Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Η θρίξ της τριχός

Εϊχα από τα 20κάτι μου χρόνια μερικές άσπρες τρίχες που καθόλου δεν με απασχολούσαν διότι δεν φαίνονταν πολύ.

Γύρω στα 30 που άρχισαν να φαίνονται, άρχισα να βάφω τα μαλλιά μου σε τόνο σχεδόν ίδιο με το φυσικό μου χρώμα, ένα αναποφάσιστο σαντρέ που ονόμασα χαριτολογώντας "ποντικί". Μετά,
σκέφτηκα, αφού τα βάφω που τα βάφω, ας τα κάνω πιο μοδάτα, κι έτσι έγινα ξανθιά. Αυτό άρεσε σε όλους, αλλά εμένα μου φαινόταν πολύ χτυπητό. Το κράτησα, όμως, γιατί ήθελα να είμαι ωραία και όταν όλοι σου λένε τι θεά είσαι, δύσκολα να το αλλάξεις.

Μετά, με έπιασαν τα υπαρξιακά μου. Ήταν τότε που άρχισα το μπλογκιν και κολυμπούσα στο βόρβορο της κατάθλιψης. Ανάμεσα στο φαρμάκι που είχα βγάλει τότε, την πλήρωσε και το σκάλπ μου. Μία έκοβα τα μαλλιά μου, μία τα άφηνα , μία καρεδάκι, μία κοντό μία μακρύ, μία κόκκινο μία καστανό ή κατάξανθο, κοκ. Κατέληξα σε ένα καστανό που ήταν πολύ σκούρο και όλοι μου έλεγαν ότι δεν ήταν ωραίο, αλλά εμένα μου έβγαζε την Αθηνίλα από μέσα μου.

Κατόπιν καταθλίψεως το ξάνοιξα λιγάκι, αλλά το ξανθό της τρέλας δεν το ξαναέβαλα στο κεφάλι μου ποτέ.

Πέρασαν τα χρόνια και πάτησα τα σαράντα.
Και ενώ μέχρι τώρα αρκούσε η μηνιαία ανανέωση του χρώματος για να έχω ένα ωραίο αποτέλεσμα, σταδιακά έπρεπε ολοένα και σε μικρότερο διάστημα να περνάω τις ρίζες, μέχρι που έφτασα να τις περνάω κάθε 15 και πάλι να μην τις προλαβαίνω. Ήγγικεν η ώρα, σκέφτηκα και πήρα την απόφαση να μην τα ξαναβάψω, αλλά να τα αφήσω να πάρουν το φυσικό τους γκρίζο, που είναι και αρκετό πλέον.

Και, για κάποιο λόγο, ένιωσα απελευθερωμένη. Πολύ ωραίο συναίσθημα. Στο διάτανο τα πινελάκια και τα χημικά και οι ρίζες και όλα. Ξελευτερία!

Αυτό που δεν περίμενα, ήταν η αντίδραση μίας συναδέλφου η οποία ανησύχησε πολύ για εμένα. Νόμισε ότι με έπιασε κρίση ηλικίας. Μου είπε πράγμα όπως ότι απαρνούμαι την θηλυκή μου φύση και ότι είμαι πολύ νέα για να παρατήσω τον εαυτό μου. Παρά τις επανηλειμμένες διαβεβαιώσεις εκ μέρους μου ότι νιώθω μία χαρά, ζωντανή όσο ποτέ και ότι δεν πρόκειται για τίποτα άλλο εκτός από μία στυλιστική απόφαση, εκείνη με συμβούλεψε να πάω να κοιταχτώ. Επέμεινε τόσο που άρχισα να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Λες να είναι τα πρώτα σημάδια; Λες να αρχίσω να παρατάω τον εαυτό μου; Λες να είναι όντως κάτι το ψυχολογικό;

Είδα όμως ότι δεν άλλαξε η ζωή μου σε τίποτα άλλο. Είμαι παραγωγική όπως πάντα, είμαι σε γενικές γραμμές αισιόδοξη και (να χτυπήσω ξύλο) σε καλή φυσική κατάσταση. Ε, δεν είμαι και όπως ήμουνα στα είκοσι, αλλά χρόνος είναι και περνάει, τι να κάνουμε τώρα;

Το κυριότερο που απέρριψα μέσα μου από τους ισχυρισμούς της συναδέλφου ήταν ότι με άβαφτο μαλλί δεν νιώθω άσχημη ούτε λιγότερο γυναίκα, αλλά πολύ πιο ξεχωριστή. Νιώθω ο εαυτός μου. Και όπως πάντα τον εαυτό μου τον είχα για κελεπούρι και τον πουλούσα ακριβά έτσι και τώρα αισθάνομαι ότι έχω πολλά να δώσω, και αισθητικά.

Ευτυχώς, με τα λουσίματα, το χρώμα της βαφής ξέβαψε και κατά κάποιο μυστήριο τρόπο συνδυάστηκε με το γκρίζο από κάτω με τρόπο που δεν "χτυπάει" έντονα σα διχρωμία. Αργά η γρήγορα, φυσικά αυτό θα γίνει και θα πρέπει να περάσω αυτό το άχαρο στάδιο, αλλά από την άλλη αυτό συμπίπτει με τις καλοκαιρινές διακοπές, οπότε οι μαθητές μου δεν θα πάρουν χαμπάρι (γλιτώνω την καζούρα!) και με ένα ωραιότατο καπελάκι/μαντήλι/τσεμπέρι το κρύβω εύκολα.

Υποδεχτείτε την γκρίζομαλλούσα Αθηνά!




7 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Δεν ξερω τι λεει ο περιγυρος σου, αλλά αν χρειάζεσαι βαμμενο μαλλι για να δειξεις "την θηλυκη σου φυση", τότε την εκατσες την βαρκα.

Το οτι εισαι γυναικα το δειχνεις με το να εχεις μια καλη, συγκροτημενη και αρμονικη προσωπικοτητα. Οχι με το τι χρωμα εχουν οι τριχες σου.

Εκεινοι που (θελεις να) σε αγαπουν, σε αγαπουν σιγουρα γι' αυτο που εισαι. Οχι επειδη εχεις μια συγκεκριμενη εμφανιση.

Το να παρουσιαζεις τον εαυτο σου προς τα εξω με 40+ και μερικες γκριζες τριχες ειναι πολυ πιο φυσικο και ειλικρινες απο το να τον φτιασιδωνεις με καθε ειδους μπογιες και να παριστανεις κατι που δεν εισαι.

Ειμαι περηφανος και για τις γκριζες τριχες μου και για τις ρυτιδες μου. Δειχνουν οτι *εζησα*, δεν αναλωθηκα στην προσπαθεια να μοιασω στα (φωτοσοπιασμενα) εξωφυλα των περιοδικων.

Unknown είπε...

ρότζερ
πριν από καμμια δεκαριά χρόνια είχαν έρθει κάποιοι συνεργάτες μας στην πρέβεζα και τους τραπεζώσαμε.

Οι άνθρωποι ήταν από αυτούς που γυρνούν την υφήλιο με ένα ιστιοφόρο, πολύ απλοί και σεμνοί. Η γυναίκα, καίτοι συνομήλική μου, είχε ήδη γκριζάρει και με σόκαρε η εικόνα της, γιατί εκτός από το άβαφο μαλλί, ήταν και πολύ απλά ντυμένη.

Αρχικά, σκέφτηκα αυτά που σκέφτηκε η συνάδελφός μου για εμένα, μετά όμως την είδα να με κοιτάει με σκέψη, και αναρωτήθηκα μήπως ήμουν εγώ που της φαινόμουν ανασφαλής, με όλα αυτά τα φτιασίδια.

Μερικές φορές όμως πρέπει να είμαστε πραγματικά έτοιμοι για τέτοιες υπερβάσεις.

Γιατί, εκτός από όμορφη, μία γυναίκα που τα κάνει όλα αυτά δείχνει και πιο κόσμια. Δύσκολο να το κάνεις χωρίς να δείχνεις σαν απροσάρμοστος και αν δε βγαίνει από μέσα σου (μου) δείχνει άπρεπο και κίβδηλο.

Unknown είπε...

Πιο κίβδηλο κι από τα φτιασίδια.

Georgina είπε...

Μου αρέσουν πολύ τα γκρίζα και άσπρα μαλλιά. Από άποψη στυλ σίγουρα περισσότερο από τα άλλα χρώματα. Εγώ πάλι ανυπομονώ να γίνουν πολλά τα γκρίζα μου όσο ακόμα θεωρούμαι νέα για να κάνω κάτι από όλα αυτά: https://www.google.gr/search?q=%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9+%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1&client=firefox-a&hs=i2r&rls=org.mozilla:en-US:official&channel=sb&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=H2hdU7zmEOisyAOkq4HoCQ&ved=0CAgQ_AUoAQ&biw=1024&bih=676#channel=sb&q=grey+hair&rls=org.mozilla:en-US:official&tbm=isch
στα μαλλιά μου.

Panagiotis είπε...

Μπράβο Αθηνά! Χρόνια έκανα να πείσω τη γυναίκα μου να μην τα βάφει, κυρίως για λόγους υγείας. Μια καλή φίλη συνέχισε να τα βάφει και μετά από ένα μικροατύχημα στο κεφάλι. Αποτέλεσμα η πληγή καρκινοποιήθηκε και τώρα είναι με χημειοθεραπείες. Άλλες γνωστές, κάποιας ηλικίας, που συνέχιζαν να τα βάφουν έπαθαν εγκεφαλικό χωρίς να έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου (πίεση, ζάχαρο, κλπ.). Το βάψιμο μακροπρόθεσμα θεωρώ ότι κάνει κακό στην υγεία και ελπίζω κάποιες μελέτες από ανεξάρτητους ιατρικούς ερευνητές να το αποδείξουν ...

Unknown είπε...

Βασικά, εφόσον το απαγορεύουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν μπορεί να είναι καλό.

Το "κακό" είναι ότι επειδή ακόμα και η πιο υπέργηρη γιαγιούλα πλέον βάφεται, εγώ δεν θα δείχνω απλώς μεγαλύτερη, αλλά μεγαλύτερη και από τις γιαγιούλες. Αλλά είναι κάτι που το έχω σκεφτεί και έχω ήδη ξεπεράσει.

Μακάρι να γίνουν αυτές οι έρευνες. Αν μη τι άλλο, για να πειστεί και σύζυξ που είναι αντίθετος με την απόφασή μου.

Unknown είπε...

georgina
δεν είμαι ΤΟΣΟ γκρίζα ακόμα αλλά σε καναδυό χρονάκια σίγουρα.

Ανυπομονώ να δω το νέο μου λουκ και την αντίδραση των α) συζύγου, β)τέκνων γ)μαθητών και δ) φίλων

θα αναρτήσω σχετικά, όταν έρθει η ώρα.