Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Το μανταλάκι

Περπατώντας είδα στο πεζοδρόμιο πεσμένο ένα μανταλάκι. Το άφησα και συνέχισα τον δρόμο μου, αλλά σκέφτηκα μετά ότι κακώς το έκανα. Αναρωτήθηκα το εξής απλό πράγμα: μπορώ εγώ να το φτιάξω; Η απάντηση είναι όχι, γιατί ούτε πλαστικό είμαι σε θέση να παράγω, ούτε έχω την τεχνογνωσία να το φτιάξω από ξύλο, ούτε μπορώ να κατασκευάσω το μεταλλικό ελατηριάκι που κάνει όλη τη δουλειά. Αφήνοντάς το στο πεζοδρόμιο, θα πατηθεί, θα σπάσει και θα καταλήξει ως σκουπίδι, οπουδήποτε. Αν το είχα μαζέψει, θα με βοηθούσε στο άπλωμα της μπουγάδας. Παρατηρώντας τη συχνότητα εύρεσης μανταλακίων στο δρόμο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν θα ξαναχρειαστεί να ξανα-αγοράσω μανταλάκια, οπότε έκτοτε δεν τα αφήνω, αλλά τα μαζεύω και τα πλένω καλά-καλά. Πάνε δυο χρόνια τώρα.
Και θα μου πείς, πόσο τσίπης μπορεί να είναι κανείς, ώστε να υπολογίσει τα λίγα ευρώ που θα χρειαστεί για μία τόσο ασήμαντη αγορά;

Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι η ευκολία με την οποία έχουμε ως δεδομένα πράγματα για τα οποία άλλοι πεθαίνουν. Με τον ίδιο τρόπο, σκουπίδια είναι οι συσκευασίες ντισπένσερ για τα κρεμοσάπουνα, που ελάχιστα ξαναχρησιμοποιούνται, τα πλαστικά παιχνίδια που σπάνε τα παιδιά μας, τα ρούχα που δε μας χωράνε γιατί παχύναμε. Τα μπουκαλάκι του νερού στις παραλίες μας. Η ευκολία με την οποία πετάμε στα σκουπίδια κάτι που κατασκευάστηκε με απίστευτα ποσά ενέργειας, είναι απίστευτη.

Με ανησυχεί το γεγονός ότι ολοένα και πιο συχνά βλέπω να προωθείται η μεταποίηση σκουπιδιών, όπως η κατασκευή επίπλων από παλέτες, το DIY και oi χειροτεχνίες από σκουπίδια. Για να το προωθούν, θα πρέπει να είναι πολύ άσχημα τα πράγματα.

Αναλόγως, οι εκστρατείες υπέρ της χορτοφαγίας, για την εξοικονόμηση ενέργειας και όλα τα σχετικά παραπέμπουν σε περιορισμό κατανάλωσης των πάντων, ίσως με σκοπό την μικρότερη εξάρτηση από λαούς που περιφρονούμε ή ίσως γιατί απλά δεν βγαίνουν τα μαθηματικά: τόσο πολλά τόσοι πολλοί, δεν γίνεται.

Δεν ξέρω κατά πόσο αντέχει η πεπερασμένη Γη μας τέτοια ευημερία για όλους. Κατά τον πειρατή, όχι. Και δεν είναι ο μόνος. 

Την αρχική ανησυχία διαδέχθηκε η γνώση της ιστορίας: πολύ συχνά έχει συμβεί αυτό που φοβούνται οι ηγέτες να το κάνουν οι λαοί. Ένας ηγέτης δεν μπορεί, ας πούμε να πεί "πρέπει να περιορίσουμε τους πληθυσμούς" γιατί θα πέσουν όλοι να τον φάνε. Οι λαοί όμως, είναι βεβαιωμένο ότι μόλις φτάσουν σε ένα επίπεδο ευημερίας παύουν την παραγωγή αλλά και την αναπαραγωγή. Έχουν πλέον τα μέσα να ασχοληθούν με το πήδημα και την αοριστία της τέχνης δίχως τέλος. Από εργάτες οικογενειάρχες γίνονται μπαησέξουαλ μοναχικοί τραγουδιστές ή τεχνίτες υπολογιστών. Μόλις και μετά βίας κάνουν ένα ή δύο παιδιά ανά ζεύγος, κι αυτό μόνο μετά από πολυδάπανες εξωσωματικές, μιας και οι περισσότεροι πρώτα κάνουν την άχρηστη ζωούλα τους στα κλαμπάκια και μετά θένε να κάνουν οικογένεια στα 40. 

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν χρειάζεται  να γίνει πόλεμος για να μειωθούν οι πληθυσμοί, ούτε να μας ψεκάσει κανείς. Μπορεί να αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο του ασιάτη ή του αφρικανού χωρίς να μειωθεί του δυτικού: απλά περιμένουμε να φτάσει η καλοζωία το κατώφλι της μείωσης γεννητικότητας και τσούπ! Ευημερία για όλους! 

Τόσο απλά.


5 σχόλια:

VAD είπε...

Εκεί κάτω δεν πετουσαν το παραμικρό,γύρισα πισω και λόγω κρίσης πια κάνω το ίδιο...

Unknown είπε...

Στα λόγια μου (μας) έρχεσαι...

Jolly Roger είπε...

Για επισκευες μανταλακιων και άλλων μικροπραγματων της καθημερινης ζωης, θα προτεινα το 3D printing. Ειναι λιγο ζορικο μεχρι να το μαθεις, αλλά σου προσφερει παμπολλες δυνατοτητες.

Για την μειωση του πληθυσμου, μην ξεχναμε τους δυο βασικοτερους παραγοντες: μεταναστευση και πολεμο. Καθε φορα που σε μια περιοχη πληθαινουν οι ανθρωποι και λιγοστευουν οι πόροι, ειτε ενα κομματι του πληθυσμου εγκαταλειπει την χωρα, ειτε κανουν εναν επεκτατικο πόλεμο (και οποιον παρει ο χαρος - κυριολεκτικα).

Για παρα πολλα πραγματα υπάρχουν απλουστατες λυσεις - αλλα ειμαστε πολυ βολεμενοι για να τις σκεφτουμε.
Π.χ. θα μπορουσαμε να εξαφανισουμε τα πλαστικα μπουκαλια απο τους δρομους και τις παραλιες μας μεσα σε μια νυχτα, αν τους βαζαμε εναν επιστρεφομενο φόρο.
Αγορασες μπουκαλι με νερο; Ωραια, θα κοστισει 0.5 ευρω το περιεχομενο και άλλα 0.5 ευρω το μπουκαλι. Μόλις φερεις πισω το μπουκαλι, σου επιστρεφονται τα 0.5 ευρω.

Unknown είπε...

Ο πόλεμος και μετανάστευση, από ότι έχω καταλάβει, είναι ανεπιθύμητες λύσεις διότι συνεπάγονται αστάθεια και όχι λόγω ανθρωπισμού, φυσικά.

Άσε που είναι επικοινωνιακώς δύσκολες στο χειρισμό αυτές οι καταστάσεις.

Στο θέμα : απλές λύσεις σκέφτομαι κι εγώ οτι υπάρχουν πολλές αν η καλοζωισμένη μας "ελίτ" κοιτάξει λίγο παραπέρα από το προγούλι της.

Unknown είπε...

Τσκ τσκ τσκ, μα καλά, εκεί τα ρούχα τα κρεμάτε έξω από τα παράθυρα και πάνω από το δρόμο;
Ούτε στην Κέρκυρα ένα πράμα!!!!
Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχει το πεπερασμένο σύστημα την σπατάλη – για την ακρίβεια κάθε πεπερασμένο σύστημα είναι μη βιώσιμο όταν ο οποιοσδήποτε ρυθμός συσσώρευσης ή απομάκρυνσης είναι διάφορος του μηδενός!!!
Αλλά έλα που τις πρώτες ύλες και την ενέργεια τα κοστολογούμε πάμφθηνα γιατί μπορούμε να τα πάρουμε «εύκολα»! Βλέπεις όποτε κλέβεις κάτι δεν λογαριάζεις την αξία του, και εμείς ως είδος φροντίζουμε να κλέβουμε τα πάντα από το σύστημα!
Αλλά όταν το οικονομικό σου μοντέλο στηρίζεται στην «υπόθεση επαρκών πόρων» καταλαβαίνεις…