Αν ήταν το χρέος αυτό που τυραννά την Ελλάδα θα το καταλάβαινα.
Κοιτώντας όμως στα νούμερα, βλέπω ότι το ζήτημα δεν είναι το χρέος.
Γιατί αν ήταν, τότε το πρόβλημα θα λύνονταν εύκολα. Χρεωκοπία και όξω από την πόρτα.
Δεν πιστεύω ότι είναι έτσι, όμως.
Σύμφωνα με αυτόν τον πινακάκο, αν έπρεπε να εξοφλήσουν τα χρέη τους τώρα όλες οι χώρες, τότε καμμία (0) δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ούτε μία.
Οι λόγοι πολλοί. Δεν έχουν σημασία.
Σημασία έχει ότι το χρέος σαν νόμισμα έχει αυτή τη συνέπεια, όσο περισσότερα χρέη έχει μία χώρα τόσο περισσότερο να μετράει στην πιάτσα. Άρα, οι ΗΠΑ και η Γερμανία που έχουν το μεγαλύτερα χρέη, (ή η Ελβετία που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό χρέους /AEΠ) έχουν και τις μεγαλύτερες προοπτικές. Αυτό που δεν έχουν οι ΗΠΑ και η Γερμανία είναι εκμηδενισμένη παραγωγικότητα και εργοστάσια που να κλείνουν πέντε-πέντε την ημέρα, εκατό την εβδομάδα. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν μπιλ γκέητσ και καμμία ζήμενσ να φέρνει τσίρο. Έχει κάτι καραβάκια και κάτι αντίσκηνα στην Πάρο, που κι αυτά πάνε να της τα πάρουν, αλλά καμμία σύγκριση με τα υπερμεγέθη εκείνα. Υπό αυτή την έννοια, θα έπρεπε να ευχαριστούμε τον ΓΑΠ και τον Σαμαρά που μας το ανέβασαν το χρέος στα ύψη χωρίς να έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι τίποτα από παραγωγικής απόψεως, και τον Καραμανλή που έκανε την προετοιμασία σπαταλώντας πόρους;
(Θα με τρελάνουν αυτοί με τα μακρο-οικονομικά τους, στο τέλος, δεν θα τη γλιτώσω να μου το θυμάστε....)
Τέλος πάντων, το χρέος είναι μέρος του συστήματος, με την ίδια έννοια που η μπάλα είναι μέρος του ποδόσφαιρου: χωρίς αυτό το σύστημα θα κατέρρεε. Σκέψου το έτσι: όποιος δεν έχει την μπάλα, αποτελεί προοπτική για την επόμενη κίνηση. Χοντρικά.
Δεν είναι το χρέος αυτό που συζητάμε.
Τί είναι ; Γιατί τσακώνονται οι πολιτικοί; Είναι το μέλλον της πολιτικής ένωσης και το πως θα καλωδιωθούν οι ΗΠΕ;
Είναι απλά τριπλός πόλεμος τραπεζών-κρατών-επιχειρήσεων, μέσω των συμφερόντων των εκπροσώπων τους;
Είναι όλα αυτά μαζί;
Άρα, μη μου λέτε για χρέος. Ειδικά τη στιγμή που όλα συνηγορούν στο ότι επιδιώκεται η αύξησή του και όχι η αποπληρωμή του. Αν ήθελες λεφτά, τότε δεν θα αύξανες με τεχνητό τρόπο την ανεργία, άρα και τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Αν ήταν λεφτά το ζητούμενο, τότε δεν θα εξόντωνες την παραγωγική βάση. Το ζητούμενο είναι μία τριτοκοσμική μπανανία εντός Ευρωζώνης, να μην τρέχουμε μακρυά και ξοδευόμαστε, καπιταλιστές άνθρωποι.
Όσο για τον Βαρουφάκη;
Ωραίος είναι, τα λέει πιπεράτα και πολύ γουστάρω που ξινίζουμε ορισμένες υπεροπτικές μούρες, αλλά θα συμφωνήσω ότι έχει δίκιο αν σε έξι μήνες από τώρα είναι κερδοφόρο να δουλεύει ή να επιχειρεί κανείς στην Ελλάδα και αν μπορώ να ζήσω από τη νόμιμη δουλειά μου, αν το εισόδημά μου υπερβαίνει την φορολογία μου. Μέχρι τότε, γαργάρες στο ακροατήριο.
Κοιτώντας όμως στα νούμερα, βλέπω ότι το ζήτημα δεν είναι το χρέος.
Γιατί αν ήταν, τότε το πρόβλημα θα λύνονταν εύκολα. Χρεωκοπία και όξω από την πόρτα.
Δεν πιστεύω ότι είναι έτσι, όμως.
Σύμφωνα με αυτόν τον πινακάκο, αν έπρεπε να εξοφλήσουν τα χρέη τους τώρα όλες οι χώρες, τότε καμμία (0) δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ούτε μία.
Οι λόγοι πολλοί. Δεν έχουν σημασία.
(Θα με τρελάνουν αυτοί με τα μακρο-οικονομικά τους, στο τέλος, δεν θα τη γλιτώσω να μου το θυμάστε....)
Τέλος πάντων, το χρέος είναι μέρος του συστήματος, με την ίδια έννοια που η μπάλα είναι μέρος του ποδόσφαιρου: χωρίς αυτό το σύστημα θα κατέρρεε. Σκέψου το έτσι: όποιος δεν έχει την μπάλα, αποτελεί προοπτική για την επόμενη κίνηση. Χοντρικά.
Δεν είναι το χρέος αυτό που συζητάμε.
Τί είναι ; Γιατί τσακώνονται οι πολιτικοί; Είναι το μέλλον της πολιτικής ένωσης και το πως θα καλωδιωθούν οι ΗΠΕ;
Είναι απλά τριπλός πόλεμος τραπεζών-κρατών-επιχειρήσεων, μέσω των συμφερόντων των εκπροσώπων τους;
Είναι όλα αυτά μαζί;
Άρα, μη μου λέτε για χρέος. Ειδικά τη στιγμή που όλα συνηγορούν στο ότι επιδιώκεται η αύξησή του και όχι η αποπληρωμή του. Αν ήθελες λεφτά, τότε δεν θα αύξανες με τεχνητό τρόπο την ανεργία, άρα και τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Αν ήταν λεφτά το ζητούμενο, τότε δεν θα εξόντωνες την παραγωγική βάση. Το ζητούμενο είναι μία τριτοκοσμική μπανανία εντός Ευρωζώνης, να μην τρέχουμε μακρυά και ξοδευόμαστε, καπιταλιστές άνθρωποι.
Όσο για τον Βαρουφάκη;
Ωραίος είναι, τα λέει πιπεράτα και πολύ γουστάρω που ξινίζουμε ορισμένες υπεροπτικές μούρες, αλλά θα συμφωνήσω ότι έχει δίκιο αν σε έξι μήνες από τώρα είναι κερδοφόρο να δουλεύει ή να επιχειρεί κανείς στην Ελλάδα και αν μπορώ να ζήσω από τη νόμιμη δουλειά μου, αν το εισόδημά μου υπερβαίνει την φορολογία μου. Μέχρι τότε, γαργάρες στο ακροατήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου