Για πικραμένα κομματόσκυλα

Γαβγίζουν οι νεοδημοκράτες και οι πασοκτσήδες για την εκλογή του Τσίπρα. Προφητεύουν καταστροφές.

Ξεχνούν κάτι.

Η δική τους ανικανότητα τον έκανε να φαντάζει σαν μοναδικό αστέρι σε άδειο ουρανό.

Οι ίδιο, μαζί με τις οικογένειές τους, έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν... Έφαγε το καραμανλέικο, έφαγε το μητσοτακέικο, το παπανδρέικο, οι γεννηματάδες, οι βαρβιτσιώτηδες, οι κεφαλογιάννηδες, οι όλα τα ανήψια και όλες οι διορισμένες σύζυγοι, όλοι, όλοι, έφαγαν τόσο που δεν μπορεί να βάνει ο νούς του ανθρώπου.

Και τώρα φωνάζουν.
Λένε ότι μετά από τόση ρεμούλα και τόση μίζα ο Τσίπρας θα φέρει την καταστροφή.

Οι ίδιοι, που είναι οι ειδικοί, τόσο καιρό τί έκαναν;
Λένε ότι ο Τσίπρας δεν ξέρει τις αγορές.

Οι ίδιοι που τις ξέρουν, τί έκαναν;
Θα σας πω εγώ τί έκαναν: πούλησαν την ελλαδίτσα. Πούλησαν τα λιμάνια της στους κινέζους και τα νησιά της στους άραβες. Πούλησαν τις μαρίνες της στους τούρκους, τον χρυσό της στους καναδούς, τον οπάπ της κι εγώ δεν ξέρω σε ποιόν και κράτησαν τις ζημιογόνες να τις πληρώνει ο Έλληνας από την τσέπη του.

Προτείνω, το λοιπόν, να κάνετε λίγο ησυχία.

Όταν έχετε ζήσει από το κράτος για τόσο πολύ, λογικό είναι να φοβάστε τώρα που δεν είστε κράτος.

Αλλά περιμένετε. Μην προεξοφλείτε τίποτα.

Οδηγίες για ξεφτιλισμένους ψευτοαριστερούς

Ο Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές. Αυτή την στιγμή που γράφω βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από μία ισχαιμική αυτοδυναμία, αλλά και πάλι αποτελεί γεγονός εξαιρετικής σημασίας αυτή η άρνηση των Ελλήνων σε ότι ήξεραν εως τώρα. Δεν ήταν εύκολο για τον νεοδημοκράτη να ψηφίσει τσίπρα αλλά έγινε.

Δυστυχώς δεν έγινε επειδή ο Τσίπρας γοήτευσε τα πλήθη με τις ικανότητές του ούτε έπεισε κανέναν με τη λογική των επιχειρημάτων του.
Ούτε εγώ τον ψήφισα με τη λογική αλλά από θυμό, όπως στις προηγούμενες δυο-τρείς αναμετρήσεις.

Ο Τσίπρας είναι η ΧΑ του αριστερού, που εξηγεί γιατί η πραγματική χα πήρε ό,τι πήρε.

Θα ήθελα να δώσω, ωστόσο, κάποιες συμβουλές στον νέο (και στην ηλικία και στο αξίωμα) πρωθυπουργό μας.

Πρώτον και κύριον, μην περάσεις τη θητεία σου διαλέγοντας τί θα πείς. Ξέχασέ τα αυτά. Πάνε, περάσανε. Η επικοινωνιακή πλευρά της πολιτικής είναι πια αναποτελεσματική. Μην προσλάβεις καν επικοινωνιολόγο, γιατί όλοι αυτοί έχουν βγεί από τις ίδιες σχολές και όλο τα ίδια ξέρουν να σου λένε, έτσι που στο τέλος θα ακούγεσαι όπως ο σαμαράς ή ο γαπ, πράγμα που σε ωφέλησε σε ετούτες τις εκλογές, αλλά στις επόμενες, αν τα έχεις κάνει θάλασσα, δεν θα σε βοηθήσει καθόλου.

Δεύτερον, άσε τα σάπια. Καμμένες γαίες και άλλα φαιδρά, άσε τα, μας τα έχουν ξαναπεί από τότε που δεν ίσχυαν.Ότι είναι να κάνεις, κάνε το, χωρίς να παίξεις τις κουμπάρες.ΑΥτό θα είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Έχεις την ευκαιρία να είσαι ο πρώτος.

Τρίτον, και κυριότερον, μην ξεχνάς. Μην ξεχνάς ότι είσαι προϊόν απογοήτευσης και θυμού, άρα ή που θα κάνεις δουλειά ή σε περιμένει το ικρίωμα που δεν στήθηκε για τους άλλους, γιατί τους άλλους τους ξέραμε, ενώ εσύ αυτοανακυρήχθηκες σε ελπίδα. Μην ξεχνάς τον κόσμο για να τον θυμηθείς στις επόμενες εκλογές. Πήγαινε στα χωριά τώρα, μίλησε με τους ανθρώπους τώρα και κάνε ότι πρέπει τώρα, ώστε στις επόμενες εκλογές να σε θυμούνται για ότι έκανες. Μην εξαφανιστείς όπως ο ξεσαμάρωτος ο προκάτοχός σου, ούτε να γίνεις μαϊντανός σαν τον μπένι, αλλά κάνε αισθητή την παρουσία σου, δυναμικά. Να είσαι παρών, όπου χρειαστείς.

Τέταρτον, βιάσου. Ο βλαμμένος ο Σαμαράς αφού διάλυσε ότι είχε να διαλύσει, περίμενε πότε θα έρθει ο αη Βασίλης, χαράμισε χρόνο, καθυστέρησε όπως πάντα καθυστερούν οι δεξιές κυβερνήσεις και νόμιζε ότι αρκούν οι βολεμένοι του για να γίνουν οι δουλειές. Μην κάνεις το ίδιο λάθος, γιατί οι επόμενες εκλογές θα είναι σε ένα χρόνο, όχι σε δύο και αυτό, παρολίγον φίλε μου, θα είναι τραγικό.Τρέξε, βιάσου, δούλεψε.

Πέμπτον, βρες καλούς εργάτες. Βάλε στα υπουργεία κόσμο που να δουλέψει και όχι κόσμο που να αναρωτιέται τί κουρτίνες θα έχει το γραφείο. Αν κάνεις χάρες, τότε δεν θα γίνουν οι δουλειές και τότε σε ένα χρόνο θα είσαι στη θέση του ξεσαμάρωτου βλάκα.

Πέμπτον, κάνε ό,τι σου λέει η Ευρώπη. Εκτός από αποκρατικοποιήσεις, όλα τα άλλα είναι για καλό. Κάνε τα. Στις αποκρατικοποιήσεις πες όχι, γιατί θα πέσουν να φάνε ζωντανό όλοι μαζί, από όλα τα κόμματα.

Έκτον και τελευταίον, Οι ψηφοφορίες που έγιναν υπό την πρωθυπουργεία του Σαμαρά ήταν ένα έγκλημα. Πήγαινέ τον στο δικαστήριο. Το να διαγράφεις διαφωνούντες πριν ή και μετά από την ψηφοφορία αποτελεί παραβίαση του συντάγματος και αυτός που το έκανε πρέπει να λογοδοτήσει, πρέπει να τιμωρηθεί. Βασικά, όλες αυτές οι ψηφοφορίες θα πρέπει να επαναληφθούν, μιας και έχουν πραγματοποιηθεί υπό τέτοιες συνθήκες. Κάνε το.

Έβδομον, ζήτα συναίνεση από τον ξεφτίλα τον Σαμαρά, έτσι για να πεί όχι και να χωθεί σε ακόμα μεγαλύτερη τρύπα από αυτή που είναι  τώρα.

Αυτά, χωρίς να έχω και πολλές ελπίδες.

Δεν ήταν όμορφα εδώ

Ίσως να έπαιξε ρόλο ο χριστιανισμός, ίσως και όχι, ίσως δηλαδή να ήταν μία σύμπτωση το γεγονός ότι η δύση βρέθηκε μπροστά, χάρις σε άλλους γεωπολιτικούς παράγοντες. Το γεγονός, όμως, παραμένει, ότι η Ευρώπη, ακόμα και τώρα την ώρα της κρίσης προπορεύεται σε πολλά θέματα και οι κοινωνίες της περνούν καλύτερα από κοινωνίες άλλων τόπων, παρόλο που δεν είναι οι πλουσιότερη, ούτε η μεγαλύτερη ούτε η πιο τεχνολογικά εξελιγμένη δύναμη.

Πρέπει, κατά μία παντελώς αναξιόπιστη δική μου συλλογιστική και χωρίς καμμία επιστημονική έρευνα, να βρίσκεται ίσα με 200 χρόνια μπροστά η Ευρώπη, κοινωνικά. Πριν από πόσα χρόνια σκότωναν οι πατεράδες τις κόρες για λόγους ερωτικής επιλογής, στην Ευρώπη; Πριν από πόσα χρόνια ήταν τα παιδιά σκλάβοι και οι φτωχοί αντικείμενα προς πώληση; Πριν από πόσα χρόνια ήταν η στέρηση ο δρόμος της ηθικής και πριν από πόσα χρόνια ήταν η εκδίκηση ο δρόμος προς τη

δικαιοσύνη;

Άρα, οι  κοινωνίες που βλέπουν τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης, λογικό είναι να επιθυμούν και για τους εαυτούς τους την ίδια ευμάρεια, την ίδια σταθερότητα και την ίδια δικαιοσύνη, τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες.

Δηλαδή, αν οι χριστιανικές κοινωνίες, με όλα τα μειονεκτήματά τους. έχουν φτάσει στο σημείο να αποτελούν αντικείμενο φθόνου για τους μη χριστιανούς, τότε μήπως θα έπρεπε οι μη-χριστιανοί να κάτσουν να σκεφτούν δύο πράγματα; Θέλω να πω, στην ευρώπη ζούμε όπως ζούμε γιατί σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, έχουμε θεσμούς, έχουμε ελευθερίες, έχουμε σε αρκετά μεγάλο βαθμό ισότητα φύλων και εθνικοτήτων, έχουμε ελευθερίες προσωπικές και πολιτικές. Αυτά είναι που κάνουν τις κοινωνίες μας όμορφες. Αν ο μη-δυτικός βλέπει από έξω τί ωραία που ζούμε αλλά δεν θέλει να κάνει τα πράγματα που κάνουμε, τότε υπάρχει πρόβλημα, γιατί θα νομίσει ότι θα έχει τα ίδια με εμα΄ς αποτελέσματα ακολουθώντας όμως εντελώς διαφορετική πορεία στην πράξη..

Αλλά δεν είναι δυνατόν να πετύχεις το παστίτσιο ακολουθώντας τη συνταγή για την ομελέττα.

Όταν βλέπεις, ας πούμε στην Ασία να χτίζονται πόλεις καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν των ευρωπαϊκών, τότε αυτό σε βάζει σε σκέψεις, σωστά; Και δε μιλάμε για τόπους χωρίς πολιτισμό αλλά για τόπους με χιλιετίες ιστορίας και τέχνης και γνώσης, οπότε εφόσον απαρνούνται τον τρόπο ζωής τους για να υιοθετήσουν τον δικό μας ("δικός μας"... απλά έτυχε να γεννηθούμε κάπου βολικά) τότε δεν είναι παράλογο να συμπεράνει κανείς ότι ο δικός τους τρόπος ζωής δεν αρέσει ούτε στους ίδιους, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο πρόταση μομφής σε ό,τι έχουν μάθει έως τώρα.

Ακόμα και οι δυτικοί που απαρνούνται τη θρησκεία ή τον δυτικό τρόπο σκέψης ή τα εγκόσμια ή κι εγώ δεν ξέρω τί άλλο, το κάνουν από την ευχάριστη θέση να βρίσκονται στο τέλος μίας διαδρομής που ξεκίνησε εντός αυτού του συστήματος, που υποστηρίζει το δικαίωμα της επιλογής, της προσωπικής εξέλιξης, της αυτόνομης ύπαρξης και αυτό είναι προϊόν αιώνων φιλοσοφικής εξέλιξης εντός του χριστιανικού πλαισίου.

Πίσω στο θέμα μας. Πριν από κάποιους αιώνες εδώ, στα Ευρωπαϊκά μας μέρη, έκαιγαν τις μάγισσες, βασανίζαν τους αιρετικούς, κακοποιούσαν τις γυναίκες, πούλαγαν σκλάβους τα παιδιά, κύλησε τόσο αίμα από χριστιανικά χέρια και τόσος πόνος έχει προκληθεί που είναι απίστευτο το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα χριστιανοί. Κάποια στιγμή αυτό σταμάτησε. Κάποια στιγμή, η σκέψη των χριστιανών έφτασε στο συμπέρασμα ότι δεν πάει άλλο αυτό. Έβαλαν και μερικοί άθεοι το χεράκι τους, φυσικά.

Το ζήτημα είναι το εξής: πόσο καιρό θα χρειαστεί ο μουσουλμανικός τρόπος σκέψης να οδηγηθεί στο ίδιο συμπέρασμα; Ο Ινδουιστικός;  Ο Αφρικανός πόσο καιρό θα χρειαστεί να φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να σκοτώνει, να βιάζει και να κακοποιεί άλλους Αφρικανούς;

Θα χρειαστεί μία πανούκλα, μετά μία αποικιοκρατία και μετά ένας διαφωτισμός, άλλα πεντακόσια χρόνια, δηλαδή; Δεν θα ήταν αυτό σπατάλη χρόνου εφόσον αυτό έχει ήδη συμβεί μία φορά; Θα πρέπει οι άλλοι πολιτισμοί να διαπράξουν τα ίδια σφάλματα που διέπραξαν και οι δικοί μας; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος; Ειδικά εφόσον μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, δεν υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε το μέρος της διαδρομής που ήδη έχουμε δεί μία φορά;

Δεν αποτελεί αυτό πρόκληση για όσους ξέρουν δύο πράγματα παραπάνω, το πως η πολύτιμη αυτή πληροφορία και γνώση να διαδοθεί συντομότερα, εκεί που είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου να διαδοθεί;
Τα μυαλά των ανθρώπων, πόσες γενιές καλοσύνη χρειάζονται για να ημερέψουν;

Θα ψηφίσω Σαμαρά

Ο πρωθυπουργός επιμένει ότι η εκλογή Τσίπρα θα είναι καταστροφική, υπό την έννοια ότι θα υπάρξει ασυνέχεια στην πορεία της χώρας, αστάθεια, κοκ. Επικαλείται τις στατιστικές που τον θέλουν καταλληλότερο, παρότι και ο Καραμανλής ήταν καταλληλότερος αλλά έπεσε στα εκλογικά τάρταρα το 09.

Εγώ, όμως, θα ήθελα κάτι περισσότερο από αυτό για να πειστώ να ψηφίσω την σταθερότητα που επικαλείται ο Σαμαράς, θα ήθελα πεπραγμένα, θα ήθελα έναν θετικό απολογισμό της θητείας Σαμαρά, θα ήθελα να μάθω τί ήταν ακριβώς αυτό που ήταν τόσο καλό για τη χώρα ώστε να δικαιολογείται μία ψήφος υπέρ του.

Θέλω να πω, ακόμα και ο ΓΑΠ έχει κάτι να λέει. Μπορεί να τα έκανε σαν τα μούτρα του, αλλά τουλάχιστον άγγιξε την ποδοσφαιρική μαφία για πρώτη φορά στην ιστορία, τουλάχιστον έφερε την αξιολόγηση την οποία ακόμα πολεμάνε οι κρατικοδίαιτοι, άλλαξε τη στάση του Έλληνα για το κάπνισμα, έφτιαξε ένα πολύ καλό μεταναστευτικό (το οποίο ο σαμαράς μετά διέλυσε) και πρώτος μίλησε για τα χρέη των καναλιών και των εκδοτών, όταν οι άλλοι ακόμα συναλλάσσονταν μαζί τους και κατήργησε τα στέητζ που ο Καραμανλής είχε με αισχρό τρόπο προωθήσει.Αν μη τι άλλο, διέλυσε το πασόκ, μία μεγάλη υπηρεσία για τον τόπο και το έθνος. Μπορεί κάποιοι από εσάς να διαφωνείτε για το κατά πόσο ήταν σωστά όσα έκανε ο ΓΑΠ (και δικαιολογημένα, ίσως) αλλά το γεγονός είναι ότι κάτι έκανε, υπάρχει διαφορά από το πριν και το μετά.

Ο Σαμαράς, δύο χρόνια τώρα, τί έκανε;
Πως άλλαξε η Ελλάδα,εκτός που κλείσαν μερικά εργοστάσια και αυξήθηκαν τα χρεωμένα νοικοκυριά;
Αυξήθηκε ο τουρισμός; Αυτό ήταν στα χαρτιά, αφού παρόλο που οι επισκέψεις αυξήθηκαν, η τελική αποτίμηση του αποτελέσματος μας φέρνει στα ίδια, μιας και οι αλλαγές που δεν έκανε εμπόδισαν τα λεφτά αυτά από το να φτάσουν στον Έλληνα πολίτη, υπό τη μορφή πραγματικής βελτίωσης των όρων διαβίωσης, το Ελληνικό κράτος δεν έγινε καλύτερο.

Και λίγο πριν τις εκλογές, ο Σαμαράς ψήφισε να αυξηθεί ο ΦΠΑ, και στον τουρισμό!

Λίγο πριν τις εκλογές, ο Σαμαράς ψήφισε να χτυπηθούν εκ νέου οι συντάξεις και τα χαμηλά εισοδήματα και όλα αυτά γιατί ενώ μείωσε τα ελλείμματα,(υποθετικά πάντα γιατί στοιχεία δεν έχει δώσει παρά μόνο κάνουν δηλώσεις στα τηλε-παράθυρα)  το έκανε όχι μέσω διαρθρωτικών αλλαγών αλλά μέσω αδίστακτης υπερφορολόγησης.

Με άλλα λόγια, δύο χρόνια δεν έκανε τίποτα (ούτε φορολογικό, ούτε μεταναστευτικό, ούτε εκπαίδευση, ούτε υποδομές, ούτε αξιολόγηση, ούτε εκλογικό, ούτε τίποτα) και επειδή βαριόταν, τώρα εμείς θα πρέπει να φορτωθούμε νέες συνέπειες.

Και ερωτώ.
Κάνω λάθος;
Πείσε με να τον ψηφίσω.

Η υπέρτατη Θυσία

Αναρωτιούνται οι "ειδήμονες" πως θα γίνει να μην υποφέρουν οι άνθρωποι. Αρρώστιες, βία, αδικίες, πόλεμοι, γενοκτονίες, εκμετάλλευση, τα ξέρει ο καθένας.

Πολλοί, και προς τιμήν τους, δίνουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο. Είναι πολλοί που μέσα από την έρευνα και την τεχνολογία έχουν καταφέρει έστω και κατά ένα χιλιοστό του χιλιοστού να αυξήσουν τις ελπίδες έστω και ενός ανθρώπου να ζήσει χωρίς κίνδυνο. Είναι πολλοί που έχουν δώσει τις ζωές τους ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν όσα αυτοί δεν είχαν. Είναι πολλοί που εκτός από τις ζωές τους έχουν αφιερώσει και τις σκέψεις τους, έχουν προχωρήσει τις ιδέες έτσι ώστε το ένα να μη συγκρούεται με το άλλο, μιλώντας και πείθοντας να πείσουν τον έναν άνθρωπο να μη βασανίζει τον άλλον, γιατί όλα τα δεινά του ανθρώπου προέρχονται από άλλους ανθρώπους.

Μία είναι η θυσία που κανείς δεν έχει κάνει, ή για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, κανείς από τους υποτιθέμενους καλοθελητές που βομβαρδίζουν αμάχους και από τη μία ανταλλάσσουν βραβεία στις οθόνες ενώ από την άλλη παίρνουν μίζες από τον έμπορο των όπλων, και αυτό είναι να δώσουν τα γαμημένα τα λεφτά στον άνθρωπο να κάνει τη ζωή του όπως ο ίδιος θέλει.

Και έχεις τον βλακοπίτουρα τον γκέητς να πίνει σκατόνερο από ένα πράμα που κόστισε κι εγώ δεν ξέρω πόσα σε χρήμα, χρόνο, έρευνα και μελέτη, αντί να πάρει εκατό, χίλιους, ανθρώπους και να τους πεί, πάρε άνθρωπέ μου τα μπικικίνια και αγόρασε αγελάδες, ένα σπίτι και στείλε τα παιδιά σου σχολείο. Αντί να χρηματοδοτεί την κυβέρνηση της κόστα ρίκα να ψηφίζει νόμους κατά του εργατικού δικαίου ώστε να του βγαίνει άη φόουν σίξ φτηνότερο ώστε το μέσος μαλάκας δυτικός να μην στεναχωριέται που αργεί να φορτώσει το γιουτιούμπ, να δώσει τα λεφτά στους εργάτες, να στήσουν επιχειρήσεις, να φτιάξουν τις χώρες τους, να ανεβάσουν το επίπεδό τους και μη φοβάσαι καθόλου, ο εργάτης θέλει αυτό ακριβώς που θέλουν όλοι, λίγη ησυχία, λίγη ασφάλεια και λίγο φαγητό και με την γνωστή επινοητικότητά του ο μέσος άνθρωπος θα βρεί τρόπο να νικήσει και την ανυδρία, και το βραχώδες έδαφος, και όλα.

Και κοίτα να δείς, φίλε μου υποκριτή, αν δώσεις τα λεφτά στον κοσμάκη, αντί να τα κρατάς στο σεντούκι στο κελάρι, τότε ξαφνικά ούτε η θρησκεία θα έχει σημασία, ούτε η πολιτική, ούτε η ιδεολογία γιατί ο χορτάτος άνθρωπος δεν πάει να σκοτώσει κόσμο. Σκοτώνει κόσμο αυτός που επί γενιές γενεών ζεί την αδικία και τον πόνο.

Οπότε, φίλε μου υποκριτή, πιάσε όσους περισσότερους μπορείς και δώσε τους το περίσσευμά σου. Αντί να αγοράσεις ένα πίνακα ή τρίτη λαμποργκίνι, σώσε δέκα οικογένειες, σπούδασε εφτά ανθρώπους, χτίσε τρία σχολεία.

Το ζήτημα ξέρεις ποιό είναι, ξιπασμένε λιμοκοντόρε που μετέτρεψες την ελεημοσύνη σε αξεσουάρ ; Το ζήτημα είναι ότι αν δεν ήσουν υποκριτής, αχόρταγος και αδίστακτος, δεν θα είχες φτάσει να συσσωρεύεις όλα αυτά τα περίσσεια πράγματα. Είσαι αυτός που είσαι και έχεις αυτά που έχεις γιατί πάτησες επί πτωμάτων να τα αποκτήσεις και οι εγκληματίες δεν φημίζονται για την κοινωνική τους συνείδηση.

Οπότε, άσε μας στην ησυχία μας, κι εσύ και οι δακρύβρεχτες παραστάσεις σου στις εκπομπές, που σε χειροκροτούνε τα τσιράκια σου, που επιθυμούν να γίνουν σαν εσένα, μελλοντικοί "φιλάνθρωποι" κι αυτοί.

Τα καλά της Μετεμψύχωσης

Είδες τελικά φίλε μου, που όλα έχουν τη θέση τους στον κόσμο;

Έλεγαν, ας πούμε, οι παλιοί για παράδεισο και μετεμψύχωση, για το τέλος του πόνου, κόντρα σε κάθε ένδειξη για το αντίθετο.

Έτσι είναι ο κόσμος, πάντα ο ίδιος και πάντα απρόβλεπτος.

Λέγαν, ας πούμε, ότι αν τα κάνεις όλα σωστά, τότε η επόμενη ζωή σου θα ήταν σε μία καλύτερη μορφή. 

Αν το σκεφτείς λιγάκι, αν το βάλεις σε άλλη προοπτική, αν το κοιτάξεις σχηματικά, τότε

καταλαβαίνεις ή ίσως αγγίζεις κάτι εντός σου που μοιάζει με κατανόηση.

Κανείς δε ζεί για πάντα, προφανώς, κανείς δε βλέπει τον θεό, κανείς δεν κλαίει για άλλο πλην του εαυτού του, όμως πάντα το θέμα ήταν το μέλλον και το μέλλον είναι οι γενιές. Αυτές είναι που ίσως κάποτε δουν τον παράδεισο και την κορυφή με τα χιόνια. Όπως οι μονάρχες με τα κόκκινα φτερά που πετούν για τους επόμενους. Η μετάδοση γονιδίων, πάντα, εξ αρχής και δια παντός, ποιανού το σπέρμα θα καρπίσει.

Σχηματικά, ξαναζείς μέσω των απόγονων και πεθαίνεις για άλλη μια φορά με τον τελευταίο τους. Αμαρτίαι γονέων...

Κάνε τα όλα σωστά και οι επίγονοι θα ζήσουν κάτι καλύτερο. Κάνε τα όλα λάθος και θα κατέβουν στην κόλαση, οι πράξεις σου θα τα οδηγήσουν σε κατώτερες μορφές ζωής, να δυστυχούν σε δυστυχίες που εσύ διάλεξες, μέρα με τη μέρα, επιλογή την επιλογή, απόφαση την απόφαση.

Το καλό είναι ότι το ανώτερο όν που παίρνει τις αποφάσεις, είσαι εσύ.

Το κακό είναι ότι κανείς ποτέ δεν αλλάζει.

Και μόνο εκ των υστέρων ξέρει κανείς την απάντηση.

Αν οι απόγονοι είναι πιο πάνω, λες εντάξει. Αν είναι πιο κάτω, τότε εθελοτυφλώντας λές και λέω, ότι θα μπορούσε να είναι και χειρότερα.

Ένα μόνο αληθινό κριτήριο ο πόνος, αυτός που δίνεις και αυτός που παίρνεις.

Η ζυγαριά του πόσο υποφέρεις.

Ακόμα με κάνει να κλαίω, ο ....

Το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά μόνο ένα πράγμα τη φορά. Για αυτό χρειαζόμαστε τους άλλους.