Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Ράβδος του Σχοινοβάτη

Έχει σημασία από ποιά μεριά θα πέσει ο σχοινοβάτης;

Όχι.
Σημασία έχει από τί ύψος θα πέσει και τι μέτρα ασφαλείας έχει προνοήσει να υπάρχουν. Ακόμα και όταν υπάρχουν, όμως, η πτώση σίγουρα δεν είναι η πιο επιθυμητή έκβαση.

Το μόνο εργαλείο το σχοινοβάτη, είναι η ράβδος του, ένα αλληλεπιδραστικό εργαλείο, το χειρίζεσαι και σε επηρεάζει, μία προέκταση των αισθήσεων και ορίων σου.

Η σημερινή κατάσταση μοιάζει με σχοινοβασία, αρκετά.
Δεν πρέπει να κοιτάξουμε κάτω, αλλά μπροστά. Γιατί από το ύψος που βρισκόμαστε, τί σημασία έχει αν θα πέσουμε μερικά εκατοστά πιο δεξιά ή πιο αριστερά;

Η ράβδος μας, ο νούς μας δηλαδή, πρέπει να φροντίσουμε να μη γείρει. Γιατί αν γείρει, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη, θα επέλθει η πτώση.

Όπως σε όλες τις περιστάσεις, ο νους μας ισορροπεί αυτόματα, ένα θαυμαστό όργανο στα αλήθεια. Ενστικτωδώς, μόλις υπερβεί η ροπή κάποιο αριστερό όριο, γέρνουμε δεξιά και, το αντίστροφο, αν αρχίσουμε να πέφτουμε δεξιά, τραβάμε με το χέρι τη ράβδο μας αριστερά, όχι για να την πάμε τέρμα αριστερά, αλλά για να την φέρουμε στη μέση. Για να ισορροπήσουμε.
Μόνο έτσι θα ολοκληρώσουμε με επιτυχία το εγχείρημά μας.

Ας δοκιμάσουμε λοιπόν να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο δεξιά και το αριστερά, να δούμε πόσο και προς τα πού βαραίνει ο κάθε γεγονός το βήμα της γνώμης μας.

Είμαστε εδώ που είμαστε. Όλοι ξέρουμε το πού, αλλά και το πως φτάσαμε ως εδώ.
Τι θα κάνουμε τώρα, αυτό είναι το ζήτημα.
Προς τα πού θα γείρουμε τη ράβδο μας, ώστε να μην πέσουμε αλλά να συνεχίσουμε εμπρός.

Χωρίς βοήθεια, δεν την βγάζουμε καθαρή, είναι το ένα γεγονός. Το άλλο γεγονός είναι ότι είτε έτσι είτε αλλιώς θα χρειαστεί να κάνουμε δίαιτα, και μάλιστα αυστηρή, αυτή του καρδιοπαθή, βραστό κολοκύθι και λαπά, για αρκετό διάστημα. 
Το άλλο γεγονός είναι ότι αποτελεί προτεραιότητα το να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές.

Από εκεί και μετά, αρχίζει η σκοτοδίνη: ποιές αλλαγές, ποιά δίαιτα, τί είναι ουσιαστικό; ποιοί είναι οι κακοί και ποιοί είναι οι καλοί;

Είναι καλός ο Βενιζέλος, ας πούμε, που έριξε τον γαπ για να κάνει τα ίδια και χειρότερα παρέα με τον Σαμαρά; Είναι καλός ο Σημίτης που έκανε το χρηματιστήριο, ή μήπως είναι καλός ο Καραμανλής που μετά από μία πενταετία αδράνειας και αναποφασιστικότητας άφησε πίσω του διορισμένους, σκάνδαλα και χρέος ; Είναι καλός ο Σαμαράς, που χάλασε ένα πολύ καλό αντιρατσιστικό του Ραγκούση, χωρίς να κάνει τίποτα άλλο, για να φτάσουμε στο σημείο να το κάνει εκ νέου ο Τσίπρας τώρα; Είναι καλός ο Τσίπρας που ξαναφέρνει στην επικαιρότητα το ζήτημα των μμε, όπως έκανε και ο γαπ λίγο πριν τον ξεσκίσουν οι "καλοί"; Είναι καλός ο γαπ που επισημοποίησε ότι σαπίσαμε; Είναι καλός ο Λοβέρδος που ναι μεν έβαλε το πεντάευρω στα νοσοκομεία, αλλά έφτιαξε και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και την ηλεκτρονική διασύνδεση των ιατρείων, παρά τις σθεναρές αντιστάσεις των περισσοτέρων γιατρών;
Είναι καλός ο Βαρβιτσιώτης και ο Κυριάκος που δεν δείχνει να έχει κάνει απολύτως τίποτα, ποτέ; Τί έργο έχει αφήσει ως παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενιές η Ντόρα, αλήθεια; Σε ποιά έγγραφα υπάρχει η υπογραφή του κάθε ενός από αυτά τα πολύ σημαντικά άτομα;

Η ευρώπη που θέλει μητσοτάκη και βενιζέλο αλλά όχι γαπ ή τσίπρα, είναι καλή ή κακή;

Γέρνω αριστερά, είναι ολοφάνερο. Ωστόσο, που είναι το δεξιά; Ποιά είναι η απάντηση της δεξιάς σε όλα αυτά; τί από όλα αυτά μπορεί να διαψεύσει; Γιατί ως τώρα δεν το έχει κάνει.

Η τοποθέτηση των δεξιών όποτε ερωτώνται για αυτά τα θέματα είναι να κατηγορούν την άλλη άποψη, και όχι να υπερασπίζονται τη δική τους.

Στο ζήτημα του δημοψηφίσματος, ας πούμε, η απάντηση των "ναι" είναι κάτι όπως "ο Τσίπρας είναι ηλίθιος" και όχι κάτι πιο ουσιαστικό όπως "αυτό το μέτρο θα οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα". Στο ερώτημα "πως θα ωφελήσει η αύξηση στον φπα της ενέργειας" η απάντηση δεν είναι κάτι όπως
"αλλάζοντας αυτό το μέγεθος επηρεάζεται το άλλο και έτσι θα έχουμε αυτό το αποτέλεσμα" αλλά πάντα αντί για απάντηση εισπράττω μία βρισιά, μία ειρωνεία ή, ακόμα χειρότερα, μία ευχή όπως "η ευρώπη είναι το σπίτι μας"
Οκ, βρε αδερφέ, συμφωνώ κι εγώ, Ευρώπη κάργα, αλλά τί αποτελέσματα θα έχει αυτό που προτείνεις;

Το άλλο ζήτημα που έχω είναι το εξής: την περίφημη μεταρρύθμιση την έχω πληρώσει ήδη δυο-τρείς φορές, μία με τον καραμανλή, μία με τον γαπ και μετά με τον παπαδήμο και μετά με τον Σαμαρά.

Αν πλήρωνες τέσσερις φορές το ίδιο προϊόν, θα ήσουν κορόιδο, όμως εγώ το έχω ήδη κάνει και τώρα μου λένε ότι πρέπει να ξαναπληρώσω για πέμπτη, το ίδιο πράγμα που αγόρασα ξανά και ξανά και ξανά.

Θεωρώ ότι έχω πλέον το δικαίωμα να διαμαρτυρηθώ και να ζητήσω πίσω τα λεφτά μου ή να απαιτήσω παραλαβή του προϊόντος που υποτίθεται ότι μου ανήκει, δικαιωματικά πλέον. Αυτοί που μου πήραν τα λεφτά χωρίς να παραδώσουν το προϊόν έχουν ονόματα  και τα έχω ήδη αναφέρει. Όλοι αυτοί μου χρωστούν πολλά λεφτά. Πάρα πολλά.

Κανένα δικαστήριο δεν θα δικαίωνε άλλον εκτός από εμένα.

Οπότε, εφόσον ούτε ο Σαμαράς θα δώσει την περιουσία του, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Βαρβιτσιώτης, ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο κεφαλογιάννης, ούτε η γιάννα αγγελοπούλου, ούτε ο Μαρινάκης, ούτε ο καλογιάννης με την κόρη του, ούτε σουφλιάς, ούτε ο σημίτης, ούτε κανείς άλλος πατριώτης, και εφόσον  εγώ πλέον έχω στεγνώσει, τότε δεν μου μένουν και πολλές εναλλακτικές.

Το φάρμακο κοστίζει περισσότερο από όσο έχω, άρα δεν θα το αγοράσω.

Και στους ίδιους γιατρούς που με κορόιδεψαν, παίρνοντας τα λεφτά μου χωρίς να με γιατρέψουν, γιατί εγώ να ξαναπάω;

Είναι ολοφάνερο ότι γέρνω αριστερά.
Όμως, τίνος τα επιχειρήματα θα με κάνουν να γείρω προς την άλλη;
ΑΥτά τα επιχειρήματα, υπάρχουν, ή μήπως τελικά είχα παραγείρει δεξιά τόσον καιρό, και τώρα χρειάζομαι λίγο αριστερά για να ισορροπήσω και να παραμείνω στο σχοινί μου;





Δεν υπάρχουν σχόλια: