τρόπο να τα φέρνει έτσι ώστε να μας δίνει τελικά το μάθημα, όσο και αν το αποφεύγουμε.

Πάει ο παΐσιος, πάει και ο παστίτσιος.

Τώρα τι θα κάνετε μόνοι σας "πιστοί" του ματιού και της χαρτορίχτρας; Τι θα κάνετε μόνοι σας επαναστάτες της ατάκας και του χαβαλέ με φώτοσοπ;

Ποιόν να πιστέψετε τώρα, αμφότεροι;

Σε ποιόν θα ρίξετε τώρα την ευθύνη της σαχλαμάρας σας;

Τώρα είναι που θα φανεί το ποιόν του καθενός.

Γιατί είναι πάντα επιλογή μας, το αν διαβάσουμε μόνοι το βιβλίο ή αν θα ζητήσουμε από κάποιον να μας το δώσει μασημένο, χωνεμένο και στο τέλος του εντέρου πια χεσμένο.