Πως θα πείς στα Πρεβεζιάνικα "Ευχαριστώ που με σκέφτηκες και με συγκινεί η καλοσύνη και αυτοθυσία σου, αλλά από σεβασμό στα χρόνια σου και σε όσα μου έχεις ήδη προσφέρει, ω μητέρα, θα κουβαλήσω μόνη μου τα ψώνια";
........
........
................
........
........
........
........
........
........
........
........
........
........
........
........
"Τι λες, μωρή; ούτε τα π'δάρια σ' δε μπουρείς να σ'κώσις, θες και τη σακούλα; Άει, προχώρει! Προχώρει σ'λέου! Άει!"
5 σχόλια:
Από τα best of σου είναι αυτό? Χαχα! Καλημέρα!
Στις πρώτες τρεις γραμμές είχα τρομάξει για το τί πρόκειται να επακολουθήσει, αλλά μετά τό 'σωσες!!!
:p
Ετσι σου λένε τα παιδιά σου; :)))
Φίλοι μου, αυτή η στιχομυθία συνέβη πραγματικά εχτές, την ώρα που άπλωνα τα ρούχα. Ο λόγος που τη μνημονεύω εδώ, είναι ότι όταν κοίταξα από το μπαλκόνι μου να δω ποιές ήταν, είδα μία πολύ τρυφερή σκηνή, τις δύο γυναίκες να βοηθάν η μία την άλλη, που καθόλου δεν ταίριαζε με την ηχητική της επένδυση.
Σε καταλαβαίνω ακριβώς και τι είδες και γιατί το μοιράστηκες εδώ. Εχω γράψει πάμπολα τέτοια αστεία και είναι τα αγαπημένα μου, κυρίως για το συναισθηματικό τους φορτίο πίσω από την ψηφιακή τους υπόσταση.
Δημοσίευση σχολίου