Απευρωποίηση

Διαβάζοντας το άρθρο περί μετανάστευσης και τις συνέπειες αυτής στις ευρωπαϊκές πόλεις, δε μπορεί κανείς να μην αναλογιστεί και τις ευθύνες των ίδιων των ευρωπαίων οι οποίοι αποτάσσονται όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αποτελούν κλειδιά της επιβίωσης. Στο όνομα της πολυτέλειας και της προσωπικής καλοπέρασης, σε ένα ψευδεπίγραφο ευ ζήν, απαρνιούνται την οικογενειακή ζωή (άρα την τεκνοποίηση, ρίχνοντας τα δημογραφικά), απαρνιούνται την χειρωνακτική εργασία (ρίχνοντας την παραγωγικότητα) και απαρνιούνται και την υπακοή στις κυβερνήσεις τους (δημιουργώντας ρήγματα στη συνοχή των πληθυσμών).

Την ίδια στιγμή που οι "απολίτιστοι" γεννοβολάνε σαν τα κουνέλια και δουλεύουν σαν τα σκυλιά, οι ευρωπαίοι επιδίδονται σε γκέη πράηντ, σε καλλιτεχνικές αρλούμπες και  θεωρητικές αοριστίες στα σαλόνια. Την ίδια στιγμή που ο ασιάτης έχοντας την αυτοπεποίθηση ότι είναι θρησκευτικά αποδεκτό να βιάσει δρα αναλόγως, ο ευρωπαίος απαρνείται τον χριστιανισμό, ενστερνίζεται τον αθεϊσμό και κάνει ότι δε βλέπει την διαφορά στις νοοτροπίες. Όσο οι ευρωπαίοι έχουν τα ψυχολογικά τους, οι ασιάτες με νύχια και με δόντια προωθούν τις χώρες τους. Όσο οι ευρωπαίοι μαζεύουν τη νεολαία από τα πεζοδρόμια της μέθης, κάνουν εκτρώσεις, επιλέγουν γονίδια για την ευγονική τους, κρατούν τη γνώση κλειστή για να ανεβάσουν την τιμή της και αναθρέφουν πολίτες υποταγμένους στο στυλ, οι  "άλλοι" δουλεύουν και γεννάνε, δουλεύουν και γεννάνε.

Και ενώ σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελα ούτε καν να υπονοήσω ότι τα κεκτημένα των δυτικών πολιτισμών θα έπρεπε να συμβιβαστούν στο όνομα του κέρδους ή της πολεμικής ενάντια στους "άλλους", δε θα έπρεπε από την άλλη να μας κάνει να προβληματιστούμε το γεγονός ότι ο πολιτισμός μας είναι στην ουσία μη-βιώσιμος; Ότι από πρότυπο τεχνολογικής και κοινωνικής προόδου κατάντησε υδροκέφαλο, μαραμένο σαρκίο, ανίκανο να αναπαραχθεί ή να αυτοσυντηρηθεί;

Ο τίτλος του άρθρου δεν θα έπρεπε να είναι ισλαμοποίηση αλλά απευρωποίηση, γιατί το μόνο που έκαναν οι ασιάτες ήταν απλά να καλύψουν τα ευρωπαϊκά κενά. 

Και ενώ θεωρητικά το να ζούν οι άνθρωποι ειρηνικά και δημιουργικά δεν θα έπρεπε να έχει σχέση με το αν πιστεύουν στο ένα ή στο άλλο, άρα να μη μας πειράζει αν γίνει μουσουλμανική η ευρώπη, παραμένει γεγονός ότι τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού πραγματοποιήθηκαν σε χριστιανικό περιβάλλον, μέσα από αιώνες χριστιανικής πρακτικής και το κυριότερο αυτών δεν είναι τόσο οι τεχνολογικές ανακαλύψεις όσο οι κοινωνικές και ηθικές πρόοδοι που έχουν σημειωθεί. Η ανεξιθρησκεία, πρώτη και καλύτερη, οι πολιτικές ελευθερίες, ως δεύτερο και οι ισότητα μεταξύ των φύλων ως ένα τρίτο και αδιαμφισβήτητο κατόρθωμα, είναι αυτά που πρώτα θα "πέσουν" από την ισλαμοποίηση, εξ ορισμού. Άρα δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες.

Εκτός αν μου πεί κάποιος ότι οι μουσουλμάνοι που έχουν μείνει για καιρό στην ευρώπη και έχουν ζήσει μέσα στις κοινότητες, έχουν υιοθετήσει πιο μετριοπαθείς απόψεις, ότι έχουν προσαρμόσει τις συμπεριφορές τους στα ήθη των κοινωνιών στις οποίες μπήκαν ή ότι έχουν αρχίσει να αμφιβάλουν για τις θρησκείες που τους θέλουν πολεμιστές κατά των αλλόθρησκων. Ότι οι μουσουλμάνες ψηφίζουν, εκλέγονται και έχουν δικαίωμα στην εργασία και στη διαχείριση του σώματός τους.

Τέλος, θα κρατήσω από όλο το άρθρο εκείνο το σημείο όπου αναφέρεται ότι:
"ουσιαστικά μιλούμε για το όρια του κεφαλαιοκρατικού συστήματος το οποίο, προκειμένου να σωθεί, επιδιώκει τη τεχνητή αύξηση του πληθυσμού όπως με τη μαζική έλευση των Μουσουλμάνων ώστε να συνεχίσει το ίδιο μοντέλο που προϋπήρχε και τα προηγούμενα έτη. Βεβαίως δεν λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκαλούνται, αλλά ως γνωστό οι τεχνοκράτες και οι επιχειρηματίες δεν έχουν πολιτική σκέψη και κοινωνικές ευαισθησίες, οπότε το όλο θέμα της δημογραφίας είναι πέρα από πολιτισμικό βαθιά κοινωνικό και κυρίως πολιτικό."

Και, στην Ελλάδα τα παιδιά

είναι τεκμήρια.