Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ας παραληρήσουμε για λίγο, θεωρητικά, σουρεαλιστικά κι ευχάριστα.

Ωστόσο, μας είναι αδύνατον να χωνέψουμε αυτό το απλό γεγονός. Παρόλο που μάλλον δεν υπάρχει αλλού ζωή, εμείς ψάχνουμε λες και μας έχει πει κανείς ότι υπάρχει. Το έχουμε ως δεδομένο. Αφού δεν βρήκαμε ζωή στη σελήνη, πήγαμε λίγο παραπέρα, σαν τα μυρμήγκια για φαΐ.

Το πλησιέστερο που έχουμε βρεί είναι ο πλανήτης Άρης που, από ό,τι φαίνεται, ίσως κάποτε να έμοιαζε με τη γη. Βλέπουμε απομεινάρια λιμνών (αν και δεν ξέρουμε αν ήταν λίμνες νερού),
βλέπουμε στρώσεις γεωλογικών (ή καλύτερα, αρειολογικών, χαχχα) αποθέσεων, όπως αυτές στους πάτους των θαλασσών, κοκ, αλλά παρόλο που υπάρχουν κι εγώ δεν ξέρω πόσα μηχανήματα που σκάβουν και διενεργούν πειράματα στην επιφάνεια του πλανήτη, δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει την ύπαρξη έστω κι ενός μικροβίου.

Ωστόσο, ας κάνουμε το νοητικό πείραμα, έτσι για την πλάκα.

Ας υποθέσουμε ότι κάποτε υπήρξε ζωή στον πλανήτη και ότι πριν εκατομμύρια χρόνια για κάποιον λόγο όλα έλαβαν τέλος. Αυτό δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι θα μπορούσε να κατοικηθεί εκ νέου. Ή, για να το θέσω καλύτερα, δεν θα  μπορούσε να ξαναγίνει κατοικήσιμος. Το μόνο που θα μπορούσε να γίνει είναι να χτιστεί κάποια βάση, η οποία όμως θα χρειαζόταν υποστήριξη από τη γη για τρόφιμα, πρώτες ύλες, κοκ. Καλό, αλλά όχι αυτό που θα θέλαμε. Άλλωστε, γιατί να τα κάνεις όλα αυτά τα έξοδα; Μόνο για την πλάκα; Για διαστημικό τουρισμό; Δεν συμφέρει. Για νέα υλικά; Δεν έχει αποδειχτεί κάτι τέτοιο, δεν το αποκλείουμε όμως.

Αν, όμως υπήρξε κάποτε ζωή στον άρη, τότε αυτό εγείρει ερωτήματα. Γιατί είχε αυτό το τέλος και πότε ακριβώς ήταν αυτό; Είναι ένα φαινόμενο του θερμοκηπίου, όπως το δικό μας, και το μάθημα του άρη θα το χρησιμοποιήσουμε για να σώσουμε τον δικό μας πλανήτη; Αυτό μου αρέσει σαν υπόθεση, δε βλέπω όμως να μαθαίνει κανείς τίποτα, τουλάχιστον όχι σύντομα.

Αν υπήρξε ζωή και αν αυτή εξαφανίστηκε πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, και αν αυτό συμπίπτει με την εμφάνιση ζωής στη Γη, μαζί με την τελευταία ανακάλυψη ότι κάποιοι μετεωρίτες που έπεσαν στη γη είναι από τον άρη, τότε ίσως η γη εποικίστηκε με αυτό τον τρόπο;

Αν είναι έτσι, τότε γιατί ο Άρης είναι ξερός παρόλο που απέχει περισσότερο από τον ήλιο; Η Γη, που είναι πιο κοντά, γιατί δεν είχε την ίδια κατάληξη; Άλλωστε η Αφροδίτη, ακριβώς λόγω της κοντινής απόστασης από τον Ήλιο είναι ένα καμίνι. Γιατί ο Άρης και η Αφροδίτη, αλλά όχι η Γη; Αν ο Άρης είχε κάποτε ατμόσφαιρα, τότε που πήγε; Το νερό; Τι έγινε; Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα παγάκι υπογείως (ή υπο-αρείως, χαχαχαχ) ένας σταλακτίτης, κάτι; Ίσως κάπου να είναι και να μην το έχουμε βρεί, αλλά μέχρι να το βρούμε όλα είναι απλά υποθέσεις.

Οι πλανήτες πλησιάζουν σιγά-σιγά τον ήλιο, άρα η επόμενη αποικία θα είναι ο Άρης, ή ίσως οι πλανήτες απομακρύνονται πράγμα που σημαίνει ότι η επόμενη αποικία είναι η Αφροδίτη; Τα έχει μετρήσει κανείς αυτά; Μήπως είναι μία καλή στιγμή να ρίξουμε τον "σπόρο" μας σε κάποιον πλανήτη (όπως έκανε το Έντερπραηζ σε κάποιο από τα αρχικά επεισόδια του Σταρ Τρεκ) ώστε σε μερικές χιλιάδες χρόνια να έχουμε έτοιμο το νέο σπιτικό μας; Ή μήπως να ριξουμε δύο σπόρους, έναν στον Άρη και άλλον έναν στην Αφροδίτη, για σιγουριά;

Μήπως αυτό έγινε και απλά αυτοί που στην ιστορία αναφέρονται ως θεοί  ήταν οι εξελιγμένοι μας παππούδες που περίμεναν να μεγαλώσουμε ώσπου να γίνουμε άνθρωποι; Κοιτώντας κάτι μοντέλα στις πασαρέλες, με τεράστια μάτια, στενούς ώμους και τεράστια μέτωπα, άτριχα κορμιά και σκελετικά άκρα, λέω ίσως.

Πολύ ωραία όλα αυτά, η ουσία όμως είναι ότι αν αποδειχτούν, τότε αυτό θα σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλοι εξωγήινοι εκτός από εμάς τους ίδιους, πράγμα που εξηγεί αυτή την απίστευτη εμμονή με τα ουράνια.

Αν υπήρχαν αυτοί οι διαστημικοί πρόγονοι, τότε που είναι τώρα; Γιατί εξαφανίστηκαν; Αφού έφτιαξαν την αποικία, γιατί δεν την αποίκησαν; Αν όντως ήταν οι παλιοί θεοί, τότε εξαφανίστηκαν; Που έκαναν το λάθος και γιατί δεν αναπαράγονται;

Ας το χοντρύνουμε λίγο το παιχνίδι. Γιατί συχνά στις μυθολογίες αναφέρονται θεοί που ζευγαρώνουν με θνητούς; Μήπως οι πρόγονοι, για κάποιον λόγο είχαν καταστεί στείροι, κάτι που αναφέρεται σε αρκετές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά αποτελεί και ανησυχία των επιστημόνων, που παρατηρούν τις γεννητικότητες να πέφτουν σε όλο τον κόσμο; Το γεγονός ότι χωρίς τεχνητή γονιμοποίηση ένα μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών δεν θα υπήρχε, δεν μας ανησυχεί καθόλου;

Θα έχουμε το ίδιο τέλος;
Θα καταλήξουμε γενειοφόροι με άσπρα, να αμφισβητούν αν έχουμε υπάρξει ποτέ;;;;;

2 σχόλια:

Unknown είπε...

A) Δες γιατί είναι ξερός ενώ η γη δεν είναι.
Β) Εφόσον τα πάντα είναι πιθανότητες, όσο απειροελάχιστη και αν θεωρείς την πιθανότητα ύπαρξης παρόμοιου πλανήτη, με τα δισεκατομμύρια πλανητών που υπάρχουν η πιθανότητα ύπαρξης ζωής κάπου αλλού είναι προφανώς σημαντική.
Αν λάβεις τώρα υπ' όψη την άγνοια και τη δυσκολία κατανόησης συστημάτων διαφορετικών από το δικό μας, υπάρχει πιθανότητα να υπάρχουν ήδη ζωής ακόμα και κάτω από τη μύτη μας και να μην τα έχουμε προσέξει καν! Πόσω μάλλον αλλού...
Άσε που ακριβώς οι ίδιες υπαρξιακές αναζητήσεις σου πιθανότατα θα τους απασχολούν - απλά δεν είναι πιασάρικες τέτοιες ταινίες ή θεωρίες για να κάθεται κάποιος να ασχολείται μαζί τους!!!

Unknown είπε...

Σου απάντησα στα σχόλια του προηγούμενου ποστ.