Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Βεβιασμένη

Η βία ήταν πάντα μέρος της ζωής μας, ως αντίδραση και λύση σε ορισμένα από τα προβλήματα της ζωής, τότε περισσότερο από τώρα. Αντίδραση στην απειλή και στον κίνδυνο, πάντα αποτελεσματική και άμεση, η βία είναι δυσάρεστη τόσο όταν τη νιώθουμε όσο και όταν την υπόκειται κανείς. Όταν την ασκείς, είναι πιο πολύπλοκο το ζήτημα, αλλά όταν νιώθεις την ανάγκη της βίας, τότε η αφορμή δεν είναι ποτέ ευχάριστη, ούτε όταν νιώθεις τη βία άλλων το πετσί σου.

Η βία, ωστόσο, αποτελεί το καύσιμο των ηρώων και καταλύτη της ιστορίας. Μάταια μοχθούν οι λόγιοι να την εξευμενίσουν. Μάταια θρηνούν οι μάνες των ηττημένων, μάταια θρησκείες και μυαλά την καταριούνται εδώ και αιώνες. Μάταια προσπαθούν με επιχειρήματα να αποδείξουν οι σοφοί τα ωφέλη της νηφαλιότητας και της λογικής, της εξεύρεσης λύσεων μέσω του διαλόγου. Η βία αναβλύζει από μέσα μας όπως το αίμα από την πληγή.

Πρόκειται για μία φυσική αντίδραση, ένα ένστικτο που, όπως όλα τα άλλα, αδυνατούμε να τιθασεύσουμε πλήρως. Πολλοί υποστηρίζουν πως αν εξαλειφθούν τα αίτια που την προκαλούν, όπως  η φτώχεια, η αδικία ή η δυστυχία εν γένει, τότε θα εξαφανιστεί και η βία, αφού δεν θα υπάρχουν αφορμές, δεν θα δίνεται έναυσμα να πυροδοτήσει τις ορμόνες της οργής. Κι όμως, να που από το πουθενά, μέσα από τα μύχια βάθη του ανεξερεύνητου νου, σαν τα μυθικά τέρατα της αβύσσου, ξεβράζονται στην επιφάνεια σαπισμένα κουφάρια ξεχασμένων συναισθημάτων, μερικά σείοντας ακόμα τα τρομερά τους πλοκάμια.

Ακόμα και οι πιο πολιτισμένες κοινωνίες, ελλείψει εκτόνωσης αυτού ακριβώς του ενστίκτου, χαπακώνονται συλλογικά με διάφορες προφάσεις, υποφέρουν από σύνδρομα με βαρύγδουπα ονόματα και παθήσεις τρομερές και ψυχοσωματικές.

Και είναι ετούτο εδώ το δράμα δύσκολο να χειριστείς, να πρέπει να εξελιχθείς στο επόμενο μοντέλο, εκείνο που βία δε χρειάζεται, κι ωστόσο να πρέπει να επιβιώσεις σε ένα περιβάλλον όπου η βία ακόμα κυριαρχεί. Μόλις μία εκατονταετία ήταν πριν, που η βία περνιόταν για αρετή, μέσα στα βάθη των αιώνων.

Φαντάσου, φίλε, φερ'ειπείν, μία ιλιάδα όπου ο αχιλλέας να έλυνε το ζήτημα με διαβουλεύσεις ή διπλωματία, παραχωρήσεις και ανταλλάγματα. Πολιτισμένα. Έπος θα ήταν ή αδιάφορη ανία;

Κι όπως λένε μερικές φορές πως ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να εκφραστεί αν δεν πονά, όπως ο έρωτας που αν δεν ματώσει δεν ανθίζει,  έτσι κι ο άνθρωπος μαραίνεται
αν το ένστικτο αυτό δεν βγάλει βόλτα στον κόσμο, μία γύρα να χαρεί.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γελάω κάθε φορά που ακούω τη φράση "καταδικάζετε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται";

Η πρώτη βία που υφίσταται ο άνθρωπος είναι η γέννα, να δω πώς θα την καταδικάσουν!!!

Υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στη βία ως αλληλένδετο συστατικό της ίδια της φύσης, και στη βία εντός του ελεγχόμενου περιβάλλοντος του πολιτισμού.
Όσο περισσότερος πολιτισμός, τόσο λιγότερη βία (το χαπάκωμα προέρχεται από εκφυλισμό και όχι πολιτισμό), όσο λιγότερος πολιτισμός, τόσο περισσότερη βία.

Όπου απαιτείται φραστική καταδίκη βίας, προφανώς και λείπει ο πολιτισμός και η παιδεία. Και όσοι την απαιτούν είναι συνήθως αυτοί που φροντίζουν να υπάρχουν αυτές οι ελλείψεις!!

Unknown είπε...

Καταλαβαινόμαστε, άμπαν.