Είμαι από αυτούς που πίστεψαν στον γαπ και τον εψήφισα το 2009.
Όταν λέω "πίστεψα" δεν εννοώ ότι πίστεψα πως "λεφτά υπάρχουν" ούτε πως είναι καλός άνθρωπος. Κατ'αρχάς λεφτά υπήρχαν και τα έβλεπα τριγύρω μου να κυκλοφορούν αδέσποτα, με τα ίδια μου τα μάτια. Έβλεπα, ας πούμε, κάποιον του οποίου ο επίσημος μισθός είναι α και η ζωή που έκανε ήταν 1.000 επί α. Έβλεπα κάποιον που όλο το πρωί καθόταν στην καφετέρια αντί για το γραφείο του και ως δια μαγείας αγόραζε φίνο αυτοκίνητο, γυαλιστερό και σούπερ. Και έβλεπα την κατανάλωση να είναι δυσανάλογη της παραγωγής. Έβλεπα τους φίλους ορισμένων ανθρώπων να ευημερούν και έβλεπα ανθρώπους με αξιώματα να περηφανεύονται για το πως ξεγέλασαν το σύστημα, χωρίς αισχύνη ούτε πρόσχημα κανένα.
Τα λεφτά υπήρχαν και τα είδα με τα μάτια μου.
Όταν είπε "λεφτά υπάρχουν" και αμέσως μετά "θα ρίξουμε το έλλειμμα από το 12 στο 3 τοις εκατό σε τρία χρόνια" άκουσα κάτι που κανείς δεν είχε ξαναπεί ποτέ στην πολιτική της Ελλάδας, γιατί αν συνδυάσεις αυτά τα δύο, τότε το συμπέρασμα είναι τρομακτικό.Κανένας πολιτικός δεν είπε κάτι τέτοιο προεκλογικά. Όταν μάλιστα έχεις τον άχρηστο τον καραμανλή επί πέντε χρόνια να δηλώνει μονίμως αποφασισμένος αλλά μετά να τρώει σουβλάκια παίζοντας πλέηστέησον, ενώ παράλληλα η παπαρήγα της αβύσσου από τη μία ωρύεται αλλά από την άλλη αρνείται να κυβερνήσει, τότε σκέφτεσαι ο ψηφοφόρος "όλοι γαπ θα ψηφίσουν, ας τον ψηφίσω κι εγώ" το οποίο και έγινε.
Είπε πολλά γλυκόλογα ο γαπ.
Είπε "θα συγκρουστούμε με τα σπλάχνα μας" και το έκανε, αν κρίνει κανείς από τη σημερινή κατάσταση του πασόκ. Είχα παρακολουθήσει εκείνη την ψηφοφορία και όταν το άκουσα, δεν περίμενα να χειροκροτήσουν τόσο δυνατά οι βουλευτές, γιατί οι ίδιοι ήταν τα σπλάχνα και από εκείνη την βουλευτική ομάδα οι περισσότεροι την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια έκτοτε.
Εϊπε "μαζί τα φάγαμε" και ούλοι οι κλέφτες βγήκαν στις επάλξεις.
Θυμάμαι του αγανακτισμένους που δεν ήθελαν απολύσεις και αξιολόγηση και μα την αλήθεια γελάω από μέσα μου.
Πολύ εύκολα ξε-αγανακτήσανε...
Τέλος πάντων, πέρασε ο καιρός και ήρθαν τα Ζάππεια, ήρθε η ανάπτυξη, ήρθε και το πλεόνασμα, ήρθαν και οι δημοτικές εκλογές που έριξαν στα τάρταρα την ήδη ισχνή νδ που "κυβερνά" με λιγότερο από το 1/3 των ψήφων και δήθεν θα εκλέξει ΠτΔ με αέρα.
Ήρθε το υπουργείο παιδείας της ΝΔ που επί τρία χρόνια δεν έκανε τίποτα και πέταξαν το "μπαλάκι" της μηχανοργάνωσης των σχολείων στον Λοβέρδο, τρείς εβδομάδες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς γιατί ο προηγούμενος επί ένα εξάμηνο δεν έκανε τίποτα.
Και ενώ οι επιχειρήσεις παραμένουν είτε κλειστές είτε ημιθανείς, οι κορώνες περί αύξησης του τουρισμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν βλέπουμε αυτά που είναι μπροστά στα μάτια μας: όλα άδεια και ο χειμώνας κοντά.
Το καλύτερο από όλα είναι η προεκλογική προσληψολογία. Της πρόσληψης το κάγκελο, λέμε.
Προσλήψεις όπου ποθεί η ψυχή του ανθρώπου.
Πλεόνασμα και προσλήψεις.
Μεταρρυθμίσεις, γιοκ.
Είμαστε αλλεργικοί στις μεταρρυθμίσεις.
Είσαι καλά; Θέλουν οι ταξιτζήδες μεταρρυθμίσεις;
Έλα στα σύγκαλά σου άνθρωπε
Έχουμε εκλογές οσονούπω!
Άσ' τους αμεταρρύθμιστους ώσπου να ψοφήσουν και μετά βλέπουμε.
Στη ΔΕΘ, λέει, θα ανακοινώσει μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Το πάσχα είχαμε το 500ευρω στους ένστολους, και στις εκλογές πήρε τα φρύδια μου , άρα ούτε τώρα βλέπω να πιάνει το κόλπο.
Το χειρότερο από όλα είναι που χωρίς να αλλάξει τίποτα από αυτά που έπρεπε να αλλάξουν, καθυστέρησε, ακριβώς όπως ο καραμανλής, και η περίφημη πολιτική του λύση ,ούτε λίγο ούτε πολύ , συνοψίζεται στο εξής: παριστάνω ότι κάνω κάτι, για να πάρουμε λεφτά χωρίς να εκθέσουμε τα τσιράκια μας.
Όπως οι αδιάβαστοι μαθητές που ζωγραφίσουν ή γράφουν ό,τι τους κατέβει για να μην παραδώσουν λευκή κόλλα .
Μετά από δυό χρόνια αναβολών, πισωγυρισμάτων και απραξίας, ξαφνικά τους έπιασε η προκοπή.
Ναι.
Που πήγε η "εθνική ομοψυχία" άραγε;
Η "συστράτευση";
Η περίφημη πολιτική λύση του "άστα όπως είναι" και "όσα βλέπει η πεθερά" μάλλον δεν έπιασε τελικά.
Θεωρώ ότι ο γαπ επιβεβαιώθηκε, σε όλα.
Και επίσης θεωρώ ότι αν ο Σαμαράς ήθελε θα μπορούσε να είχε κάνει πολλά.
Δεν τα έκανε.
Τα είπε, αλλά δεν τα έκανε.
Είχε την ευκαιρία του και να το αποτέλεσμα, τίποτα για δύο χρόνια.
Όταν λέω "πίστεψα" δεν εννοώ ότι πίστεψα πως "λεφτά υπάρχουν" ούτε πως είναι καλός άνθρωπος. Κατ'αρχάς λεφτά υπήρχαν και τα έβλεπα τριγύρω μου να κυκλοφορούν αδέσποτα, με τα ίδια μου τα μάτια. Έβλεπα, ας πούμε, κάποιον του οποίου ο επίσημος μισθός είναι α και η ζωή που έκανε ήταν 1.000 επί α. Έβλεπα κάποιον που όλο το πρωί καθόταν στην καφετέρια αντί για το γραφείο του και ως δια μαγείας αγόραζε φίνο αυτοκίνητο, γυαλιστερό και σούπερ. Και έβλεπα την κατανάλωση να είναι δυσανάλογη της παραγωγής. Έβλεπα τους φίλους ορισμένων ανθρώπων να ευημερούν και έβλεπα ανθρώπους με αξιώματα να περηφανεύονται για το πως ξεγέλασαν το σύστημα, χωρίς αισχύνη ούτε πρόσχημα κανένα.
Τα λεφτά υπήρχαν και τα είδα με τα μάτια μου.
Όταν είπε "λεφτά υπάρχουν" και αμέσως μετά "θα ρίξουμε το έλλειμμα από το 12 στο 3 τοις εκατό σε τρία χρόνια" άκουσα κάτι που κανείς δεν είχε ξαναπεί ποτέ στην πολιτική της Ελλάδας, γιατί αν συνδυάσεις αυτά τα δύο, τότε το συμπέρασμα είναι τρομακτικό.Κανένας πολιτικός δεν είπε κάτι τέτοιο προεκλογικά. Όταν μάλιστα έχεις τον άχρηστο τον καραμανλή επί πέντε χρόνια να δηλώνει μονίμως αποφασισμένος αλλά μετά να τρώει σουβλάκια παίζοντας πλέηστέησον, ενώ παράλληλα η παπαρήγα της αβύσσου από τη μία ωρύεται αλλά από την άλλη αρνείται να κυβερνήσει, τότε σκέφτεσαι ο ψηφοφόρος "όλοι γαπ θα ψηφίσουν, ας τον ψηφίσω κι εγώ" το οποίο και έγινε.
Είπε πολλά γλυκόλογα ο γαπ.
Είπε "θα συγκρουστούμε με τα σπλάχνα μας" και το έκανε, αν κρίνει κανείς από τη σημερινή κατάσταση του πασόκ. Είχα παρακολουθήσει εκείνη την ψηφοφορία και όταν το άκουσα, δεν περίμενα να χειροκροτήσουν τόσο δυνατά οι βουλευτές, γιατί οι ίδιοι ήταν τα σπλάχνα και από εκείνη την βουλευτική ομάδα οι περισσότεροι την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια έκτοτε.
Εϊπε "μαζί τα φάγαμε" και ούλοι οι κλέφτες βγήκαν στις επάλξεις.
Θυμάμαι του αγανακτισμένους που δεν ήθελαν απολύσεις και αξιολόγηση και μα την αλήθεια γελάω από μέσα μου.
Πολύ εύκολα ξε-αγανακτήσανε...
Τέλος πάντων, πέρασε ο καιρός και ήρθαν τα Ζάππεια, ήρθε η ανάπτυξη, ήρθε και το πλεόνασμα, ήρθαν και οι δημοτικές εκλογές που έριξαν στα τάρταρα την ήδη ισχνή νδ που "κυβερνά" με λιγότερο από το 1/3 των ψήφων και δήθεν θα εκλέξει ΠτΔ με αέρα.
Ήρθε το υπουργείο παιδείας της ΝΔ που επί τρία χρόνια δεν έκανε τίποτα και πέταξαν το "μπαλάκι" της μηχανοργάνωσης των σχολείων στον Λοβέρδο, τρείς εβδομάδες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς γιατί ο προηγούμενος επί ένα εξάμηνο δεν έκανε τίποτα.
Και ενώ οι επιχειρήσεις παραμένουν είτε κλειστές είτε ημιθανείς, οι κορώνες περί αύξησης του τουρισμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν βλέπουμε αυτά που είναι μπροστά στα μάτια μας: όλα άδεια και ο χειμώνας κοντά.
Το καλύτερο από όλα είναι η προεκλογική προσληψολογία. Της πρόσληψης το κάγκελο, λέμε.
Προσλήψεις όπου ποθεί η ψυχή του ανθρώπου.
Πλεόνασμα και προσλήψεις.
Μεταρρυθμίσεις, γιοκ.
Είμαστε αλλεργικοί στις μεταρρυθμίσεις.
Είσαι καλά; Θέλουν οι ταξιτζήδες μεταρρυθμίσεις;
Έλα στα σύγκαλά σου άνθρωπε
Έχουμε εκλογές οσονούπω!
Άσ' τους αμεταρρύθμιστους ώσπου να ψοφήσουν και μετά βλέπουμε.
Στη ΔΕΘ, λέει, θα ανακοινώσει μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Το πάσχα είχαμε το 500ευρω στους ένστολους, και στις εκλογές πήρε τα φρύδια μου , άρα ούτε τώρα βλέπω να πιάνει το κόλπο.
Το χειρότερο από όλα είναι που χωρίς να αλλάξει τίποτα από αυτά που έπρεπε να αλλάξουν, καθυστέρησε, ακριβώς όπως ο καραμανλής, και η περίφημη πολιτική του λύση ,ούτε λίγο ούτε πολύ , συνοψίζεται στο εξής: παριστάνω ότι κάνω κάτι, για να πάρουμε λεφτά χωρίς να εκθέσουμε τα τσιράκια μας.
Όπως οι αδιάβαστοι μαθητές που ζωγραφίσουν ή γράφουν ό,τι τους κατέβει για να μην παραδώσουν λευκή κόλλα .
Μετά από δυό χρόνια αναβολών, πισωγυρισμάτων και απραξίας, ξαφνικά τους έπιασε η προκοπή.
Ναι.
Που πήγε η "εθνική ομοψυχία" άραγε;
Η "συστράτευση";
Η περίφημη πολιτική λύση του "άστα όπως είναι" και "όσα βλέπει η πεθερά" μάλλον δεν έπιασε τελικά.
Θεωρώ ότι ο γαπ επιβεβαιώθηκε, σε όλα.
Και επίσης θεωρώ ότι αν ο Σαμαράς ήθελε θα μπορούσε να είχε κάνει πολλά.
Δεν τα έκανε.
Τα είπε, αλλά δεν τα έκανε.
Είχε την ευκαιρία του και να το αποτέλεσμα, τίποτα για δύο χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου