Ένα για τις τράπεζες

Αυτό που δεν χωράει ο νούς μου είναι το ότι οι Ευρωπαίοι δήθεν ξαφνικά ξύπνησαν και είδαν ότι οι Έλληνες τους κοροϊδεύουν.
Δεν ήξεραν, δηλαδή, τί παιζει με τις τράπεζες τόσα χρόνια; Τώρα το έμαθαν; Αφού μαζί έκλειναν τα ντήλς και μαζί οργάνωναν το φαγοπότι με τα ΧΑΑ και τις διάφορες συμβάσεις. Αφού η μίζα πήγαινε σύννεφο και το ήξεραν όλοι, τί λέμε τώρα.

Επίσης, ο Τσίπρας, πριν εκλεγεί είχε ήδη κάνει το γύρο της Ευρώπης και πήρε την ευχή από όλους, ακόμα και μέρκελ είχε συναντήσει, είχε πάει ρωσίες, αμερικές, παντού, και μάλιστα τον αποκαλούσαν τσε της ευρώπης πριν ακόμα καν εκλεγεί.

Και τώρα εκπλήσσονται και δήθεν λένε όχι;

Δεν ξέρω, εγώ λέω ότι δεν είναι όλα έτσι όπως δείχνουν.

Εγώ ξέρω στα σίγουρα ένα. Αν οι τράπεζες τα έκαναν σκατά, δεν φταίνε οι πολίτες, γιατί ο πολίτης πήγαινε στην τράπεζα και αντί να του πουν "φύλα τα λεφτά σου έρχεται τσουνάμι" του λέγαν "πάρε δάνειο" και τον έπρηζαν με τηλεφωνήματα στο σπίτι στα οποία τον επίεζαν πολύ πιεστικά να βγάλει κάρτα και αν δεν έβγαζε τον έπαιρναν και τον ξανάπαιρναν μέχρι να απηυδήσει. Οι πολυμήχανες τράπεζες χρέωναν δύο ευρώ τη συναλλαγή, δεν ξέρω αν το θυμάστε, γιατί, λέει είναι τα έξοδα διαδικαστικά. Και ο πολίτης, που δεν είναι οικονομολόγος, έλεγε "κάτσε να δούμε, αυτοί είναι επιστήμονες, σπουδαγμένοι, κάτι θα ξέρουν" και να που οι σπουδαγμένοι τα έκαναν μαντάρα και τώρα εξακολουθούν να παίρνουν παχυλούς μισθούς, ενώ ο πολίτης όχι μόνο πληρώνει, αλλά τον
χαρακτηρίζουν και τεμπέλη, και άλλα δυσάρεστα.

Αλλά κοίτα, κύριε δεξιέ, που θες να πέσει ο σύριζα για να έρθουν οι σοβαροί κλέφτες να συνεχίσουν την εργάρα τους, ο τραπεζίτης που έκανε τη λαμογιά είναι φιλαράκι με τον πολιτικό, και ως εκ τούτου γνωρίζει τις τσιριτζάντζουλες πριν γίνουν. Φροντίζει να είναι εξασφαλισμένος με τα λεφτάκια του σε παραδείσους, και την ελληνική τράπεζα, που έχει πάψει να είναι ελληνική γιατί την πούλησε ο προδότης, λένε ότι πρέπει να την σώσει ο συνταξιούχος με τη σύνταξή του, ο εργάτης με τον μισθό του και εργάτης με τη δουλειά του.

Κοίτα όμως, αν ήσουν στα αλήθεια δεξιός δεν θα έλεγες τέτοιες κοτσάνες.
Αν οι τράπεζες εξαρτώνται από τις 3+60 των συντάξεων για να σωθούν τότε δεν είναι άξιες σωσίματος.Όπως δεν θα έδινες δάνειο σε μία χρεωκοπημένη εταιρεία, έτσι και σε μία τράπεζα που έχει βαρέσει κανόνι, είναι ηλιθιώδες να δανείζεις.

Οι τράπεζες, τα έκαναν σαν τα μούτρα τους, γιατί ήταν άρρηκτα δεμένες με τους πολιτικούς.
Άρα, οι τράπεζες πρέπει να πληρώσουν και μαζί τους οι πολιτικοί. Άρα, η παρούσα κατάσταση αποτελεί τη μεγαλύτερη διάψευση των πολιτικών και των δηλώσεων κάθε προηγούμενης κυβέρνησης ως τώρα. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να ασκηθούν διώξεις για απάτη, κατασχέσεις λογαριασμών, κοκ ΚΑΙ ΜΕΤΑ να έρθει ο οποιοσδήποτε, είτε μέσα είτε έξω από τη χώρα να μου πεί ότι ο μόνος τρόπος να σωθούν οι τράπεζες είναι να πτωχεύσω εγώ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ; ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΤΑ ΣΕΝΤΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΘΕΝΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ; 

Λένε οι δεξιοί, που θα βρεί τα λεφτά και θα μας διώξουν από το ευρώ.
Κοίτα όμως, αυτοί που έχουν τα λεφτά, είναι οι δεξιοί και οι φιλελεύθεροι. Και αυτοί είναι που θέλουν την έξοδο από το ευρώ για να επωφεληθούν από τις ισοτιμίες.
Καλό;

Τέλος, κύριοι πατριώται, να σας πω και το εξής. Αν ο Σαμαράς έχει την ψευδαίσθηση ότι θα ξαναδεί εξουσία, καλά θα κάνει να το ξεχάσει, όπως επίσης και κάθε πασόκος. Αν τολμήσει κάποιος να προξενήσει εκλογές, ο Τσίπρας θα βγεί όχι με 80 που λένε οι δημοσκοπήσεις αλλά με 100%, όχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά γιατί σας έβγαλε όλους ψεύτες, κι ας μην έκανε αυτά που έλεγε ότι θα κάνει (ακόμα). Σας έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα γιατί με τη στάση του Τσίπρα, όσο ερασιτεχνική ή άτσαλη σας φαίνεται, έγινε προφανές ότι εσείς προδώσατε αβίαστα, χωρίς καν να πιεστείτε.

Είχα-είχα μια Αγάπη

Πάντα είχα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την εξής αρχή: να έχω για "φίλους" ανθρώπους διαφορετικούς, ακόμα και εντελώς διαφορετικούς όχι μόνο από εμένα αλλά και μεταξύ τους, όχι για άλλο λόγο αλλά για να μπορώ να μαθαίνω περισσότερα, πιο σφαιρικά, να μπορώ να έχω πρόσβαση σε περισσότερες απόψεις.

Έτσι, ενώ η ίδια είμαι κάπως προς τα αριστερά, έχω ανακαλύψει ανθρώπους που είναι καταπληκτικοί δεξιοί ή αν και η ίδια μητέρα εργαζόμενη και λίγο συντηρητική, έχω δεί τον τρόπο σκέψης άλλων που δεν είναι ούτε συντηρητικοί, ούτε εργαζόμενοι ούτε γονείς, κοκ.

Πιστεύω πάντα ότι δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα για να συνυπάρχουμε.
Πιστεύω ότι αν συζητάς μόνο με όσους συμφωνείς, τότε η σκέψη σου θα οδηγείται σε αδιέξοδα ή σε βρόχους ανακυκλώνοντας πάντα παλιές ιδέες, οι οποίες έχουν ένα κακό ελάττωμα: έχει παρέλθει ο καιρός τους, έχουν εξαντλήσει τη χρησιμότητά τους και αν δεν εξελιχθούν σε κάτι νέο τότε σαπίζουν.

Για να έχεις εξέλιξη των ιδεών, πρέπει να φροντίσεις αυτές να ζευγαρώνουν με άλλες, όπως τα είδη που εξελίσσονται μέσω της γονιδιακής ανταλλαγής.

Για αυτό δεν έχω γραφτεί σε κανένα κόμμα και για αυτό δεν πιστεύω στην μονοπώληση των ιδανικών, ούτε περιμένω από μία και μόνη ιδεολογία να αποτελεί την πανάκεια, την απάντηση σε όλα.

Για αυτό θέλω να μαθαίνω πως σκέφτονται αυτοί με τους οποίους διαφωνώ, και βάσει ποιού σκεπτικού έχουν καταλήξει σε αντίθετο από εμένα συμπέρασμα. Πως ένα λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνεί μαζί μου; Ξέρει κάτι που δεν ξέρω; Να το μάθω τότε! Αν το μάθω, θα καταλήξω στο ίδιο συμπέρασμα; Υπάρχουν άλλα συμπεράσματα, τρίτα;

Εγώ έτσι σκέφτομαι.
Δεν συνδιαλέγομαι για να αποδείξω ότι έχω δίκιο, ούτε για να νιώσω υπεράνω, ούτε για να κάνω τον άλλον σκόνη.

Όταν, λοιπόν, κάποιος αρχίσει την ειρωνεία σε μία σοβαρή συζήτηση, τότε αυτόματα το εκλαμβάνω ως το τέλος των λογικών επιχειρημάτων του. Και θα ήταν εντάξει αν σταματούσε εκεί, αλλά συνήθως ακολουθούν οι χαρακτηρισμοί, και εκεί είναι που κλειδώνω, αρχίζω και βλέπω κόκκινα, γιατί θεωρώ κάτι παραπάνω από αγενή αυτόν που το κάνει αυτό. Τον θεωρώ απολίτιστο, μιας και αντί να χρησιμοποιήσει επιχειρήματα, αρχίζει τις κακοήθειες, έχει την πρόθεση να σε υποτιμήσει και όχι να ανταλλάξει απόψεις.

Και αυτή η υπόθεση με τον συριζα και την ευρώπη και τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς, μέ έκανε να χάσω πάσα ιδέα για πολλούς από τους διαδικτυακούς μου φίλους, αριστερούς και δεξιούς, που απλά δεν έχουν ιδέα του τί είναι άποψη ή συζήτηση, παρά μόνο χαιρέκακα τρίβουν στη μούρη ο ένας του άλλου αναμασημένα κλισέ, αντίστοιχα με την κάθε περίσταση, όπως οι έφηβοι που ψάχνουν αιτία να πουν κάπου τις βρισιές που έμαθαν.

Ρε, παιδιά!
Αν είναι κάτι καλό, ας το πούμε καλό, όπως το να μην χαθούν οι πρώτες κατοικίες ή να μην κοπούν οι συντάξεις. Αν είναι κάτι κακό, τότε ας το πούμε κακό, όπως η παράταση ενός προγράμματος που θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχε τελειώσει.
Ας μην τρώμε ο ένας τα σωθικά του άλλου.

Έλεος!
Έχω απογοητευτεί απίστευτα.

Γιατί χαίρονται οι Δεξιοί;

Μέσα σε όλη την αναμπουμπούλα που έχει δημιουργηθεί από τις εκλογές και μετά, ένα πράγμα μου έκανε  εντύπωση, είναι η χαιρεκακία των δεξιών. Υπάρχουν πολλοί που πραγματικά γελούν όταν κάτι πάει στραβά και στα αλήθεια βλέπω σχόλια, αναρτήσεις, ακόμα και ολόκληρα άρθρα να εκφράζουν ικανοποίηση όταν κάτι πάει στραβά.


Φυσικά, κατ'εμέ, τίποτα δεν πάει στραβά. Αντιθέτως, για πρώτη φορά, κάτι πάει σωστά υπό την έννοια ότι ουρλιάζουν οι Γερμανοί και οι υποτακτικοί τους και έδειξαν τελικά το πραγματικό τους πρόσωπο. Λέει ο Βαρουφάκης "θα σε πληρώσω χωρίς να εξαθλιώσω τους Έλληνες" και αυτοί σα

λάμιες απαιτούν όχι την πληρωμή, αλλά την εξαθλίωση.

Προφανώς ο Σαμαράς την είχε τάξει στην Άνχελα και τώρα της κακοφαίνεται, είχε ετοιμάσει όρεξη.

Και ξαναρωτώ: αν κάνει την μεγάλη κωλοτούμπα ο Αλέξης ή αν, αντίθετα, υποστεί έξοδο με ότι αυτό σημαίνει , εσείς οι δεξιοί, γιατί χαίρεστε; Γιατί πανηγυρίζετε όταν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κυβέρνηση που για πρώτη φορά θέλει πραγματικά να κάνει κάτι καλό, τα βρίσκει σκούρα;

Είναι τόση η ανάγκη επιβεβαίωσης που υπερβαίνει το εθνικό καλό;

Για εσάς είναι καλό να συμμορφωθεί η κυβέρνηση με την εξαθλίωση των Ελλήνων;

Φυσικά και όλοι γνωρίζουμε τα σκληρά γεγονότα. Δεν υπάρχει κανείς που να μην τα γνωρίζει.
Αλλά, αν υπάρχει έστω και μία ελπίδα να βελτιωθεί έστω και ένας όρος, αν υπάρχει ελπίδα να μην ανέβει άλλο η φορολογία και να μην κοπούν άλλο οι συντάξεις, τότε γιατί εσάς αυτό σας κακοφαίνεται; Αφού είναι προφανές ότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΑΠΕΤΥΧΑΝ και αφού έχει καταστεί σαφές ότι το χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί υπό αυτούς τους όρους, και αφού έχει πλέον αποσαφηνιστεί ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να πληρώσουμε το χρέος μας αλλά να πέσει το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί: δεν θέλουν πελάτες για τις βιομηχανίες τους; δεν θέλουν ψηφοφόρους για τα κόμματά τους, δεν θέλουν ομαλότητα στις κοινωνίες τους;) τότε γιατί είναι κακό για την κυβέρνηση να προσπαθήσει να το αποτρέψει αυτό και γιατί χαίρεστε όταν οι γερο-λαδάδες των τραπεζών βρίζουν το σπίτι σας;

Δεν καταλαβαίνω.
Τόσο ευχαριστημένοι είστε από τον Σαμαρά;
Τόσο σας άρεσε που έμειναν χωρίς δουλειές τα παιδιά σας, που ακρίβυνε η ζωή σας, που αυξήθηκε η φορολογία σας και που αν δεν ήταν οι εκλογές θα σας παίρναν και τις πρώτες κατοικίες σας; Τόσο πολύ σας άρεσε που ανέβασε την ΧΑ στα ύψη και τόσο πολύ σας άρεσε που έκανε την βουλή κωλοχανείο με τις ψηφοφορίες μαϊμού, όπου κάθε διαφορετική άποψη κόβονταν πριν καν εκφραστεί; Τόσο σας άρεσε που έφτασε να ζητάνε ακόμα και το δίφραγκο από τον κουμπαρά, που άφησαν τις γιαγιούλες χωρίς φροντίδα και έπηξε το σύνταγμα στο καπνογόνο για ψύλλου πήδημα;

Εξηγήστε μου γιατί αδυνατώ να το δεχτώ, ότι όλα αυτά τα θεωρούσατε εντάξει και σας πειράζει τώρα ο Τσίπρας που τέλος πάντων, αν μη τι άλλο, έχει την πρόθεση να βοηθήσει.

Το χρέος σαν σουπερδύναμη

Αν ήταν το χρέος αυτό που τυραννά την Ελλάδα θα το καταλάβαινα.
Κοιτώντας όμως στα νούμερα, βλέπω ότι το ζήτημα δεν είναι το χρέος.
Γιατί αν ήταν, τότε το πρόβλημα θα λύνονταν εύκολα. Χρεωκοπία και όξω από την πόρτα.
Δεν πιστεύω ότι είναι έτσι, όμως.
Σύμφωνα με αυτόν τον πινακάκο, αν έπρεπε να εξοφλήσουν τα χρέη τους τώρα όλες οι χώρες, τότε καμμία (0) δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ούτε μία.
Οι λόγοι πολλοί. Δεν έχουν σημασία.

Σημασία έχει ότι το χρέος σαν νόμισμα έχει αυτή τη συνέπεια, όσο περισσότερα χρέη έχει μία χώρα τόσο περισσότερο να μετράει στην πιάτσα. Άρα, οι ΗΠΑ και η Γερμανία που έχουν το μεγαλύτερα χρέη, (ή η Ελβετία που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό χρέους /AEΠ) έχουν και τις μεγαλύτερες προοπτικές. Αυτό που δεν έχουν οι ΗΠΑ και η Γερμανία είναι εκμηδενισμένη παραγωγικότητα και εργοστάσια που να κλείνουν πέντε-πέντε την ημέρα, εκατό την εβδομάδα. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν μπιλ γκέητσ και καμμία ζήμενσ να φέρνει τσίρο. Έχει κάτι καραβάκια και κάτι αντίσκηνα στην Πάρο, που κι αυτά πάνε να της τα πάρουν, αλλά καμμία σύγκριση με τα υπερμεγέθη εκείνα. Υπό αυτή την έννοια, θα έπρεπε να ευχαριστούμε τον ΓΑΠ και τον Σαμαρά που μας το ανέβασαν το χρέος στα ύψη χωρίς να έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι τίποτα από παραγωγικής απόψεως, και τον Καραμανλή που έκανε την προετοιμασία σπαταλώντας πόρους;

(Θα με τρελάνουν αυτοί με τα μακρο-οικονομικά τους, στο τέλος, δεν θα τη γλιτώσω να μου το θυμάστε....)

Τέλος πάντων, το χρέος είναι μέρος του συστήματος, με την ίδια έννοια που η μπάλα είναι μέρος του ποδόσφαιρου: χωρίς αυτό το σύστημα θα κατέρρεε. Σκέψου το έτσι: όποιος δεν έχει την μπάλα, αποτελεί προοπτική για την επόμενη κίνηση. Χοντρικά.

Δεν είναι το χρέος αυτό που συζητάμε.
Τί είναι ; Γιατί τσακώνονται οι πολιτικοί; Είναι το μέλλον της πολιτικής ένωσης και το πως θα καλωδιωθούν οι ΗΠΕ;
Είναι απλά τριπλός πόλεμος τραπεζών-κρατών-επιχειρήσεων, μέσω των συμφερόντων των εκπροσώπων τους;
Είναι όλα αυτά μαζί;

Άρα, μη μου λέτε για χρέος. Ειδικά τη στιγμή που όλα συνηγορούν στο ότι επιδιώκεται η αύξησή του και όχι η αποπληρωμή του. Αν ήθελες λεφτά, τότε δεν θα αύξανες με τεχνητό τρόπο την ανεργία, άρα και τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Αν ήταν λεφτά το ζητούμενο, τότε δεν θα εξόντωνες την παραγωγική βάση. Το ζητούμενο είναι μία τριτοκοσμική μπανανία εντός Ευρωζώνης, να μην τρέχουμε μακρυά και ξοδευόμαστε, καπιταλιστές άνθρωποι.

Όσο για τον Βαρουφάκη;
Ωραίος είναι, τα λέει πιπεράτα και πολύ γουστάρω που ξινίζουμε ορισμένες υπεροπτικές μούρες, αλλά θα συμφωνήσω ότι έχει δίκιο αν σε έξι μήνες από τώρα είναι κερδοφόρο να δουλεύει ή να επιχειρεί κανείς στην Ελλάδα και αν μπορώ να ζήσω από τη νόμιμη δουλειά μου, αν το εισόδημά μου υπερβαίνει την φορολογία μου. Μέχρι τότε, γαργάρες στο ακροατήριο.

Μήπως οι φιλελεύθεροι δεν είναι και τόσο φιλελεύθεροι τελικά;

Αυτό που ξέρω είναι ότι το χρέος δεν θα τελειώσει ποτέ διότι δεν είναι ότι εμείς ήμασταν αλόγιστοι και χρεωθήκαμε αλλά γιατί έτσι είναι το σύστημα ώστε όλοι να βασίζονται στα χρέη για να κάνουν μία δουλειά, διεθνώς και επιπροσθέτως επειδή ακόμα και η πιο μεγάλη υπερδύναμη χρωστάει κάτι σε κάποιον.

Άρα, δεν είναι το χρέος που συζητάμε εδώ, αυτή τη στιγμή. Αν ήταν οι ΗΠΑ θα έπρεπε να έχει καταρρεύσει από καιρό, η Γερμανία το ίδιο και για την Μεγάλη Βρετανία ή οι άλλες δυνάμεις να τρέχουν στα ιδρύματα για πενταροδεκάρες.

Εφόσον, λοιπόν, το χρέος είναι έτσι όπως είναι, γιατί τσακωνόμαστε;

Δεν ξέρω.

Όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα, η παραγωγική πλευρά της οικονομίας αντί να εξυγειανθεί εξοντώθηκε, ενώ η μη-παραγωγικά πλευρά της οικονομίας έμεινε όπως είναι, τουτέστιν, σε απλά ελληνικά αντί να στήνονται βιομηχανίες και επιχειρήσεις να μοιράζονται επιδόματα, να "ενισχύεται" η επιχειρηματικότητα με κρατικές δράσεις όπως τα διάφορα προγράμματα του οαεδ, και άλλα ξεφτιλικια, που όποιος τα θεωρεί "ενίσχυση της παραγωγικότητας" καλά θα κάνει να πάει να κοιταχτεί.

Μάλιστα, σε μία συζήτηση με τον Βασίλη, γύρω στον Νοέμβριο, του είχα πεί το εξής (και όπως συμβαίνει συχνά, επαληθεύτηκα) όποτε κάποιος μιλά για το νέο Pony, το αυτοκίνητο που παράγονταν στην Ελλάδα, ακολουθούν εκλογές.

Προφανώς, κάποιος δεν επιθυμεί η Ελλάδα να παράγει αυτοκίνητο και ρίχνει κυβερνήσεις. Από τη μία μπαίνει η Ελλάδα στο νοσοκομείο, αλλά μόλις πάει να κάνει τα πρώτα της βήματα της σπάμε πάλι τα πόδια. Γιατί; Ποιός είναι αυτός που δεν επιτρέπει την Ελληνική παραγωγικότητα να ανθίσει; Γιατί αυτό που βλέπω εγώ είναι ένα σωρό άνθρωποι να πασχίζουν να στήσουν κάτι δικό τους, κάτι που να βγάζει κέρδος και να είναι παραγωγικό αλλά να σκοντάφτουν στις νέες ρυθμίσεις που έχουν ψηφίσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις, όπως η τερατώδης αύξηση του ΦΠΑ,  και οι διάφορες εξυπνάδες στα εργασιακά που ενώ υποτίθεται ότι θα βοηθούσαν την παραγωγή τελικά τη διέλυσαν, κυριολεκτικά, την εξαφάνισαν. Με τις ρυθμίσεις αυτές δεν συμφέρει τίποτα! Ούτε να ασχοληθείς με τη γη, ούτε η πρωτογενής, ούτε η δευτερογενής, ούτε η παροχή υπηρεσιών, ούτε η βιομηχανία, ούτε καν το χρηματιστήριο!

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ;?

ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ.

Άρα όταν ωρύονται οι φιλελεύθεροι ότι ο Τσίπρας θα φέρει την καταστροφή, αναρωτιέμαι τί να εννοούν.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας καταφέρει αυτό που λέει.
Ξέρω ότι όπως κρίνουμε τον ΓΑΠ και τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο από τα αποτελέσματα, έσι θα περιμένουμε να δούμε τί θα κάνει και ο Τσίπρας για να τον κρίνουμε.
Η "λογική" που επικαλούνται πολλοί, τις προηγούμενες φορές δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα. Δύο φορές έγινε το ίδιο σε προηγούμενες αναμετρήσεις αλλά και τις δύο αυτές φορές η αντίστοιχη δόση ήρθε πολλούς μήνες αργότερα. Άρα ποιός λέει ψέματα;

Επίσης, όταν οι Έλληνες ζούσαν με συσσίτια, οι φιλελεύθεροι λέγαν ότι όλα πάνε καλά, οπότε δεν ξέρω αν εμπιστεύομαι το κριτήριό τους.

Επίσης, ενώ οι φιλελεύθεροι θεωρούν τους εαυτούς τους λογικούς και πολιτισμένους και ανώτερους, τώρα φέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά, τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο (όπως όταν παίρνεις ή δείχνεις να παίρνεις προσωπικά μία πολιτική) όσο και επικοινωνιακό (όπως όταν αμφισβητείς την μόλις δέκα ημερών εκλογική ετυμηγορία δηλώνοντας ότι ο λαός είναι χαζός) ή και όσον αφορά την απλή συζήτηση με τον διπλανό συνάνθρωπο που τυχαίνει να έχει διαφορετικές απόψεις (όπως σε διάφορα φόρα στα οποία αντί για λογική παρουσιάζονται επιχειρήματα όπως λόγια ή ρούχα και όχι η ουσία των δηλώσεων, από όποια πλευρά και αν προέρχονται).

Εχτές ο Βαρουφάκης έδωσε συνέντευξη στο σκαλοπάτι. Προφανώς τον έδιωξαν. Την ίδια στιγμή που ο μπλούμ έλεγε τα δικά του στην αίθουσα, ο Γιάνης έκλεβε την παράσταση δίπλα στην πίσω πόρτα. Σημειολογικά, Αρμαγεδδών. Ουσιαστικά όμως, τί σημαίνει;

Σημαίνει ίσως ότι εκνεύρισε τους άλλους;
Αν τόσο καιρό που ήταν οι άλλοι ευχαριστημένοι εμείς υποφέραμε από αφραγκίες, τότε τώρα που τους χαλάει η ζαχαρένια ίσως δούμε λίγο λαδάκι στις φακές μας;

Ο καιρός θα δείξει.

Προς το παρόν, αυτό που ξέρω είναι ότι έχουν διαψευστεί όλοι, τόσο οι υπέρ, όσο και οι κατά και είναι αδύνατη η οποιαδήποτε πρόβλεψη.

Η δική μου Νίκη.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ερμηνευτεί αυτή η εκλογική ήττα με άλλο τρόπο εκτός από ολοκληρωτική απόρριψη της πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Αυτό που επίσης δεν χωράει αμφιβολία είναι ότι δεν έγιναν ξαφνικά επαναστάτες οι Έλληνες, ούτε έπαψαν να είναι νοικοκυραίοι. Όταν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ήταν ακριβώς για τον ίδιο λόγο που ψήφισαν ΝΔ το 2012: για να μη χάσουν τα νοικοκυριά τους, από συντήρηση και όχι από επαναστατική διάθεση.

Αυτό, όμως, δεν είναι απλό. Όταν λέμε μνημόνιο, εννοούμε και όλα όσα οδήγησαν σε αυτό. Ο

απλός, μη-ειδήμονας πολίτης που όπου ακούει για σωτηρία ρίχνει και μία ψήφο, δεν άντεξε άλλο τους παραδοσιακούς σωτήρες. Οι παραδοσιακοί σωτήρες επί δεκαετίες τον λήστεψαν με ρεμούλες και αδικίες και ψευτοσυνδικαλισμούς, ψευτο-δικαιώματα και ψευτο-αντιθέσεις. Όλα αυτά οι πολίτες τα απέρριψαν; Δεν είμαι τόσο σίγουρη. Ο πολίτης που φοβάται την αξιολόγηση, θα πάψει να την φοβάται; Ο πολίτης που δεν δίνει απόδειξη και παίρνει επίδομα τυφλού ταυτόχρονα με την άδεια ταξί δια πέντε, θα δεχτεί να γίνουν κάποια πράγματα; Δεν το ξέρω.

Ωστόσο....
Όλοι αυτοί, έφτασαν στο αμήν.

Κάτι που βρίσκω συνταρακτικό είναι ότι (έστω και λίγοι) οι νεοδημοκράτες δεν έριξαν ούτε στους ανελ, ούτε στον ποτάμι, ούτε χα, αλλά ΣΥΡΙΖΑ και αυτό θέλει πολλή αγανάκτηση για να γίνει, γιατί ο ΝΔκράτης είναι πολύ πιο δυσκίνητος στην ψήφο του και μέχρι πρόσφατα το είχε προτιμότερο να του κοπεί το χέρι παρά να ψηφίσει αριστερό κόμμα.

Το γεγονός ότι οι ΝΔκράτες σκυλοφαγώθηκαν με τα εσεμες προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά, που αμφισβήτησαν ή άλλαξαν τελευταία στιγμή την κομματική γραμμή του παραδοσιακού "ψηφίστε μονοκούκι αυτόν" είναι μία νίκη για την Ελλάδα.

Ίσως, όπως ο ΓΑΠ διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, έτσι και Σαμαράς να διαλύσει τη ΝΔ, μία πολύτιμη υπηρεσία στο έθνος. Το ότι όπως ο Καραμανλής εξαφανίστηκε από προσώπου γης μετά την ήττα του, έτσι και ο Σαμαράς ανελήφθη στους ουρανούς, μας δείχνει την δυσκαμψία αυτής της παράταξης.

Θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα; Θα διαλυθεί όπως το πασόκ; Θα καταντήσει ομάδα γραφικών όπως το ΚΚΕ; Το μέλλον θα δείξει.

Άλλα όταν λέω να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα δεν εννοώ να αλλάξει ιδεολογική κατεύθυνση. Αυτό που λέω είναι να βρεί νέους τρόπους έκφρασης. Να προσεγγίσει νέους ανθρώπους και να  αποκτήσει πιο ευέλικτες διαδικασίες. Από την υποστήριξη των τζακιών να προχωρήσει στην υποστήριξη των επιχειρημάτων και της αποτελεσματικότητας, γιατί χωρίς αποτελεσματικότητα, να τα αποτελέσματα.

Δεν ξέρω τί θα κάνει ο Τσίπρας.
Ξέρω ότι το επιτελείο του είναι γαπικό και ως εκ τούτου πολλά δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν, αλλά από την άλλη σαν νέος ηγέτης όλο και κάτι νέο θα έχει να πεί.

Συνιστώ στα παλιά κόμματα να πάψουν να στηρίζονται στους γέρους.
Συνιστώ στα νέα κόμματα να μην αρχίσουν τις ίδιες ηλιθιότητες με τους παλιούς.