Ομορφιά μέχρις δακρύων

Στον φασαριόζικο έφηβο που μόνος του επέλεξε να καθήσει κοντά στην έδρα μου, παρόλο που το μάλωνα όλη τη χρονιά πέρυσι.

Στην μικρή νεράιδα που ξαφνικά άρχισε να θυμάται το λεξιλόγιο

Στον μαντραχαλά που με φωνάζει "coach".

Στην μουλωχτή που με κοιτάει κρυφά με πονηρό χαμόγελο όταν οι άλλοι κάνουν λάθος.

Στα κεφαλάκια σκυμένα πάνω από την δύσκολη άσκηση.

Στο "Ωχ, κυρία!" της βαρεμάρας, την τελευταία ώρα.

Στη λάμψη του "Το κατάλαβα!" μετά τον πλάγιο λόγο.

Στο "Αχ, κυρία!" μετά το απρόσεχτο λάθος και η σβύστρα πέρα δώθε.

Στα πιτσιρίκια που με λένε αυστηρή παρόλο που δεν τα έχω μαλώσει ποτέ.

Στην άδεια αίθουσα που επιτέλους ησύχασε για απόψε.

Στις εικόνες που πήραν μαζί τους σπίτι, δώρο από εμένα.