Το τέλος της λογικής όπως την ξέρουμε (και νιώθω περίφημα!)

Ο λόγος που δεν θα επιτρέψει ο συστεμικός σαμαρωμένος γάιδαρος να γίνουν εκλογές, δεν είναι ότι δεν θα εκλεγεί ο ίδιος, αλλά ότι θα καταρρεύσει ολόκληρη η πολιτική σκηνή όπως την ξέρουμε. Δεν ξέρω αν τελεί υπό την εντύπωση ότι θα επανεκλεγεί ή ότι θα επανεκλεγεί ο οποιοσδήποτε, και δεν ξέρω αν νομίζει ότι αναβάλοντας την καταδίκη θα καταφέρει κάτι εκτός από το να πέσει από ψηλότερα στα πολύ χαμηλότερα με μεγαλύτερη φόρα... Αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους στην συστηματικά οργανωμένη πολιτική, δη στα κόμματα. Εκτός από τα ολίγα κομματόσκυλα που συνεχίζουν να τρώνε λες και δεν άλλαξε τίποτα, αλλος κανείς δεν πιστεύει ούτε στον σαμαρά, ούτε στον γαπ, ούτε στον τσίπρα, ούτε καν στη χα και οι ψήφοι εδώ και καιρό είναι ψήφοι πειραματικές "να δούμε τί θα γίνει".

Και θυμήθηκα ότι πριν από καιρό, στο παλιό καζάνι, αναρωτιόμουν πως θα ήταν μία βουλή γεμάτη ανεξάρτητους βουλευτές και ο φίλος μου ο άμπανος μου έλεγε ότι αυτό δε γίνεται. Και φυσικά, έχει δίκιο, όπως όλοι γνωρίζουμε, πέρα από τα ουτοπικά αστεία ή πειράματα του μυαλού που κάνουμε που και που για να περνάει η ώρα, έτσι για το ζήσουμε έστω και μόνο στο μυαλό μας.

Ωστόσο, η σκέψη μου αυτή με στοιχειώνει έκτοτε και μάλιστα παρεκτράπηκε της πορείας της, όπως τυχαίνει συχνά όποτε βρίσκομαι σε καζάνι.

Βασικά, τα κόμματα δεν είναι κερδοφόρα. Σαν επιχείρηση, ένα κόμμα είναι παρανοϊκά στημένη, θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι εκτός από το προφανές ξέπλυμα μαύρου χρήματος που σίγουρα θα γίνεται, μέσα σε μηχανισμούς που κανείς δεν ελέγχει, είναι και το γεγονός ότι και τυπικά ένα κόμμα δρα ενάντια στο χρηματικό του συμφέρον, σα δομή και σαν σύστημα.

Ορίζουμε σαν επιτυχημένο σύστημα αυτό που μπορεί όχι μόνο να συντηρείται, αλλά και να αναπαράγεται, δηλαδή εκτός από την ημέρα να μπορεί να συντηρήσει και τα παιδιά του, όπως θα έκανε ένα έμβιο ον.

Αν ήταν επιτυχημένο, τότε θα μπορούσε να ζει χωρίς κρατικές ενέσεις. Ξέρουμε όμως ότι δεν είναι έτσι.

Εκτός αυτού όμως, τί ωφελος υπάρχει; Η ύπαρξη μίας δομής με γραμματείς, καθαρίστριες, υπάλληλους και γραφεία τί δίνει στον πολίτη που πληρώνει φόρους μέρος των οποίων πάει στα κόμματα;Πάρε το πασόκ ή τη νδ ή το κουκουέ ή τον σύριζα και πες μου τί προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο τώρα.

Το ίκα, ας πούμε προσφέρει υπηρεσίες υγείας. Το ταχυδρομείο προσφέρει επικοινωνίες, μία τράπεζα προσφέρει την ρύθμιση και διακίνηση κεφαλαίων. Το κόμμα, εκτός από τον εαυτό του, τί άλλο συντηρεί; Εκτός από την επανεκλογή του, τί άλλο εξασφαλίζει;

Παλιά ίσως κάτι να έδιναν. Τώρα όμως; Τώρα ούτε καν τη δυνατότητα έκφρασης δεν παρέχουν στον πολίτη, αφού είτε βγεί ο τσίπρας είτε ο καμμένος είτε ο καινούριος κουκουές που δεν έχει ούτε φτάρνισμα να δώσει, είναι ένα και αυτό. Έχω μάλιστα την εντύπωση ότι μαζεύουν ατάκες από το τουίτερ και τις ξεφουρνίζουν όλες μαζί για να πάρουν λαηκ, και σε αυτό συμπεριλαμβάνω και τον (ας τον κάνει ο θεός) πρωθυπουργό. Όλοι τους, λένε ό,τι νομίζουν πως θα μαζέψει ψηφοθηρικά λάηκ.

Άρα, το κόμμα ως θεσμός έχει τελειώσει.

Αυτό είναι κάτι που ούτε ο Σαμαράς μπορεί να εμποδίσει, ούτε κανείς άλλος. Είναι μία πτώση που εφόσον θα γίνει, πρέπει να γίνει ανεμπόδιστα, ώστε να προκύψει το ταχύτερο δυνατό μία νέα δυναμική, τόσο μέσα από τις κοινωνίες, όσο και μέσα από την ίδια την πολιτική που εδώ και καιρό έχει αποκοπεί από την κοινωνία, οπότε αναγκαζόμαστε να την εξετάζουμε ξεχωριστά.

Και, ναι, πιστεύω σε μία βουλή γεμάτη ανεξάρτητους που δεν θα επανεκλέγονται περισσότερες από
δύο φορές, και που δεν θα μπορούν να δίνουν τη σκυτάλη στους απογόνους τους (100 χρόνια βενιζέλοι, έλεος! ούτε στην αγγλία δε γίνονται αυτά) και που δεν θα έχουν άλλα προνόμια εκτός από το δωμάτιο στο ξενοδοχείο όπου θα μένουν όποτε έρχονται για τις συνεδρίες της βουλής. Πιστεύω σε μία βουλή που θα έχει γραφεία για τους βουλευτές τα οποία θα είναι προσβάσιμα για τους πολίτες καθιστώντας περιττή την χρήση άλλων, εξωτερικών γραφείων. Πιστεύω σε μία βουλή που θα ανανεώνεται πραγματικά και που, ενώ σίγουρα δεν είναι αγγελικά πλασμένη, τουλάχιστον δεν θα κατσικώνεται ο κάθε μητσοτάκης στον αιώνα τον άπαντα, ούτε θα είναι όλες οι ψηφοφορίες προκανονισμένες από την παράγκα.

Πιστεύω σε υποψήφιους που δεν έχουν ως επάγγελμα την υποψηφιότητα.

Πιστεύω σε μία βουλή με τριακόσιους και όχι διακόσιους βουλευτές, ανεξάρτητους που, χωρίς την κομματική μαύρη χρηματοδότηση, χωρίς εξασφαλισμένα προνόμια και χωρίς τη δυνατότητα να βολέ
ψουν το σόι τους, θα είναι πιο κοντά στις κοινωνίες, αναγκαστικά.