Μετα-φυσικά (έτσι και το διαβάσει αυτό ο διαγόρας έχω να φάω πολύ βρίσιμο)

Ένα από τα μεγαλύτερα σοκ της ζωής μου ήταν όταν διάβασα την Βίβλο. Ήταν αφού ήδη είχα μπεί σε ένα δρόμο στη ζωή μου, ήδη είχα κάμποσα χρόνια που δούλευα και ήδη είχα παντρευτεί. Οι πεποιθήσεις μου ήταν μέσες-άκρες παγιωμένες. Οι συμβολισμοί εκείνου του κειμένου ήταν συγκλονιστικοί, σε κάθε επίπεδο, γιατί έχοντας ήδη κάποια εμπειρία από τη ζωή, μπόρεσα να τους διακρίνω.

Κάποιοι από αυτούς τους συμβολισμούς είναι προφανείς, όπως το χάος που υπήρχε πριν την

ανθρωπότητα, που περιγράφει μέσες άκρες τα πρώτα στάδια της ζωής στον πλανήτη, αν και με έμμεσο, ελαφρώς παραπλανητικό τρόπο. Κάποιος που ξέρει αυτά τα δεδομένα όμως, διακρίνει αμέσως τις αντιστοιχίες αυτές.

Άλλος συμβολισμός είναι περίφημο, κατ' εμέ, "Εν αρχή ην ο λόγος", στην αρχή υπήρξε ο λόγος. Όχι ο Θεός. αλλά ο λόγος (εκπληκτικό για ένα θρησκευτικό κείμενο!) και, αν το εξετάσουμε, ο λόγος είναι όχι μόνο η ομιλία, που οδήγησε στο πρώτο πληθυσμιακό ξέσπασμα της ανθρωπότητας, αλλά και η αιτία, δηλαδή το γιατί κάνουμε κάτι, καθώς και ο λόγος ως υπόσχεση. 'Όταν δίνουμε το λόγο μας, τότε βεβαιωνόμαστε ότι θα υπάρχει αύριο, μέσες άκρες. Μία συνθήκη με το μέλλον. Το να πιστεύεις ότι θα υπάρξει αύριο, είναι η βαθύτερη θρησκευτική εμπειρία, τελικά.

Εκεί όμως που κόλλησα για πολύ καιρό, ήταν το ζήτημα της αθανασίας. Δεν μπορεί παρά να είναι συμβολικό, ειδικά σε μία κοινωνία πρωτόγονη, όπου ο μέσος όρος ηλικίας είναι όχι περισσότερο από 30 με 40 χρόνια, όπως μάλλον θα ήταν όταν πρωτο-συστάθηκαν εκείνες οι κοινές δοξασίες.

Αθανασία θα μπορούσε να είναι η διαιώνιση του είδους, της ανθρωπότητας. Κοιτώντας λίγο προσεκτικότερα, είδα ότι ο αδαμ και η εύα δεν ήταν οι πρώτοι άνθρωποι, διότι κάπου νωρίς στη γέννεση αναφέρεται πως τα παιδιά τους παντρεύτηκαν τα παιδιά άλλων ανθρώπων, πράγμα που σημαίνει πως δεν ήταν οι πρώτοι άνθρωποι αλλά οι πρώτοι από μία ορισμένη ξεχωριστή κοινότητα,  ομάδα, ότι θες πέστο.

Μήπως αναφέρεται σε νέο ανθρώπινο είδος; Το πρώτο είδος με λόγο, λογική, συνειδητοποίηση του μέλλοντος και κοινωνικές υποσχέσεις; Αυτό είναι αρκετά σημαντικό, ειδικά αν δείς τις υπόλοιπες αναφορές στη γέννεση, όπως το ζήτημα των ρούχων. Υπάρχουν ευρήματα στην επιστημονική κοινότητα που να σχετίζονται με το πρώτο ρούχο; Πότε ήταν αυτό; Γιατί ο συμβολικός Θεός συμβολικά θύμωσε;

Άρα η αθανασία δεν αφορούσε όλους τους ανθρώπους, αλλά εκείνη την ομάδα. Από νωρίς, πέφτουμε στο δίπολο "εμείς-άλλοι".

Μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα στην αβεβαιότητα ότι ίσως τελικά η αθανασία, εκτός από την επιβίωση μίας ομάδας που ίσως, ενδεχομένως, ίσως λέω,  και να αποτελούσε ξεχωριστό ανθρώπινο είδος , να αφορά και την μετάδοση της γνώσης. Η υστεροφημία ως εξελικτικό εργαλείο για την πρόοδο, ξεκίνησε από τη γέννεση. Αν κάθε γενιά πατάει στα ευρήματα της προηγούμενης για να βελτιώσει τη ζωή της, τότε έτσι η ομάδα αυτή ζει για πάντα, όλο και καλύτερα. Εμείς, όχι οι άλλοι.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αυτό της μετάδοσης ενός τρόπου ζωής αλλά και της επιβίωσης των ατόμων μίας ομάδας, το να σκοτώνεις τους απογόνους σου  (αντισύλληψη, έκτρωση, ομοφυλοφιλία, αυνανισμός) αποτελεί αμάρτημα, κατά της επιβίωσης της ομάδας και κατά της μετάδοσης ενός τρόπου ζωής, ειδικά σε μία εποχή όπου ο θάνατος ήταν καθημερινή πραγματικότητα. Όταν πάνω από τα μισά παιδιά πεθαίνουν πριν το πρώτο έτος της ζωής τους, όταν οι αρρώστιες και οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι σκοτώνουν ανθρώπους όπως η θύελλα ρίχνει καλάμια, τότε κάθε ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη, δεν πρέπει να χαθεί, για το άτομο αλλά και για την ομάδα. Το ζευγάρωμα πρέπει να καταλήξει σε γέννα.

Θα μου πείς, τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει και η τεχνολογία έχει καταστήσει σχεδόν όλες αυτές τις πρακτικές αχρείαστες.

Κοίτα όμως πως οι δυτικές κοινωνίες, με όλα αυτά τα κουλτουριάρικα, έφτασαν στο σημείο να συρρικνώνονται αντί να ευημερούν. Φτάσαμε στο σημείο να αποτελείται η κοινωνία από γέρους και οι πληθυσμοί μέσα στις ίδιες μας τις χώρες να μειώνονται ανησυχητικά, σε σημείο να μην υπάρχουν νέοι να στηρίξουν το σύστημα, αυτό που πήρε τόσους αιώνες να φτάσει ως εδώ και τόσο μας βολεύει και μας αρέσει.

Και γιατί να μην λιγοστέψουν οι χριστιανοί, θα μου πείς. Κακό είναι;
Πιστεύω ότι είναι κακό, όχι για  κανέναν άλλο λόγο αλλα γιατί μου αρέσει ο τρόπος ζωής των χριστιανών και θα ήθελα και για τα παιδιά μου να συνεχιστεί, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει αν εκλείψουν οι χριστιανοί.

Ο χριστιανικός τρόπος ζωής δίνει ισότητα και ελευθερία. Επιτρέπει στις γυναίκες να συμμετέχουν παντού (και κοίτα πόσο ωφελήθηκε η κοινωνία από αυτή τη συμμετοχή!), επιτρέπει τη ζωή χωρίς βία και επιτρέπει τη συγχώρεση. Επιτρέπει την καλωσύνη. Τα χριστιανικά επιτεύγματα συμπεριλαμβάνουν τεχνολογικά και γνωστικά επιτεύγματα ανυπολόγιστης αξίας και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι παρόλο που οι άνθρωποι όλων των φυλών διαθέτουν ευφυΐα ισάξια, είναι τα δυτικά, άρα χριστιανικής προελεύσεως, ιδρύματα που είναι περισσότερα και καταξιωμένα, μέσω των επιτευγμάτων τους. Μπορεί ο επιστήμων που έκανε την ανακάλυψη να είναι κινέζος, αφγανός ή φιλιπινέζος, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ισάξιοι, το σύστημα όμως έχει διαμορφωθεί μέσα από το χριστιανικό διηνεκές. Δεν κρίνω άτομα, φυλές ή εθνικότητες. Συγκρίνω συστήματα, κατάλαβες;

Έτσι, από τη μία έχουμε τον "άλλο" (κινέζο, πακιστανό, μουσουλμάνο, κοκ) που με νύχια και με δόντια διεκδικεί το δικό μας ζωτικό χώρο γιατί αυτός είναι ο καλύτερος (γιατί αν δεν ήταν θα κάθονταν στα αυγά του) να γεννοβολάει σαν κουνέλι και να γεμίζει τις πόλεις μας (όχι γιατί μας ανήκουν αλλά γιατί φτιάχτηκαν από χριστιανούς με χριστιανικό σύστημα) και από την άλλη έχεις τους "δικούς μας" να κάνουν ένα παιδί στα 35 και ίσως άλλο ένα στα 39, τα οποία δεν θα έχουν το μένος και την ορμή των "άλλων" αλλά θα πάνε να μαστουρώνονται με υπαρξιακές ανοησίες και να πηδιούνται και να σκοτώνουν τα παιδιά τους με εκτρώσεις, να κάνουν ευθανασία ο ένας στον άλλον, να αυτοκτονούν στα 40 τους επειδή μέσα τους νιώθουν γυναίκες εγκλωβισμένες σε αντρικό σώμα ή να περνάνε τη ζωή τους κάνοντας τέχνη τη στιγμή που ο κόσμος γύρω καίγεται.Σαν τεχνική επιβίωσης, με άριστα το δέκα παίρνει μείον δέκα.

Άρα, το σύστημα είναι κάτι που πρέπει να ξανασκεφτούμε. Αφού μας αρέσει, τότε πρέπει να το διατηρήσουμε και αν εκλείψουμε τότε δεν θα μπορούμε. Η οχύρωση πίσω από φυλετικά, εθνικιστικά ή θρησκειοφανή επιχειρήματα απλά είναι ανόητη, γιατί έτσι αυτό-περιοριζόμαστε αντί να αναπτυσσόμαστε. Αν αυτό το καλό σύστημα το κρατήσουμε ζηλότυπα και τσιγγούνικα για τους λίγους εμάς, τότε τα παιδιά μας θα υποφέρουν στο σύστημα των άλλων, μίας και οι άλλοι θα είναι περισσότεροι, άρα το δικό τους σύστημα θα επικρατήσει, αναπόφευκτα με αυτόν τον τρόπο.

Αν όμως το καλό αυτό σύστημα το διδάξουμε και στους άλλους, αλλόθρησκους, αλλοεθνείς και φυλετικά άλλους, τότε δεν θα υπάρχει λόγος αντιπαράθεσης εξ αρχής.