Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Η νιόγρια

Είναι μία ψυχή, μία πολύ καλή και στενή μου φίλη, η οποία παρόλο που είναι ευφυέστατη γυναίκα και συνειδητοποιημένο άτομο γενικότερα, έχει το εξής ελάττωμα: είναι γυναίκα.

Και τί σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πολλά.
Θα καταλάβετε παρακάτω γιατί το λέω.

Πήγε, το λοιπόν αυτή η φίλη μου και χώρισε. Καλώς-κακώς, δεν μπορώ να το κρίνω, αλλά εφόσον είναι φίλη μου και ακούω αυτά που μου λέει, από όσα φαίνονται εκ πρώτης όψεως, αυτή έχει δίκιο. Αλλά ούτε και αυτό έχει σημασία.
Θα καταλάβετε παρακάτω γιατί το λέω.

Αυτή η γυναίκα, λοιπόν, που είναι υπέροχη με τον τρόπο της, έχει ανασφάλειες. Ξαφνικά έγινε κοκκινομάλλα και παριστάνει την 20άρα. Από αξιοπρεπής και όμορφη έγινε ξέκωλο με σκισμένο τζην. Βασικά, κάθε άλλο παρά ξέκωλο θα την χαρακτήριζε όποιος την ξέρει, αλλά όποιος δεν την ξέρει και την βλέπει να παριστάνει τη μπεμπέκα και να ντύνεται σαν φρικιό, με τατουάζ και αλυσίδες παρά δύο χρόνια σαράντα, αυτό θα νομίσει.

Και κοίτα το περίεργο, φίλε αναγνώστα, ενώ το κόκκινο της πάει, τονίζει την επιδερμίδα της και άλλες τέτοιες βαλακείες, δεν κρύβει ένα βασικό πράγμα, που είναι αυτό που θέλεις να κρύψεις αλλά με τίποτα δεν κρύβεται: η τρέλα στο μάτι. Και αυτό είναι που προδίδει τόσο την ηλικία της όσο και τις ανασφάλειές της. Το γεγονός ότι ψάχνει γκόμενο.
Δεν είναι κακό να ψάχνεις γκόμενο, αν είσαι ελεύθερη, αλλά η υστερία με την οποία το κάνεις δεν κρύβεται.

Με τα κόκκινα βαμμένα φρύδια και το τατού και το σκισμένο τζήν, και τα δήθεν ατημέλητα μαλλιά δεν είναι σα νέα, αλλά σαν δαιμόνισσα.

Και δυστυχώς, όσο και αν φτιασιδώνεται η γυνή, δεν δείχνει νέα αλλά σαν μεγάλη που φτιασιδώθηκε.
Και ποιό είναι τι κακό στο να δείχνεις γριά φτιασιδωμένη;
Απολύτως κανένα.
Σύγκρινε, ας πούμε αυτές τις δύο φωτό μίας ωραίας γυναικός, μία στα πραγματικά της νιάτα και μία στα δεύτερα, τα τεχνητά και πείτε μου: ξεγελάει κανέναν;? Όσο και να βαφτεί, πάλι θα της κλέψει τη δόξα μία που είναι πραγματικά εικοσάρα και δεμπανακάνει και πενηνταδύο ενδοφλέβιες μπότοξ.

Απλά ανησυχώ πολύ για τη φίλη μου. Θεωρώ ότι υποβιβάζει τον εαυτό της, γιατί δείχνει σαν ρεμάλι ενώ ξέρω ότι δεν είναι και ξέρω ότι οι άλλοι θα την χαρακτηρίσουν έτσι. Επιπλέον έχει μερικά παιδιά που διανύουν την εφηβεία και έχουν πάθει σύγχυση βλέποντας τη μάνα να φέρεται πιο ανώριμα από τα ίδια.

Ανησυχώ διότι είναι πολλές έτσι και είναι μία πολύ ανησυχητική τάση αυτή για την κοινωνία.
Άσε που όλες οι παντρεμένες την έχουν δεί πριγκήπισσες και έχουν ξεσκιστεί στο ξενοπήδημα...
Κυρία μου, αν δε σου αρέσει ο άντρας σου και κάθεσαι για τα λεφτά, τότε δεν είσαι παντρεμένη αλλά πόρνη και μάλιστα χαζή διότι δεν προέβλεψες σωστά και τώρα με την κρίση έχασες την επένδυσή σου: και τα νιάτα σου, και τα του συζύγου πλούτη και την αυτοεκτίμησή σου, να κρύβεσαι στα πίσω καθίσματα με τις κουκούλες, δήθεν δε σε είδαμε...

Τέλος πάντων, επιστρέφοντας στη φίλη μου, καταλήγω στο εξής: καλό θα είναι αν πρόκειται για φάση να τελειώνει σύντομα.
Αν δεν είναι φάση και παραμείνει σαλταρισμένη μέχρι το τέλος του βίου της, τότε ο θεός να μας βοηθάει, τόσο εμάς, όσο (κυρίως) την ίδια και την υπόλοιπη οικογένειά της.

Πάντως, Θεέ, δεν είσαι δίκαιος. Όταν περνάνε οι άντρες την εμμηνόπαυση δεν τους ταλαιπωρείς τόσο.

2 σχόλια:

emfortos είπε...

Βράζει το αίμα ή (και)το μυαλό;
Η χαμένη νιότη κοντά του;
Η απληστία της ηδονής ή και η αχόρταγη ηδονή;
Έχει ταβάνι το μυστήριο της δημιουργίας της σχέσης;
Αντέχει η σχέση μόνο με το sex;
Και τα παιδιά;
Πώς την πατάμε;
Πώς σωζόμαστε;
Τι αξίζει;
Η τρέλλα;
Το φευγάτο;
Ο/Η περήφανος/η ή ο/η τιμημένος/η;
Ζεις; ή επιβιώνεις;

Unknown είπε...

έμφορτε, αυτό είναι το πρόβλημα.
από την άλλη, πότε ήξεραν οι γυναίκες τί θέλουν για να το μάθουν τώρα;