Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, ήταν ο πατέρας μου, και πέθανε.
Έσπασε το ανεύρυσμα.
Έφυγε γρήγορα.
Ήμουν δίπλα και δε μπορούσα να κάνω τίποτα.
Ήταν ένας ζεστός και καλός άνθρωπος.
Και τώρα λείπει.
Δεν ξέρω, δεν ξέρω.
Τόση αγάπη.

1 σχόλιο:

emfortos είπε...

Να ζείτε να τον θυμόσαστε.
Σκληρός ο θάνατος του γονιού & μάλιστα αγαπημένου.
Ανυπόφορο να μην είσαι πια 'παιδί' να μην έχεις σημείο αναφοράς, να διαλέγεσαι να αφουγκράζεσαι το χθές, τη ρίζα σου.
Αδειάζεις, φέρνεις όλο το παρελθόν, όλη σου τη ζωή, τη ρίζα σου στο νού σου, μπροστά σου.
Να λυτρώνεσαι με τις θύμησες, με το κλάμα, κρυφό και φανερό, με τη χαρμολύπη και το πάλεμα ζωής και θανάτου.
Υγεία και ζωή με νόημα με ελπίδα για ότι καλύτερο στους επόμενους
με παρακαταθήκη ότι μπολιάστηκε από εκείνον.