Ο Βοσκός που φώναζε "χρέος"

Με πρόφαση το χρέος, επιβάλλεται μία κοινή πολιτική διεθνώς. Σκοπός, επισήμως, είναι το καλό μας.  Η Δημοκρατία, η Πρόοδος, η Ανάπτυξη, η Ασφάλεια.
Η Δικαιοσύνη.

Ανεπισήμως σκοπός είναι να παγιωθούν κάποιες δυνάμεις, να εδραιωθεί μία ισορροπία, να μπεί ο χρυσός σε κάποιες αποθήκες, να μοιραστούν οι άνθρωποι σε στρατιές,

Γιατί, αν ήταν ο σκοπός τους η πραγματική ανάπτυξη, τότε γιατί δεν πιάνουν τις πεντέξι εταιρείες που διαφεντεύουν τις αγορές, να τους πούν δυο κουβεντούλες τύπου "ρίξε τιμές για να δούμε προκοπή" και αντί αυτού πίπτει ράβδος στις παραγωγικές τάξεις;

Δεν βγάζει το μήνα η ελίτ;
Πλάκα θα είχε.

Όπως και να έχει το πράγμα, αν η ελίτ της σκέψης και της πολιτικής τα έχει κάνει σαν τα μούτρα της, τότε να πληρώσει αυτή τα σπασμένα, όχι να κρύβει χρυσό και διάφορα άλλα στα ντουλάπια και να δείχνει με το δάχτυλο την ανθρωπιά που δουλεύει.

Προτείνω, αυτά που έχει η ηγεσία του πλανήτη στις αποθήκες της, να τα βάλει εκεί που ξέρει και μετά να έρθει να μου πεί ότι θα χάσω το σπίτι μου ή ότι πρέπει να θυσιαστώ για το έθνος, τη στιγμή που το έθνος τα παίρνει χοντρά από τους πλανητάρχες.

Και σε τελευταία ανάλυση, να πάει στο διάλο και η ευρώπη και η Ελλάδα και όλοι, τέλος πάντων, που για να έχουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε πρέπει όσα έχουν δουλέψει οι γονείς μας και όσα δουλέψαμε εμείς οι ίδιοι να τα πάρουν οι ευρωπαικές τράπεζες, για να έχουν το προνόμιο να λέγονται ευρωπαικές, με κινέζικα πόδια, αμερικάνικα αυτιά και αφρικάνικα δάχτυλα, ΛΕς ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΈΡΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΝΟ ΦΟΥΜΑΡΟΥΝ, ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΛΟΥΤΣΕΣ ΜΠΛΕ.

Στα τσακίδια, στο κάτω-κάτω της γραφής, μία δύναμη που χρειάζεται τα ψίχουλά μου για να βγάλει το μήνα, γιατί αυτό σημαίνει πως μόλις τα φάει και αυτά τα λίγα,τότε θα πέσει.

Ας πέσει, λοιπόν.
Ας γίνει.
Μία ψυχή που είναι να βγεί, ας βγεί να τελειώνουμε με αυτό τον ψυχοβγάλτη, μία μέσα μία έξω.
Αν είναι να φτωχύνουμε, ας φτωχύνουμε χωρίς τα κοράκια.
 Εκτός κι αν  όλα αυτά είναι ψέμματα.