Γιατί κανείς δεν πρέπει να δουλεύει περισσότερο από 4 ώρες την ημέρα χωρίς, όμως να μειωθούν οι μισθοί

Για πολλούς λόγους.
Πρώτον και κύριον, γιατί έχει αλλάξει η έννοια του όρου "δουλειά". Όχι μόνο είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες οι απαιτήσεις σε παραγωγικότητα και δημιουργικότητα, αλλά και γιατί οι άνθρωποι εργάζονται πλέον σε κλειστούς χώρους (με ότι αυτό σημαίνει: καθιστική ζωή, υπερκατανάλωση καφέ, ζαχαρωδών, κάπνισμα, κοκ) ενώ στο παρελθόν υπήρχαν περισσότερες εργασίες που διεξάγονταν σε ανοιχτούς χώρους, ή ακόμα και στην ύπαιθρο. Αποτέλεσμα; Ψυχοσωματικά σύνδρομα και πρωτόγνωρες παθήσεις που κοστίζουν δισεκατομμύρια σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένα βάρος στους προϋπολογισμούς, αβάσταχτο.
Δεύτερον, οι απαιτήσεις σε δημιουργικότητα και παραγωγικότητα βρίσκονται πλέον σε επίπεδα που

ξεπερνούν την φυσιολογική ανθρώπινη ικανότητα, πράγμα που σημαίνει δύο πράγματα: είτε που σπαταλάται ο εργασιακός χρόνος σε μη-παραγωγικές δραστηριότητες (γιατί πόσο δημιουργικός μπορεί να είναι κάποιος κάθε δευτερόλεπτο του οκταώρου!) είτε που καταφεύγει σε υπερβολές καθιστώντας το παραγόμενο έργο ασύμφορο: αν ,για να είσαι παραγωγικός και δημιουργικός, χρειάζεσαι οκτώ κιλά καφέ, τρία κιλά αλκοόλ και ένα τσουβάλι φάρμακα απλά και μόνο για να βγάλεις τη μέρα στο γραφείο, τότε, φίλος, είσαι ασύμφορος. Καλύτερα να φέρουμε έναν φρεσκότερο, που κάνει τα ίδια χωρίς χημική υποστήριξη. Ή, ακόμα καλύτερα, να φέρουμε την εργασία σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς, ώστε να μη χρειάζεται ο άνθρωπος αυτή τη λαίλαπα χημικών ουσιών και μετά να τρέχει στα νοσοκομεία με ρημαγμένα συκώτια, στομάχια, καρδιές και εγκέφαλους, με τις προαναφερθείσες στην πρώτη παράγραφο οικονομικές συνέπειες.
Τρίτον: η τεχνολογία έχει καταστήσει το οκτάωρο περιττό. Για παράδειγμα, ενώ στο παρελθόν για να μαζέψεις τα σκουπίδια μίας πόλης ήθελες μία ημέρα, τώρα χρειάζεσαι μερικές ωρίτσες. Αποτέλεσμα; Ο υπόλοιπος χρόνος απλά δεν χρειάζεται!
Τέταρτον και, κατά τη γνώμη μου, πολύ σημαντικότερο, είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος για να τα καταφέρει σε αυτό το νέο υπερ-απαιτητικό περιβάλλον, χρειάζεται και περισσότερο χρόνο για "έργα προσωπικής υποδομής" (όπως τέχνες, πνευματικές δραστηριότητες, ενημέρωση, καλλιέργεια, κοκ) και κοινωνική δικτύωση, που όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιούνται εν ώρα εργασίας. Δεν είναι δυνατόν, ας πούμε, να χειρίζεσαι πελάτες/ασθενείς/μαθητές όλη την ημέρα και να σου μένει και χρόνος για να διαβάσεις εφημερίδα ή να ασχοληθείς με τα κοινά. Αυτό είναι δυνατόν από κάποιο εισόδημα και πάνω, όπου οι άνθρωποι αυτοί αναθέτουν μέρος των καθηκόντων τους σε άλλους, δηλαδή κάνουν ακριβώς αυτό: με το εισόδημα αυτό αγοράζουν ελεύθερο χρόνο.
        Το γιατί είναι σημαντικό η εργατική τάξη να έχει καλλιέργεια και μόρφωση είναι θαρρώ αυτονόητο, αλλά θα αναφέρω ενδεικτικά τα βασικά σημεία της σκέψης μου: ένας μορφωμένος εργάτης θα είναι αποδοτικότερος, κοινωνικά πιο συνεργάσιμος και θα προξενεί λιγότερα δυστυχήματα: θα κοστίζει λιγότερο στο σύστημα, συνολικά.

Πέμπτον, είναι τέτοιοι οι πληθυσμοί που για να δουλέψουν όλοι, πρέπει να μοιραστούν τις δουλειές. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι η τεχνολογία έχει περιορίσει σημαντικά την απαιτούμενη εργασία για κάθε κομμάτι της παραγωγής, γίνεται ολοφάνερη η ανάγκη αναδιανομής εργατοωρών. Όπως είναι τώρα τα πράγματα, ο κάθε εργαζόμενος πρέπει όχι μόνο να δουλεύει πολλές ώρες, αλλά συχνά και να κάνει δύο δουλειές και αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι μένουν χωρίς εργασία, κάτι που όπως όλοι γνωρίζουμε οδηγεί στην παραβατικότητα ή ακόμα και στην εγκληματικότητα ή, αν όχι αυτό, τότε σίγουρα σημαίνει ότι οι άνεργοι άνθρωποι θα πρέπει να υποστηρίζονται με επιδόματα από το κράτος, άλλη μία δαπάνη που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.

Έκτον: το γεγονός ότι οι γυναίκες μπήκαν και επίσημα στις εργασιακές αρένες έχει μία πολύ σημαντική επίπτωση: τόσο οι ίδιες οι γυναίκες, όσο και οι άντρες έχουν πλέον λιγότερο χρόνο για τις προσωπικές τους ανάγκες: ενώ μέχρι πρότινος μπορούσε ο ανήρ και τα παιδιά να είναι υγιείς και καθαροί γιατί είχαν μία γυναίκα να μαγειρεύει και να καθαρίζει στο σπίτι, τώρα στο σπίτι δεν υπάρχει κανείς. Οι συνέπειες, αν και το διάστημα από αυτή την απελευθέρωση είναι σχετικά μικρό, είναι ήδη καταστροφικές: τα έτοιμα φαγητά και το άγχος έχουν προξενήσει παχυσαρκίες, καρκίνους, οικογενειακά δράματα που με τη σειρά τους οδηγούν σε κοινωνικά δράματα και ένα σωρό στρεβλώσεις στις ζωές των ατόμων και των κοινωνιών. Είμαστε όλοι καταθλιπτικοί! Οι δημόσιοι πυροβολισμοί γίνονται ολοένα και συχνότεροι στον δυτικό κόσμο, χωρίς να υπάρχει πόλεμος. Τα ψυχοφάρμακα έχουν γίνει η μηχανή των σχολείων και των γραφείων μας.
               Φυσικά και δεν είναι αρνητική η απελευθέρωση των γυναικών. Αρνητική είναι η παραβίαση της ανθρώπινης φύσης. Από τη μία όλη αυτή η κτηνώδης υπερεργασία έδωσε τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να μεγαλουργήσει, αλλά από την άλλη έφερε την προσωπική δυστυχία, την αρρώστια και τις παθογένειες, τερατογενέσεις από τα χημικά και αυτοκτονίες από φανταστικά αδιέξοδα ανάμεσα στους τοίχους . Η τεχνολογία μπορεί πλέον να άρει αυτή την κατάρα, μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο, άρα να είμαστε ευτυχέστεροι και υγιέστεροι, αλλά εξίσου παραγωγικοί.

Έβδομον και τελευταίο, γιατί να μην μειωθούν οι μισθοί.
Είναι προφανές: για να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι. Και όταν λέμε "να επιβιώσουν" δεν εννοούμε όπως στις τριτοκοσμικές χώρες που ζούν σε αχυροκαλύβες και τρώνε ρίζες και πίνουν λασπόνερο. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν. Καταρχάς, το λασπόνερο είναι δωρεάν, και αυτό δεν προσφέρει καθόλου ευκαιρίες κερδοφορίας. Οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνουν την ευδάπ ή να αγοράζουν καθαρό νεράκι σε μπουκαλάκι ή από τα βυτιοφόρα ώστε να κερδίζουν αντίστοιχες οι εταιρείες. Ούτε και ρίζες πρέπει να τρώνε, γιατί και αυτές δεν αποφέρουν κέρδος σε κανέναν. Πρέπει οι άνθρωποι να πηγαίνουν στο σουπερμάρκετ, να αφήνουν τα ωραία τους λεφτάκια (που θα τα έχουν κερδίσει με την τετράωρη εργασία τους) ώστε να γίνεται τζίρος και γεμίζουν τα ταμεία, πριν αδειάσουν πάλι, εννοείται... Πρέπει να είναι καθαροί και υγιείς, χρησιμοποιώντας τα προϊόντα της πρόκτερ και γκαμπλ, κάτι που είναι ανέφικτο χωρίς κάποιο υπολογίσιμο εισόδημα.
Επιπλέον, ο άνθρωπος με τον ελεύθερο χρόνο και τα λεφτά στην τσέπη, θα δώσει φαΐ σε όλες αυτές τις στρατιές καλλιτεχνών, φιλόσοφων, διασκεδαστών, μουσικών κοκ που ξεχύθηκαν από τον κώλο του καπιταλιστικού μορφώματος: τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες; Στον Καιάδα να τους ρίξουμε; Όχι. Να η λύση. Θα παρέχουν καλλιέργεια, επί πληρωμή φυσικά, στους αναβαθμισμένους εργάτες.

Όλοι ικανοποιημένοι!